“Βλέπετε, έτσι είναι όταν πεθαίνεις”.
Για τους λάτρεις της ιστορίας της μόδας, το ατελιέ της Coco Chanel στο Παρίσι αποτελεί ένα από πιο ελκυστικά αξιοθέατα της γαλλικής πρωτεύουσας. Ίσως περισσότερο από τα πολύ εμπορικά πια Ηλύσια Πεδία, σίγουρα πιο πολύ από τους τουριστικούς κήπους του Λουξεμβούργο και το ανάκτορο των Βερσαλιών, στο νούμερο 31 της λεωφόρου Cambon, ενός από τους πιο ακριβούς και όμορφους δρόμους της πόλης του Φωτός υπάρχει ένα οίκημα που αν μπορούσε να μιλήσει θα είχε μία συναρπαστική ιστορία να αφηγηθεί. Αυτή της γυναίκας που άλλαξε για πάντα ολόκληρη της ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα.
Η Gabrielle Chanel, όπως ήταν το πραγματικό όνομα της μεγάλης Coco, έστησε ολόκληρη τη ζωή και την δημιουργία της γύρω από αυτό το πανέμφο, ιστορικό κτίριο που φιλοξενεί μέχρι σήμερα το ξακουστό ατελιέ του οίκου, αλλά και το συγκλονιστικό διαμέρισμα της σχεδιάστριας που πλέον λειτουργεί ως μουσείο απαράμιλλης ομορφιάς και κομψότητας, ένας ναός γοητείας που αντικατοπτρίζει την διαχρονικότητα του ονόματος της και μοιάζει άθικτος μέσα στα χρόνια, να την περιμένει να επιστρέψει.
Το διαμέρισμα της Coco Chanel στο Παρίσι.
Ωστόσο, ένας άλλος χώρος έμελλε να συνδεθεί ακόμα περισσότερο με το όνομα της και να κάνει την ισχυρή γυναίκα της μόδας να τον ερωτευτεί παράφορα και να περάσει τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μέσα σε αυτόν. Η σουίτα 302 του εμβληματικού ξενοδοχείου Ritz, εκεί όπου διέμεναν μερικές από τις πιο λαμπρές προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων κάθε φορά που περνούσαν από τη γαλλική πρωτεύουσα.
Η Coco πέρασε μέσα στην υπερπολυτελή σουίτα του Ritz όλα τα βράδια των τελευταίων 32 χρόνων της ζωής της και δεν κοιμήθηκε ποτέ στο προσωπικό διαμέρισμα της, ακολουθώντας καθημερινά την ίδια ακριβώς ρουτίνα. Ξυπνούσε στο διπλό μπαρόκ κρεβάτι του δωματίου της, έπαιρνε το πρωινό της δίπλα στα φαρδιά παράθυρα και έπειτα κουβαλούσε το ιδιοφυές μυαλό της μέχρι την άλλη πλευρά του δρόμου, στο ατελιέ της με τους ψηλούς καθρέφτες, μπαίνοντας και βγαίνοντας στο ξενοδοχείο κάθε μα κάθε φορά από τον είσοδο του προσωπικού που δεν βλέπει στην κεντρική και πολυσύχναστη λεωφόρο Place Vendôme, αλλά στην πιο ήσυχη, κομψή λεωφόρο Cambon.
Η σουίτα 302 του ξενοδοχείου Ritz που πλέον έχει ανακαινιστεί και φέρει το όνομα της.Εκείνο το πρωινό της 10ης Ιανουαρίου του 1971 η Chanel δεν βγήκε ποτέ από το δωμάτιο της για να περάσει τον δρόμο για το γραφείο και το ατελιέ της όπως έκανε καθημερινά τόσα και τόσα χρόνια. Ήδη από τα τέλη της περασμένης χρονιάς η σχεδιάστρία που ήταν πια 87 ετών αισθανόταν πραγματικά κουρασμένη και ένιωθε εξάντληση ετοιμάζοντας εντατικά την κολεξιόν για την Άνοιξη και το Καλοκαίρι του ’71, όπως έκανε κάθε χρόνο την ίδια περίπου εποχή. Μάλιστα από τον ερχομό του νέου έτους είχε παραπονεθεί σε δικούς της ανθρώπους ότι αισθανόταν άρρωστη και υπερβολικά πεσμένη, ενώ το βράδυ της προηγούμενης ημέρας είχε φύγει μόνη της για μία μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο. Επέστρεψε στη σουίτα της το βράδυ και έπεσε νωρίς για ύπνο χωρίς να φάει αφού αισθανόταν πάρα πολύ δυσάρεστα. Πέθανε το ερχόμενο απόγευμα, στις 7 και 41 λέπτά, στο δωμάτιο που τόσο αγάπησε και που την έκανε να νιώσει τόσο άνετα και ζεστά για περισσότερες από τρεις δεκαετίες της ζωής της.
Η κηδεία της έγινε μετά από αρκετά ημέρες στο κέντρο του Παρισιού με τα αγαπημένα της μοντέλα να καταλαμβάνουν τις πρώτες σειρές του επιβλητικού καθεδρικού ναού. Το φέρετρο της ήταν καλυμμένο με λευκά λουλούδια, καμέλιες,ορχιδέες και γαζέλιες και μερικά τριαντάφυλλα.
Στην κηδεία της είχε ζητήσει να διαβαστεί μία από τις πιο αναγνωρίσιμες πλέον φράσεις της που εμπερικλείει το αιωνόβιο στυλ, τον πολυτελή τρόπο με τον οποίο έζησε και τον θαυμαστά αξιοπρεπή τρόπο με τον οποίο έφυγε. Ήσυχα, μόνη της, χωρίς να νιώσεις ότι εξαρτάται από κανέναν: “Βλέπετε, έτσι είναι όταν πεθαίνεις”.
