Η Jill Pable έχει δώσει τις συμβουλές τις και άλλα καταφύγια αστέγων στο παρελθόν, όπως στη Τζόρτζια για παράδειγμα, και η δουλειά της δείχνει ότι τομείς όπως η ακουστική, το χρώμα και η διάταξη επίπλων ή των δωματίων που έχουν κατασκευαστεί ειδικά για οικογενειακές επισκέψεις, μπορούν να ενισχύσουν την ψυχική υγεία των ατόμων, με τις οποίες η τραυματική εμπειρία του να είναι κανείς άστεγος συχνά έρχεται σε σύγκρουση με την κοινότητα, την ιδιωτικότητα και μια αίσθηση καλωσορίσματος.
Άλλες πτυχές, όπως οι γυάλινες πόρτες, η διασφάλιση ότι υπάρχουν αρκετά παράθυρα που επιτρέπουν στους ενοίκους να βλέπουν έξω και οι ανοιχτοί χώροι, είναι επίσης σημαντικά στοιχεία για την αίσθηση ασφάλειας αλλά και αυτονομίας ταυτόχρονα.
«Μπορείς να γυρίσεις σπίτι (στο καταφύγιο), μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, δεν νιώθεις ότι σε κοιτάει κάποιος. Υπάρχει μια αίσθηση ανακούφισης, ιδιωτικότητας και πληρότητας», είπε η καθηγήτρια μιλώντας στον Guardian.
Πέρυσι το καταφύγιο φιλοξένησε 524 οικογένειες. Η μέση διάρκεια παραμονής είναι 85 ημέρες. Πρόσφατα, ένας ένοικος ρώτησε τον Brandi Tuck, τον διευθυντή του καταλύματος, εάν αυτός και η σύντροφός του θα μπορούσαν να παντρευτούν εκεί.
Αυτό είναι μια καλή ένδειξη ότι οι αρχές στις οποίες βασίστηκε το Path Home λειτουργούν.
