Εχει παρακολουθήσει από κοντά επτά Θερινούς Αγώνες σε διάστημα 40 ετών. Αλλά αυτό το ταξίδι στο Παρίσι είχε ένα βαρύ τίμημα
Καλυμμένη με κονκάρδες και στολίδια, η Vivianne Robinson είναι δύσκολο να μην την προσέξει κανείς στους δρόμους του Παρισιού.
Η «υπερφάν» των Ολυμπιακών Αγώνων έχει παρακολουθήσει επτά Θερινούς Αγώνες σε διάστημα 40 ετών. Αλλά αυτό το ταξίδι στο Παρίσι είχε ένα βαρύ τίμημα – 10.000 Δολάρια για την ακρίβεια.
Η Robinson, 66 ετών από το Λος Άντζελες έκανε δύο δουλειές για να αντέξει οικονομικά το ταξίδι και τα 38 εισιτήρια αγώνων που αγόρασε.
Δούλευε στην παραλία της Βενετίας κατά τη διάρκεια της ημέρας και σε παντοπωλεία κατά τη νύχτα. Είπε ότι πρέπει να δουλέψει άλλα δύο χρόνια για να αναπληρώσει τα χρήματα που ξόδεψε μετά το πάθος της για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.
«Ήταν δύσκολο να εξοικονομήσεις χρήματα και είναι μεγάλος προϋπολογισμός, αλλά αξίζει χίλιες φορές», λέει.
Παρόλα αυτά, ήταν απογοητευμένη που πλήρωσε 1.600 δολάρια για την τελετή έναρξης , για να καταλήξει να παρακολουθεί μια οθόνη σε μια γέφυρα. «Ξέρεις πόσος χρόνος χρειάζεται για να βγάλεις τόσα χρήματα;» ρωτάει, προσθέτοντας τελικά: «Αλλά πράγματα συμβαίνουν στη ζωή και η ζωή συνεχίζεται και κερδίζεις αν χάσεις μερικά».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, ένας περαστικός προτείνει στη Robinson να χρησιμοποιήσει τη φήμη της για να ανοίξει έναν λογαριασμό και να ζητήσει από τους ανθρώπους να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση του πάθους της.
«Αυτό δεν έχει σημασία. Μπορώ να βγάλω τα χρήματα τελικά», απαντά.
Η γοητεία της Robinson με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκίνησε όταν η μητέρα της εργάστηκε ως μεταφράστρια για αθλητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στην πόλη. Η μητέρα της ερχόταν σπίτι μετά τη δουλειά με καρφίτσες από αθλητές.
Το νεοανακαλυφθέν χόμπι της να συλλέγει καρφίτσες την οδήγησε στην Ατλάντα το 1996, όπου έφτιαχνε κολιέ ρυζιού για αθλητές με αντάλλαγμα τις καρφίτσες τους.
«Πήρα όλες τις καρφίτσες και γνώρισα όλους τους αθλητές. Και εκείνες τις μέρες, δεν υπήρχε πρόβλημα ασφαλείας», θυμάται. «Τώρα δεν μπορείς να πλησιάσεις ούτε το χωριό των αθλητών».
Από εκεί: Σίδνεϊ 2000, Αθήνα 2004, Λονδίνο 2012 και Ρίο 2016. Εξασφάλισε βίζα για το Πεκίνο το 2008, αλλά τελικά δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά το ταξίδι.
Το Τόκιο ήταν παρομοίως καταδικασμένο: Αγόρασε εισιτήρια, αλλά της επιστράφηκαν τα χρήματα καθώς ο COVID-19 ανάγκασε οι Αγώνες να διεξαχθούν χωρίς θεατές.
Το ντύσιμό της τραβάει την προσοχή. Δεν περνάει λεπτό πριν κάποιος σταματήσει τη Robinson να βγάλει μια φωτογραφία μαζί της.
«Δεν μπορώ να φτάσω πουθενά γιατί όλοι με σταματούν για φωτογραφίες. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να φτάσετε στους χώρους, αλλά είναι εντάξει», λέει.
Και λέει ότι αισθάνεται λίγο σαν τις διασημότητες που είναι τόσο ενθουσιασμένη που έχει δει – όπως ο Tom Cruise, η Lady Gaga και ο Snoop Dogg.
Μόλις τελειώσουν αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες, θα αρχίσει να εργάζεται για τους επόμενους Θερινούς Αγώνες μέχρι να εξοικονομεί εισιτήρια, ανεξάρτητα από το κόστος – αν και είναι στο σπίτι της, στο Λος Άντζελες.
