Με τις θερμοκρασίες να χτυπάνε κόκκινο το κρύωμα των κρασιών -ακόμα και των κόκκινων- είναι επιτακτικό προκειμένου να τα απολαύσουμε και να αναδείξουμε τις γευσιγνωστικές τους αρετές.
Σε γενικές γραμμές τα αφρώδη καλό είναι να σερβίρονται σε θερμοκρασίες 7ο-9οC, τα λευκά (ξηρά και γλυκά) στους 9ο-12οC, τα ροζέ στους 11ο-14οC, και τα κόκκινα στους 14ο-18οC. Ιδιαίτερη μνεία απαιτείται ως προς τα τελευταία, μιας και η αντίληψη ότι σερβίρονται σε “θερμοκρασία δωματίου” αποτρέπει τους περισσότερους από το να τα κρυώσουν. Μάλιστα ο στόμφος με τον οποίο εκφέρεται το παραπάνω επιχείρημα είναι ευθέως ανάλογο της άγνοιας, μιας ο όρος Chambre -ο οποίος υποδηλώνει τη θερμοκρασία δωματίου- καθιερώθηκε τον 18ο-19ο αιώνα, περίοδο κατά την οποία οι γαλλικοί πύργοι όχι μόνο δεν διέθεταν κάποιου είδους θέρμανση αλλά και είχαν τοίχους το πάχος των οποίων ξεπερνούσε το μέτρο. Συνεπώς αυτή η θερμοκρασία υποδήλωνε τους 12ο-14οC και όχι τους 40 βαθμούς μιας ταβέρνας στην περιοχή της Κωπαΐδας ή τους 23οC που μετρά ένα διαμέρισμα ακόμα και τους χειμερινούς μήνες.
Συνεπώς κάθε κρασί θέλει κρύωμα και πολλοί είναι οι τρόποι για να το φέρουμε στη σωστή θερμοκρασία. Φυσικά η αποτελεσματικότητα και η “μανούρα” τους διαφέρουν, σε κάθε περίπτωση όμως η δουλειά αργά ή γρήγορα θα γίνει. Οι χρόνοι βέβαια εκτός από τον τρόπο εξαρτώνται και από την αρχική θερμοκρασία του κρασιού, αφού άλλη ώρα απαιτείται να φέρεις ένα λευκό στους 10οC όταν το έχεις πάρει από μια κάβα με 16οC και άλλη όταν το έχεις κουβαλήσει σε ένα καυτό αυτοκίνητο μες στο κατακαλόκαιρο. Πάντως οι τρόποι και οι χρόνοι που ακολουθούν θα σας δώσουν μια ιδέα.
Διζωνική Κάβα – ψυγείο
Ο πιο πολυτελής και γρήγορος τρόπος για να φέρουμε ένα κρασί σε τέλεια θερμοκρασία στο τραπέζι είναι ένας εξειδικευμένος συντηρητής κρασιού που διαθέτει δύο ζώνες, οι θερμοκρασίες των οποίων ρυθμίζονται ξεχωριστά. Ετσι βάζει κανείς τα λευκά του κάτω και τα κόκκινα πάνω, ρυθμίζει στους 8οC και τους 15οC αντίστοιχα και είναι έτοιμος να απολαύσει οποιοδήποτε κρασί σε οποιαδήποτε στιγμή. Αλλωστε είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα περισσότερα εστιατόρια του κόσμου διαθέτουν τουλάχιστον έναν;
Συμβατικό ψυγείο
Κλασσικός, απλός, αγαπημένος, old school τρόπος για να κρυώσουμε ένα κρασί. Δυστυχώς και πολύ αργός, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι νομίζουν ότι επειδή ήρθαν στο κέφι θα βάλουν ένα μπουκάλι στο ψυγείο για κανένα μισάωρο και θα είναι εντάξει, μάλλον θα καταλήξουν σε γευσιγνωσία τσαγιού και όχι κρασιού! Ένα λευκό θα χρειαστεί τουλάχιστον 4-5 ώρες για να φθάσει στη σωστή θερμοκρασία, ενώ ακόμα και ένα κόκκινο θα το χρειαστεί το 2ωράκι του. Και αν αυτοί οι χρόνοι σάς φαίνονται υπερβολικοί, σάς θυμίζω ότι το κρασί δεν είναι νερό αλλά αλκοολικό διάλυμα και ως τέτοιο απαιτεί πολύ μεγαλύτερο χρόνο για να κατεβάσει θερμοκρασία. Αλλωστε ένα χρονόμετρο και ένα θερμόμετρο μπορούν να βάλουν με αξιόπιστο τρόπο τέλος στη διένεξή μας. Υπέρ εμού φυσικά!
Κατάψυξη
Θα ακούσετε πολλούς να αποφεύγουν μετά βδελυγμίας την κατάψυξη, υποστηρίζοντας ότι τα κρασιά “σοκάρονται” από την απότομη διαφορά στη θερμοκρασία. Εν μέρει έχουν δίκιο ειδικά αν αναφέρονται στο 30χρονο ερυθρό διαμάντι μας που περίμενε τόσα χρόνια υπομονετικά στην κάβα μας. Ομως ακόμα και τα ποιοτικότερα από τα φρέσκα κρασιά δεν θα πάθουν απολύτως τίποτα στην κατάψυξη, ενώ παράλληλα η ευκολία της τελευταίας την καθιστά ως τον Νο1 τρόπο κρυώματος του κρασιού. Πάντως όσο και αν σάς φαίνεται περίεργο, αυτό και εδώ θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο χρόνο από αυτόν που έχετε στο μυαλό σας: ένα λευκό κρασί αποθηκευμένο σε κάποιο ντουλάπι του σπιτιού σας θα χρειαστεί τουλάχιστον 1-1½ ώρα, ενώ ένα κόκκινο όχι λιγότερο από 20 λεπτά. Το μεγαλύτερο μείον όμως της κατάψυξης δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω αλλά αυτό που θα συμβεί όταν ξεχάσουμε για μέρες μία φιάλη σε αυτήν.
Σαμπανιέρα
Ναι, είναι ο πλέον μπελαλίδικος τρόπος να κρυώσουμε ένα κρασί, όμως ταυτόχρονα είναι ο πιο γρήγορος και ο πιο χλιδάτος. Αρκεί να διασφαλίσουμε ότι η σαμπανιέρα μας είναι γεμάτη με πολύ πάγο αλλά και με αρκετό νερό, αφού μόνο η επαφή με ένα υγρό κατεβάζει σοβαρά τη θερμοκρασία -σκεφτείτε τον εαυτό σας στην ύπαιθρο με 10 βαθμούς και σε θάλασσα 10 βαθμών για να συνειδητοποιήσετε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά. Επιπλέον καλό είναι το μπουκάλι να βρίσκεται σχεδόν όλο βυθισμένο, προκειμένου να αποφύγουμε τεράστιες θερμοκρασιακές διαφορές μεταξύ του ζεστού μέρους που βρίσκεται εκτός πάγου και του πολύ κρύου που βρίσκεται εντός. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, ένα αποτελεσματικό κόλπο είναι να ανακινούμε ευγενικά τη φιάλη 1-2 φορές όσο το κρασί κρυώνει ώστε να πετύχουμε θερμοκρασιακή ομογενοποίηση.
Αν εφαρμόσουμε όλα τα παραπάνω η σαμπανιέρα -ή ο λιγότερο glamorous κουβάς αν έχετε πολλές φιάλες- θα καταφέρει χρόνους ρεκόρ της τάξης των 15’ για ένα λευκό και 5’ για ένα ερυθρό. Ταυτόχρονα θα σας απαλλάξει και από τον πονοκέφαλο της συντήρησης του κρυώματος μετά το άνοιγμα, αφού όλοι οι άλλοι τρόποι απαιτούν το πήγαινε-έλα στο ψυγείο ή τη χρήση παγωμένων θηκών που αγκαλιάζουν τη φιάλη για να τη διατηρήσουν κρύα σε περίπτωση που αυτή μείνει στο τραπέζι. Το μόνο που πρέπει να φροντίσετε είναι να βγάλετε φωτογραφίες πριν το πάγωμα, αφού οι περισσότερες ετικέτες θα ξεκολλήσουν κατά την παραμονή των κρασιών στο παγωμένο νερό!
Ισως στην αρχή οι περισσότεροι από τους παραπάνω τρόπους σάς αγχώσουν, όμως γρήγορα θα βρείτε τους χρόνους. Σε κάθε περίπτωση πάντως καλύτερα να το παρακάνετε, αφού στο κρασί πάντα ισχύει το ρητό “το κρύο γίνεται ζεστό, το ζεστό δεν γίνεται κρύο”!
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image
