Αναμένονται συγκλονιστικές αποκαλύψεις – Ποιος ήταν ο Ελληνας πράκτορας που είχε επαφές με τον δολοφόνο του προέδρου και φέρεται να διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο την ημέρα της εκτέλεσης, αλλά δεν μίλησε ποτέ για τη δράση του
Είναι καλοκαίρι του 1963 και στη Νέα Ορλεάνη η ζέστη και η υγρασία κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα, κάτι που διαπιστώνει εύκολα ο 40άρης κύριος με τα γυαλιά μυωπίας μόλις βγαίνει έξω από το κτίριο του αεροδρομίου.
Είχε πετάξει από το Μαϊάμι με σκοπό να συναντήσει κάποιον και, όπως όλοι οι επιτελικοί πράκτορες της CIA, επέδειξε πιθανότατα ψεύτικη ταυτότητα με το όνομα Τζον Χάουαρντ. Το πραγματικό του ήταν Τζορτζ (Γιώργος) Ιωαννίδης και ήταν επικεφαλής του τμήματος Ψυχολογικού Πολέμου στο Μαϊάμι, επιφορτισμένος να ελέγχει και να στηρίζει τη δραστηριότητα των αντιφρονούντων φοιτητών ενάντια στο καθεστώς του Κάστρο.
Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο «αόρατος» Ελληνας πράκτορας φέρεται να συναντούσε σε σπίτι-κρησφύγετο της CIA το οποίο είχε νοικιαστεί για τον ίδιο, τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ. Τον άνθρωπο που επίσημα χρίστηκε ο δολοφόνος του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στις 22 Νοεμβρίου του 1963 στο Ντάλας, μια ημέρα που σόκαρε όλη την υφήλιο.
Εξήντα δύο χρόνια μετά το γεγονός που σημάδεψε τη νεότερη Ιστορία της Αμερικής, ο Τζορτζ Ιωαννίδης παραμένει ένα «φάντασμα» που η δράση του και ειδικά η εμπλοκή του στη δολοφονία του Κένεντι δεν έχει ξεκαθαριστεί.
Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου του 2022, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν υπέγραψε διάταγμα με το οποίο παρέμειναν άκρως απόρρητα 44 αρχεία φακέλων για τον Ελληνα πράκτορα, όπως συμβαίνει και με άλλα 1.066 αρχεία στα οποία εμφανίζεται το όνομά του εδώ και δεκαετίες.
Τα μυστικά των φακέλων
Κάποια από αυτά αναφέρονται στις συναντήσεις του Ιωαννίδη με τον Οσβαλντ στη Νέα Ορλεάνη και στα όσα διημείφθησαν μεταξύ τους και παραμένουν ακόμη άκρως απόρρητα, όχι για πολύ όμως όπως πιστεύουν οι ερευνητές.
Ο διάδοχος του Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, Ντόναλντ Τραμπ, υπέγραψε προ ημερών το διάταγμα με το οποίο αποχαρακτηρίζονται όλοι οι φάκελοι της δολοφονίας του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Κι αυτό, σύμφωνα με πρώην αξιωματούχους της CIA και ερευνητές της υπόθεσης, δεν άρεσε καθόλου σε αυτούς που έχουν γνώση του περιεχομένου των φακέλων του Ιωαννίδη.
Ενός στελέχους που δεν μίλησε ποτέ και σε κανέναν για τα χρόνια και τη δράση του στην υπηρεσία, ίσως επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν σπάνε, ειδικά αν είναι φτιαγμένοι από την πάστα του Ελληνα πράκτορα. Λίγες ημέρες μετά τον θάνατό του σε ηλικία 68 ετών, στις 4 Μαρτίου 1990, κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης, ένας συνάδελφός του είπε ότι «Μπορεί ο Τζορτζ να προδόθηκε από την καρδιά του, αλλά ο ίδιος δεν πρόδωσε ποτέ…».
Σύμφωνα με τις εκδοχές, όσα έχουν γραφτεί και τους αστικούς μύθους για τους φακέλους του Ιωαννίδη που πρόκειται να αποχαρακτηριστούν -μένει να δούμε σε ποιον βαθμό θα συμβεί και πόσες μαυρισμένες παράγραφοι θα υπάρχουν- αυτό που θα αποκαλυφθεί είναι ότι ανώτατα στελέχη της CIA και ο Ελληνας πράκτορας, φυσικά, γνώριζαν πολύ καλά τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ, ενώ ειδικά ο Ιωαννίδης φέρεται να τον είχε από πολύ κοντά.
Ενάμιση μήνα πριν από τη δολοφονία του Κένεντι στο Ντάλας, ο δολοφόνος του ταξίδεψε στο Μεξικό, μια χώρα που τότε ήταν ενδιάμεσος σταθμός για τους Κουβανούς που υποστήριζαν τον Φιντέλ Κάστρο και ήθελαν να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ για προπαγανδιστικούς λόγους.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1963, ο σταθμάρχης της CIA στο Μεξικό Ουόλτερ Σκοτ ενημερώνει με τηλεγράφημα τον επικεφαλής του τομέα αντικατασκοπείας της υπηρεσίας Τζέιμς Ανγκλετον για την άφιξη του Λι ρωτώντας: «Ποιος είναι αυτός ο Οσβαλντ;».
Το ίδιο τηλεγράφημα παραλαμβάνει και ο Τομ Καραμεσίνης, ουσιαστικά το Νο 2 στην ιεραρχία της υπηρεσίας και μέντορας του Ιωαννίδη, το οποίο αναδεικνύει ότι μόνο άγνωστος δεν ήταν σε πολλά επιτελικά στελέχη της CIA ο Οσβαλντ.
Κάτι που εξ ορισμού θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την υπηρεσία, η οποία από το 1963 αρνείται κατηγορηματικά ότι ήξερε κάτι για τον δολοφόνο του Αμερικανού προέδρου, αυτόν που φέρεται να γνώρισε και να συναναστράφηκε ο Ιωαννίδης, όταν το 1962 τοποθετήθηκε επικεφαλής των επιχειρήσεων Ψυχολογικού Πολέμου στον σταθμό της CIA στο Μαϊάμι.
Στην ουσία, εκτός από κάποια τοπ στελέχη της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, κανείς δεν έχει δει τους φακέλους του Ιωαννίδη, οι οποίοι έπρεπε να είχαν αποχαρακτηριστεί πριν από χρόνια. Κάτι που δεν έγινε ποτέ, αφού πάντα έπεφτε απαγορευτικό για τα 1.100 συνολικά αρχεία του «αόρατου» πράκτορα ο οποίος κράτησε το στόμα του ερμητικά κλειστό μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Το 1962 μετρούσε ήδη δώδεκα χρόνια στην υπηρεσία, ήταν πνευματικό τέκνο του Τομ Καραμεσίνη και κουνιάδος του μυθικού Τζορτζ Κάλαρη, ο οποίος του άνοιξε τον δρόμο για να προσληφθεί.
Ο Ιωαννίδης υπηρέτησε δύο φορές στον σταθμό της CIA στην Αθήνα, αρχικά το 1956 ως αξιωματικός επιχειρήσεων και με καλυμμένη ιδιότητα, αυτή του δικηγόρου σε θέματα που αφορούσαν τον αμερικανικό σταθμό, ενώ επανήλθε στην ελληνική πρωτεύουσα το 1964, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του JFK.
Oι 24 πράκτορες
Στο Μαϊάμι είχε υπό την εποπτεία του 24 πράκτορες και ένα ετήσιο budget 2 εκατ. δολαρίων, ποσό τεράστιο για εκείνα τα χρόνια ενώ χειριζόταν το απόρρητο πρόγραμμα Ψυχολογικού Πολέμου προς την Κούβα.
Η ήττα των Αμερικανών στον Κόλπο των Χοίρων τσαλάκωσε για τα καλά το προφίλ της CIA, ενώ είχε ως αποτέλεσμα να ξηλωθεί ο πανίσχυρος μέχρι τότε διευθυντής της Αλεν Ντάλες.
Ο Ντικ Χελμς που ανέλαβε τα ηνία ήταν αυτός που τοποθέτησε τον Τζορτζ Ιωαννίδη στο Μαϊάμι, ο οποίος μαζί με την ομάδα του καθοδηγούσε μια ομάδα Κουβανών φοιτητών που ήθελαν να ρίξουν τον Φιντέλ Κάστρο. Η οργάνωσή τους λεγόταν Επαναστατικό Φοιτητικό Διευθυντήριο και τον Αύγουστο του 1963 ο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ ήρθε σε επαφή μαζί τους, σύμφωνα με το βιβλίο «CIA & JFK: Οι μυστικοί φάκελοι της δολοφονίας».
Το έγραψε ο Τζέφερσον Μόρλεϊ, επί χρόνια δημοσιογράφος-ερευνητής της «Washington Post», που ψάχνει επί δεκαετίες τα ανομολόγητα μυστικά πίσω από τη δολοφονία του Κένεντι. Ανακάλυψε το όνομα του Ιωαννίδη το 1998, οχτώ χρόνια μετά τον θάνατό του, μίλησε με ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του, με στελέχη της CIA και με μέλη της οικογένειάς του.
Οπως γράφει στο βιβλίο του, ο Οσβαλντ εμφανίστηκε στο Μαϊάμι όταν ο Ιωαννίδης είχε αναλάβει τον νέο του ρόλο και αρχικά παριστάνει τον τύπο που θέλει να πιάσει φιλίες με τους Κουβανούς που μάχονται για να ρίξουν τον «μουσάτο», δηλαδή τον Κάστρο, από την εξουσία.
Σε έναν εντελώς κόντρα ρόλο, που μένει να εξηγηθεί γιατί τον έπαιξε όταν αποχαρακτηριστούν οι φάκελοι του ομογενή πράκτορα, ταξιδεύει μετά στη Νέα Ορλεάνη και αρχίζει να μοιράζει φυλλάδια υπέρ του Κάστρο.
Εκεί κοντράρεται με αντιφρονούντες φοιτητές, συλλαμβάνεται για διατάραξη κοινής ησυχίας, πηγαίνει στο δικαστήριο και μια κάμερα τον ακολουθεί στον δρόμο. Τρεις μήνες μετά θα μάθει το όνομά του όλη η υφήλιος.
Η επιστροφή στην Αθήνα
Ηταν μια ηλιόλουστη μέρα στο Μαϊάμι, αλλά αυτό ουδόλως απασχολούσε τον κύριο Τζον Χάουαρντ -το ψευδώνυμο του Ιωαννίδη- που βρισκόταν κλεισμένος στο γραφείο του στις 22 Νοεμβρίου του 1963.
Οταν η νεαρή γραμματέας του μπήκε κλαίγοντας στο γραφείο αφού χτύπησε μια φορά χωρίς να περιμένει απάντηση κατάλαβε ότι κάτι πολύ σοβαρό είχε συμβεί. «Πυροβόλησαν τον πρόεδρο Κένεντι στο Ντάλας», ήταν οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα της, ενώ ο Χάουαρντ απάντησε: «Είναι λυπηρό αυτό που συνέβη».
Μόλις η νεαρή κοπέλα έφυγε κλείνοντας την πόρτα κάλεσε έναν αριθμό που δεν ήταν καταχωρημένος στον τηλεφωνικό κατάλογο και συνδέθηκε με τα κεντρικά της CIA στο Λάνγκλεϊ λέγοντας: «Ιωαννίδης εδώ. Ενημερώστε με για τα τεκταινόμενα στο Ντάλας».
Οι επόμενοι μήνες θα κυλήσουν σε μια άλλη Αμερική και ο Ελληνας πράκτορας θα αφήσει τελικά το Μαϊάμι, αφού μετατίθεται στην πρεσβεία της Αθήνας το 1964 ως επιτελικός αξιωματούχος της CIA, καλυμμένος πίσω από διπλωματική ιδιότητα.
Στις 15 Ιουλίου του 1965, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, εθεάθη στο περιστύλιο της Βουλής -αν και ηχεί υπερβολικό να έχει επιλεγεί ο συγκεκριμένος χώρος για μια τέτοια συνάντηση- να συνομιλεί με βουλευτές της Ενωσης Κέντρου που λίγες ώρες αργότερα θα αποστατήσουν και θα στηρίξουν την κυβέρνηση Αθανασιάδη – Νόβα.
Εκείνα τα χρόνια, ο Ιωαννίδης εθεάθη πολλές φορές να παρακολουθεί θυελλώδεις συνεδριάσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ έκανε δύο «τουρ» (θητείες) στον σταθμό της CIA στην Αθήνα. Ηταν στενός φίλος με τον Τζον Φατσέα, που ήταν ο πράκτορας της υπηρεσίας που λειτουργούσε ως σύνδεσμος με τη δική μας τότε ΚΥΠ, ενώ φέρεται να διαδραμάτισε ρόλο στα γεγονότα που οδήγησαν στο πραξικόπημα. Ρόλος που δεν έχει ακόμη και σήμερα αποσαφηνιστεί.
Ο συνταξιούχος πράκτορας και η Επιτροπή της Γερουσίας
Μετά την Αθήνα ο Ιωαννίδης μετατέθηκε στις Φιλιππίνες και ακολούθως στο Βιετνάμ, προτού επιστρέψει στην Αμερική, όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 1974 από τη CIA στα 51 του χρόνια, αφού αντιμετώπιζε πρόβλημα με την καρδιά του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ρόλος του στη δολοφονία του Κένεντι και η σχέση του με τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ καθώς και το όνομά του δεν υπήρχε πουθενά στους 26 τόμους της Warren Commission ούτε και στους 12 τόμους της Επιτροπής Δολοφoνίας (Assassination Commission) που προέκυψαν από την έρευνα του 1978, που επανέφερε τον συνταξιούχο πλέον Τζορτζ Ιωαννίδη στη CIA, η οποία τον όρισε -καθόλου τυχαία- ως τον σύνδεσμο μεταξύ της επιτροπής και της υπηρεσίας, ώστε να προμηθεύει τα μέλη της με το υλικό που θα ζητούσαν.
Σε μία από τις συνεδριάσεις της, όταν συζητιόταν το θέμα των Κουβανών φοιτητών στο Μαϊάμι, τα μέλη της επιτροπής ζήτησαν από τον Ιωαννίδη το όνομα του επικεφαλής πράκτορα της CIA που τους χειριζόταν. Τον είχαν μπροστά τους, αλλά φυσικά δεν το ήξεραν και έτσι ο «αόρατος» κατάσκοπος τους απάντησε ότι θα κοιτάξει το θέμα και θα τους απαντήσει σε επόμενη συνάντηση, κάτι που φυσικά δεν έκανε ποτέ.
Το πόσο ήθελε να βοηθήσει την επιτροπή φάνηκε επίσης μια άλλη μέρα, όταν ο Νταν Χάρντγουεϊ, νεαρός τότε σπουδαστής της Νομικής που βοηθούσε τα μέλη της Assassination Commission, ανέμενε τον σύνδεσμο της CIA για να του παραδώσει αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που σχετίζονταν με τη δολοφονία του JFK.
Σχεδόν δεν πρόσεξε τον κύριο με τα γυαλιά μυωπίας που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του, τον κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να τον ζύγιζε και του έδωσε έναν λεπτό φάκελο που περιείχε ελάχιστες σελίδες, αλλά δεν έφυγε.
Οταν Χάρντγουεϊ τον κοίταξε ξανά, ο ευγενικός κύριος τού είπε με φωνή που δεν δεχόταν καμία αμφισβήτηση: «Αυτό είναι το μόνο που θα πάρεις». Φεύγοντας, ο νεαρός φοιτητής δεν ξέχασε το όνομα που αναγραφόταν στην κάρτα του συνδέσμου της CIA με την επιτροπή, αφού δεν ήταν μόνο πολύ χαρακτηριστικό αλλά και ασυνήθιστο: «George Ioannides».
