Ο βοσκός που ζει σε ένα μικρό χωριό κοντά στα βουνά του Άτλαντα λέει ότι τον στοιχειώνει η απόφαση που κλήθηκε να πάρει.
Ο Tayeb ait Ighenbaz αναγκάστηκε να επιλέξει αν θα σώσει τον γιο του, 11 ετών ή τους γονείς του, όταν παγιδεύτηκαν κάτω από τα ερείπια μετά φονικό σεισμό στο Μαρόκο.
Ο βοσκός που ζει σε ένα μικρό χωριό κοντά στα βουνά του Άτλαντα λέει ότι τον στοιχειώνει η απόφαση που κλήθηκε να πάρει.
Ο Tayeb βρισκόταν μαζί με τη σύζυγό του, τα δύο τους παιδιά και τους γονείς του το βράδυ της Παρασκευής (8/9) στο μικρό πέτρινο σπίτι τους όταν σημειώθηκε ο ισχυρός σεισμός, που ήταν ο μεγαλύτερος στη χώρα εδώ και 60 χρόνια.
«Εκεί ήταν» είπε στο BBC, δείχνοντας τα συντρίμμια του σπιτιού του.
«Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Όταν έγινε ο σεισμός τρέξαμε όλοι στην πόρτα. Ο μπαμπάς μου κοιμόταν και φώναξα στη μαμά μου να έρθει, αλλά έμεινε πίσω για να τον περιμένει» προσθέτει.
Από την άλλη πλευρά, έβλεπε μόνο τη γυναίκα και την κόρη του.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι που είχε πλέον πέσει, ο Tayeb βρήκε τον γιο του και τους γονείς του παγιδευμένους κάτω από τα συντρίμμια. Έβλεπε το χέρι του γιου του μέσα από τα ερείπια.
Ήξερε ότι έπρεπε να δράσει γρήγορα και κατευθύνθηκε προς τα εκεί που βρισκόταν ο γιος του, σκάβοντας απεγνωσμένα για να τον βγάλει έξω. Όταν στράφηκε στους γονείς του, οι οποίοι ήταν παγιδευμένοι κάτω από μια μεγάλη πέτρινη πλάκα, λέει ότι ήταν ήδη πολύ αργά.
«Έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στους γονείς μου και τον γιο μου», είπε με δάκρυα στα μάτια στο βρετανικό δίκτυο. «Δεν μπορούσα να βοηθήσω τους γονείς μου γιατί ο τοίχος έπεσε πάνω στο μισό σώμα τους. Είναι τόσο λυπηρό. Είδα τους γονείς μου να πεθαίνουν».
Ο Tayeb δείχνει τους λεκέδες στο ανοιχτόχρωμο τζιν του, λέγοντας ότι αυτό είναι το αίμα των γονιών του. Όλα του τα ρούχα είναι στο σπίτι και δεν μπορεί να αλλάξει από τότε που σημειώθηκε ο σεισμός.
Η οικογένεια ζει τώρα μαζί με άλλους συγγενείς σε αυτοσχέδιες σκηνές κοντά στο πρώην σπίτι τους. Ο Tayeb λέει ότι όλα του τα χρήματα ήταν στο σπίτι και οι περισσότερες από τις κατσίκες του έχουν σκοτωθεί.
«Είναι σαν να γεννιέσαι ξανά σε μια νέα ζωή. Χωρίς γονείς, χωρίς σπίτι, χωρίς φαγητό, χωρίς ρούχα», λέει. «Είμαι 50 χρονών τώρα και πρέπει να ξεκινήσω από την αρχή». Δεν ξέρει ακόμα πως, αλλά θυμάται τα λόγια των γονιών του. Πάντα έλεγαν «κάντε υπομονή, δούλεψε σκληρά, μην τα παρατάς ποτέ».
Καθώς μιλάμε (σ.σ με το δημοσιογράφο του BBC), ο γιος του Adam τρέχει, φορόντας μια ποδοσφαιρική εμφάνιση της Γιουβέντους με το όνομα του Ρονάλντο στην πλάτη, και παίρνει αγκαλιά τον μπαμπά του.
«Ο μπαμπάς μου με έσωσε από το θάνατο», λέει χαμογελώντας του.
