Γράφει Στέλλα Πανοπούλου
Στην ορεινή πόλη του Idyllwild της Καλιφόρνια, υπάρχει ένας δήμαρχος διαφορετικός από τους πολιτικούς που έχουμε συνηθίσει.
Σύμφωνα με τη Guardian, είναι ένας “ξανθός ηδονιστής με πάθος για τα χάμπουργκερ και για να φιλάει μωρά”. Η εισαγωγή αυτή μας προϊδεάζει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ο δήμαρχος Max III είναι, όπως λέει η κηδεμόνας του και υπεύθυνη του πολιτικού γραφείου, Phyllis Mueller, “ο μοναδικός πολιτικός στον κόσμο που μπορεί να κλείσει το στόμα του ακολουθώντας εντολές”.
Από το 2012, τρεις γενιές golden retriever έχουν καθίσει στη θέση του δημάρχου στην ανεξάρτητη πόλη Idyllwild. Ο Max III είναι ο τελευταίος δήμαρχος που ξέρει, όπως και οι προκάτοχοί του Max I και Max II, να κλείνει το στόμα του όταν δελεάζεται με μια λιχουδιά.
Ο τελευταίος χρόνος υπήρξε ιδιαίτερα πολυάσχολος για τον δήμαρχο Max III, ο οποίος πρόσφατα γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια με ένα πάρτι που συγκέντρωσε περίπου 1000 καλεσμένους. Ο Max III πέρασε τον πρώτο χρόνο της ζωής του με καθημερινές επισκέψεις στο κέντρο της πόλης, σε νοσοκομεία, σχολεία, και γηροκομεία, βοηθώντας αυτούς που χρειάζονται μια δόση αγάπης. Ξάπλωσε δίπλα σε ετοιμοθάνατους και τους έδωσε αγάπη στις τελευταίες τους στιγμές, ενθάρρυνε απελπισμένους ανθρώπους να μην το βάλουν κάτω.
Η Mueller είπε: “Είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος να συμμετέχουμε στην πολιτική γιατί δεν κάνουμε ποτέ κάτι διχαστικό.”
Προηγούμενα ζώα με καριέρα στην πολιτική
Οι τρεις Max δεν ήταν τα πρώτα ζώα με πολιτική καριέρα. Στην πραγματικότητα, η τάση αυτή έχει μακρά Ιστορία. Το 1938, ο Kenneth Simmons, δήμαρχος του Milton στη Γουάσινγκτον, πρότεινε τον “Mr Boston Curtis” για μέλος της επιτροπής της εκλογικής περιφέρειας των Ρεπουμπλικάνων. Δεν υπήρξε ούτε ανταγωνισμός, ούτε δόθηκαν περισσότερες πληροφορίες στους ψηφοφόρους, με αποτέλεσμα ο Curtis να εκλεχθεί με 51 ψήφους. Στη συνέχεια, αποκαλύφθηκε ότι ήταν μουλάρι. Ο Δημοκρατικός Simmons έκανε αυτή τη φάρσα στους συμπολίτες του για να τους δείξει ότι οι ψηφοφόροι “δεν έχουν ιδέα ποιον υποστηρίζουν”.
Το 1997, στην πόλη Talkeetna της Αλάσκας, ένας γάτος με το όνομα Stubbs εξελέγη δήμαρχος, λόγω της απουσίας άλλων υποψηφίων. Την επόμενη χρονιά, στο Rabbit Hash του Κεντάκι, μια περιοχή με 315 καταγεγραμμένους κατοίκους, εξελέγη ο πρώτος δήμαρχος, ένας ημίαιμος σκύλος που έφερε το όνομα Goofy Borneman-Calhoun. Στο Lajitas του Τέξας, κατσίκες έχουν υπάρξει δήμαρχοι για τέσσερις γενιές.
Η Phyllis Mueller και οι δήμαρχοι σκύλοι της
Από το 1981 που γνωρίστηκε με τον σύζυγό της, Glenn Warren, η Phyllis Mueller κι αυτός έχουν υπάρξει παθιασμένοι ανθρωπιστές. Το 1979, η Mueller ίδρυσε την Mueller International (σήμερα Mueller Worldwide) με σκοπό να γίνει δισεκατομμυριούχος για να βοηθήσει όσους το έχουν ανάγκη. Πράγματι, η Mueller και ο άνδρας της ζούσαν με 100000$ το χρόνο, και έκαναν όλα τα υπόλοιπα χρήματα δωρεά.
Μετά το θάνατο του δεύτερου Max από καρκίνο, η Mueller ήταν απαρηγόρητη. Σκέφτηκε, τότε, σοβαρά να αποσύρει το ρόλο του σκύλου-δημάρχου. Σύντομα, όμως, συνειδητοποίησε πόσο σημαντικός ήταν ο Max II για τους συμπολίτες της. Ανακοινώνοντας το θάνατό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έλαβε αμέτρητα μηνύματα από θαυμαστές του αγαπημένου της σκύλου από όλο τον κόσμο. “Είπαν ότι χάρη σ’ αυτόν άντεξαν την περίοδο του Covid, κάποιοι είπαν, ακόμα, ότι τους είχε σώσει τη ζωή.” Η Mueller δεν προλάβαινε να απαντάει στα δεκάδες χιλιάδες μηνύματα που λάμβανε κάθε μέρα. Έτσι, την πέμπτη μέρα του πένθους της, αποφάσισε μαζί με τον σύζυγό της να πάρει άλλο ένα golden retriever, τον Max III.
Ο δήμαρχος Max III
Η εταιρεία της Mueller πλέον έχει πολύ μικρότερα κέρδη απ’ ότι τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, στο σημείο που η Mueller δέχεται δωρεές, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα ήθελε ποτέ να συνδυαστεί ο δήμαρχος Max με την πρόθεσή της να βγάλει χρήματα. Σκοπεύει, μάλιστα, να διατηρήσει την παράδοση των σκύλων-δημάρχων για όσο ζει. “Με τους δημάρχους, θέλω να θυμίσω στον κόσμο ότι υπάρχει το καλό στον κόσμο. Κάθε μέρα, οι άνθρωποι κάνουν καλά πράγματα. Αυτοί οι σκύλοι εδώ πέρα, είναι ζωντανοί άγγελοι, και σε αγαπούν με όλη τους την καρδιά”.
Αυτός ο υπέροχος δήμαρχος έχει μόνο ένα ελάττωμα: την τάση να τρώει τις γραβάτες του. Οι κάτοικοι όλου του κόσμου, ας ευχαριστήσουμε αυτόν και τους υπόλοιπους χνουδωτούς του φίλους, για το θεάρεστο έργο τους.
