Με τις φορητές ηλεκτρικές σκούπες που φορούν στην πλάτη, οι ερευνητές μοιάζουν περισσότερο με τους Ghostbusters παρά με πλανητικούς επιστήμονες.
Δεν αναζητούν όμως φαντάσματα, αλλά σωματίδια κοσμικής σκόνης που έπεσαν από το Διάστημα.
Η δρ Πένι Ουοζνιάκσεβιτς και ο συνάδελφός της δρ Ματίας βαν Γκίνεκεν, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κεντ, συλλέγουν τους μικρομετεωρίτες σε μια προσπάθεια να υπολογίσουν πόση ποσότητα εξωγήινου υλικού δέχεται η Γη κάθε χρόνο.
«Χρειαζόμαστε μέρη με τις λιγότερες δυνατές παρεμβάσεις» είπε στον Guardian η ερευνήτρια. «Η σκόνη πέφτει παντού, όμως οι στέγες μας προσφέρουν την ευκαιρία να συλλέξουμε τη σκόνη χωρίς να την έχει πατήσει πρώτα ο κόσμος» εξήγησε.
Οι μικρομετεωτίτες έχουν συνήθως σφαιρικό σχήμα λόγω της τήξης του υλικού τους από την τριβή με την ατμόσφαιρα (Shaw Street / Wikimedia Commons)
Πολλοί μικρομετεωρίτες ξεπλένονται από τις στέγες με το νερό της βροχής, όσοι όμως απομένουν «δίνουν μια εικόνα για τον αριθμό των σωματιδίων που φτάνουν στην επιφάνεια. Από εκεί μπορεί στη συνέχεια να υπολογιστεί ο αριθμός των σωματιδίων που φτάνει στην κορυφή της ατμόσφαιρας, ώστε να μάθουμε περισσότερα για τη συμβολή αυτού του υλικού στη Γη» είπε η Ουοζνιάκσεβιτς.
Η πιλοτική φάση του προγράμματος πραγματοποιήθηκε σε ένα τμήμα της στέγης στον διάσημο καθεδρικό ναό του Κάντερμπουρι δύο χρόνια μετά την αντικατάστασή του.
Το γεγονός ότι στους περισσότερους καθεδρικούς τηρούνται ακριβή αρχεία με τις ημερομηνίες εργασιών συντήρησης διευκολύνει τους ερευνητές να υπολογίσουν τον ρυθμό πτώσης του διαστημικού υλικού.
Η προσπάθεια θα συνεχιστεί σε ένα άλλο τμήμα της στέγης του καθεδρικού στο Κάντερμπουρι πριν επεκταθεί στον καθεδρικό του Ρότσεστερ και άλλους ναούς.
«Ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα με τα ύψη» δήλωσε η Ουοζνιάκσεβιτς. «Από τη στιγμή που θα βρεθώ εκεί πάνω κάνω τη δουλειά μου και δεν κοιτάω κάτω».
