The first bikinis: Το μπικίνι έχει τη δική του ιστορία

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν επιτράπηκε στις γυναίκες να εμφανίζονται στις δημόσιες παραλίες, η επιβεβλημένη αμφίεση ήταν ολόσωμα κοστούμια που άφηναν ακάλυπτα μόνο το πρόσωπο και τις παλάμες. Η σεμνοτυφία πήγαινε σύννεφο, ο πουριτανισμός έδινε τα ρέστα του και οι γυναίκες ήταν πολίτες δευτερο-τρίτης κατηγορίας που όφειλαν να ακολουθούν κατά γράμμα τους αντρικούς κανόνες. Ακόμα και το θέαμα του γυμνού αστραγάλου θεωρούταν σκάνδαλο και η γυναίκα που το τολμούσε τιμωρούταν με κοινωνικό εξοστρακισμό. Τρέχουμε λίγο την ιστορία σε fast forward και φτάνουμε στη δεκαετία του ’40. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι στα ντουζένια του και οι υφαντουργίες δουλεύουν διπλοβάρδιες για να παράγουν υφάσματα για τις στρατιωτικές στολές. Πού να περισσέψουν τόπια για τα γυναικεία μαγιό-πανοπλίες;

Η λύση στο πρόβλημα δόθηκε με τη δημιουργία ενός μαγιό από δύο κομμάτια ύφασμα που θα κάλυπτε όπως όπως τα βασικά. Οι γυναίκες σήκωσαν το φρύδι με αμηχανία. Καμία καθώς πρέπει κυρία δεν θα εμφανιζόταν σε δημόσια παραλία σχεδόν γυμνή. Οι μόνες που φάνηκαν ενθουσιασμένες με το νέο μαγιό ήταν οι σταρ του Χόλιγουντ, με πρώτη και καλύτερη την Αβα Γκάρντνερ, και τα χυμώδη pin-ups που πόζαραν προκλητικά σε περιοδικά που μοιράζονταν στους Αμερικανούς στρατιώτες για να τους εμψυχώσουν – οπότε εκτελούσαν θεάρεστο έργο και οι πουριτανοί τις άφηναν στην ησυχία τους.

Το 1946, ένας Παριζιάνος σχεδιαστής, ο Ζακ Χέιμ, έκανε την ανάγκη έμπνευση και παρουσίασε περήφανος το «πιο μικροσκοπικό μαγιό του κόσμου», το οποίο ονόμασε «Atomic». Πριν προλάβει να δρέψει δάφνες και κατάρες, ένας άλλος Γάλλος, ο Λουί Ρεάρντ, έκανε κίνηση ματ και παρουσίασε ένα ακόμα πιο μικροσκοπικό μαγιό, το οποίο επιπλέον ήταν στρινγκ, και το ονόμασε «μπικίνι». Και οι δύο σχεδιαστές εμπνεύστηκαν τα ονόματα των δημιουργιών τους από την ατομική βόμβα ο πρώτος και από την πρώτη δοκιμή της στο Μπικίνι Ατόλ ο δεύτερος. Τα μανιτάρια επικρίσεων που σηκώθηκαν όταν το μπικίνι έσκασε στα μούτρα της μόδας ήταν πολύ μεγαλύτερα -αλλά όχι φονικότερα- από αυτά που δημιουργήθηκαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Βέβαια κανένα μοντέλο της εποχής δεν δέχτηκε να παρουσιάσει το μπικίνι του Χέιμ. Η πρώτη που το φόρεσε ήταν μία στρίπερ, η Μισελίν Μπερναντίνι, που θα μείνει για πάντα στην ιστορία για την τόλμη και τις άψογες αναλογίες της.

Μέχρι βέβαια να φτάσουμε στο σημείο να γίνει το μπικίνι αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας καλοκαιρινής γκαρνταρόμπας χρειάστηκε να περάσουν μερικά ακόμα χρόνια, γεμάτα υπερβολικά μεγάλες αντιδράσεις για ένα τόσο μικροσκοπικό ρουχαλάκι. Ευτυχώς που ο Θεός έπλασε την Μπριζίτ Μπαρντό, που στις αρχές των 50s φόρεσε μπικίνι για να απολαύσει τον ήλιο και τη θάλασσα των Καννών. Και κάπου εκεί τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους, αφού η μία μετά την άλλη οι καλλίγραμμες σταρ ακολούθησαν το παράδειγμά της. Σύντομα οι κοινές θνητές θα υιοθετούσαν το trend και πριν το καταλάβει και ο τελευταίος σεμνότυφος, τα μπικίνι κατέκλυσαν τις παραλίες του πλανήτη.

Η Ράκελ Γουέλς, που ειδικεύτηκε σε «ρόλους μπικίνι», η Μέριλιν Μονρόε, τα κορίτσια του Μποντ, η Ρίτα Χέιγουορθ και η Τζέιν Μάνσφιλντ είναι μερικές από τις all time classic σταρ που φόρεσαν το μπικίνι καλύτερα. Ανάλογα με τις τάσεις της εκάστοτε εποχής, το ύφασμα λιγόστευε ή περίσσευε, πλαισίωνε ζουμερές καμπύλες ή αποστεωμένες σιλουέτες, γινόταν μονόχρωμο ή βαφόταν με εκτυφλωτικά χρώματα, γέμιζε με κορδόνια και φιογκάκια ή παρουσιαζόταν απολύτως μίνιμαλ.

Σχεδόν ογδόντα χρόνια μετά την πρώτη σκανδαλώδη εμφάνισή του, το μπικίνι παραμένει ο βασιλιάς της παραλίας – δύο θρασύτατα κομμάτια ύφασμα που βγάζουν τη γλώσσα στις επικρίσεις, στη σεμνοτυφία και τον κακώς εννοούμενο καθωσπρεπισμό και επιμένουν να αγκαλιάζουν ηδονικά τις καμπύλες κάθε γυναίκας που ξέρει να αγαπάει το σώμα της, ανεξαρτήτως βάρους και τάσεων.

PHOTOS: AFP / VISUALHELLAS.GR, GETTY IMAGE / IDEAL IMAGES