Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά απέχουν μια ανάσα. Και είτε το θέλουμε είτε όχι, αποκλείεται να μην παρευρεθούμε σε κανένα δείπνο. Τόσο με την οικογένεια, όσο και με την παρέα και τους συναδέλφους, τα τραπέζια και οι προσκλήσεις δίνουν και παίρνουν.
Και είτε απολαμβάνουμε το φαγητό με κόσμο είτε όχι, το βέβαιο είναι πως αν μας καλέσουν σε κάποιο σπίτι, θα πρέπει να ξέρουμε να φερθούμε. Και αυτό δεν είναι κάτι που το μαθαίνουμε για τους άλλους. Αλλά για εμάς τους ίδιους.
Μια διευκρίνιση: Συχνά, τα πράγματα που προτείνουμε και ενοχλούν τους άλλους, μπορεί εμείς να τα κάνουμε με τρομερά καλή πρόθεση. Ωστόσο, οι οικοδεσπότες των διαφόρων σπιτιών που μας προσκαλούν έχουν τις δικές τους συνήθειες. Και ίσως οι πράξεις μας, αντί να ξαλαφρώνουν, να διασκεδάζουν και να εξυπηρετούν τους γύρω μας, πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο.
Ωστόσο, ψυχραιμία! Ειδικοί στην εθιμοτυπία μας βοηθούν με πολύτιμες συμβουλές να γίνουμε οι πιο ευπρεπείς καλεσμένοι.
Τι να κάνουμε λοιπόν:
1. Καθυστερούμε κανένα δεκάλεπτο από την επίσημη ώρα έναρξης του δείπνου
Η συνέπεια είναι πολύ σημαντική στη ζωή. Ωστόσο, στην περίπτωση ενός χριστουγεννιάτικου γεύματος ή πάρτι, μια καθυστέρηση 5-10 λεπτών, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επικροτείται.
«Ακόμα κι αν έχουμε εμμονή με την ακρίβεια, αν η πρόσκληση προστάζει να παρευρεθούμε στις εννέα το βράδυ, καλύτερα ας χτυπήσουμε το κουδούνι εννέα και τέταρτο. Ίσως ο οικοδεσπότης της βραδιάς χρειάζεται λίγο χρόνο για να φροντίσει τις τελευταίες πινελιές. Ας του δώσουμε αυτό το περιθώριο», συνιστά η εμπειρογνώμονας στην εθιμοτυπία, Mαράια Γκρουμέ.
2. Αν προτείνουμε να συνεισφέρουμε με κάποιο ποτό ή φαγητό, γινόμαστε όσο πιο συγκεκριμένοι μπορούμε
Το «θα ήθελες να φέρω κάτι;» από μόνο του δεν λέει τίποτα. Θέλουμε να πάμε στο τραπέζι με ένα επιδόρπιο, μια σαλάτα, ένα κρασί; Ό,τι κι αν αποφασίσουμε, δηλώνουμε εκ των προτέρων τι σκοπεύουμε να προσφέρουμε. Διότι αυτό, για τον οικοδεσπότη, θα περιορίσει τόσο το άγχος όσο και το κόστος.
Επίσης, φροντίζουμε αυτό που θα προτείνουμε να είναι κάτι που θα αρέσει στον περισσότερο κόσμο. Κι ας μην είναι πολύ «ψαγμένο ή γκουρμέ». Σημασία έχει να περάσουμε καλά, όχι να κάνουμε διαγωνισμό μαγειρικής και πρωτοτυπίας.
3. Εάν δεν γνωρίζουμε κάποιον από τους υπόλοιπους προσκεκλημένους, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να συστηθούμε
Ο οικοδεσπότης έχει τόσα πράγματα στο κεφάλι του. Δεν μπορεί να εξασφαλίσει αποκλειστική παρέα σε όλους τους καλεσμένους. Όμως από τη δική μας πλευρά, το ευγενικό είναι αν δούμε κάποιον μόνο του, να τον πλησιάσουμε και να του πούμε μια κουβέντα. Μια τόσο μικρή μας κίνηση θα ξαλαφρώσει τον διοργανωτή από το άγχος του να κάνει διαρκώς «small talk» με τους φιλοξενούμενους, ενώ παράλληλα σερβίρει, ζεσταίνει φαγητό, βάζει μουσικές και τσεκάρει ασταμάτητα ότι όλα κυλάνε ομαλά.
4. Πίνουμε κάτι ώσπου να πάρουμε τη θέση μας στο τραπέζι
Συνήθως στα καλέσματα για φαγητό, προτού περάσουμε στην τραπεζαρία, ο οικοδεσπότης θα μας προσφέρει κάποιο λικέρ, ένα αναψυκτικό, λίγο κρασί. Η Χάνα Φλόρες και η Λέα Ρέιμοντ, το δίδυμο πίσω από το Hauste – έναν ιστότοπο αφιερωμένο στη διοργάνωση πάρτι – θεωρούν πως είτε το έχουμε ανάγκη είτε όχι, θα πρέπει να πάρουμε κάτι.
Το να κρατάμε ένα ποτό στο χέρι, υπόσχεται να σπάσει τον πάγο και να δημιουργήσει στους γύρω μας την εντύπωση ότι νιώθουμε άνετα και οικεία. Και αυτός που έχει πρώτος από όλους την ανάγκη να πιστεύει ότι αισθανόμαστε καλά, είναι ο ίδιος ο οικοδεσπότης της βραδιάς. Ας του προσφέρουμε αυτή τη χαρά και ανακούφιση. Άλλωστε, τις περισσότερες φορές το έχουμε ανάγκη και εμείς οι ίδιοι να δροσιστούμε με ένα ποτό. Αλκοολούχο ή μη.
5. Δεν παίρνουμε την πρωτοβουλία να καθαρίσουμε το οτιδήποτε. Εκτός κι αν μας το ζητήσει ο νοικοκύρης του σπιτιού
Το να ρωτάμε ακατάπαυστα πράγματα όπως «Που είναι το πλυντήριο πιάτων;», «Να πετάξω τα σκουπίδια στην ανακύκλωση ή στον κανονικό κάδο;», «Που να βάλω τα ποτήρια;», «Τα περισσεύματα θα τα κρατήσετε ή πάνε στα σκουπίδια;», όχι μόνο δεν ξαλαφρώνει τον οικοδεσπότη, αλλά μπορεί να τον ταλαιπωρήσει ακόμα περισσότερο.
Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε, φροντίζουμε να κάνουμε τη μικρότερη δυνατή βαβούρα και να μην λερώσουμε τα έπιπλα, τα χαλιά ή το μπάνιο. Από εκεί και ύστερα, αν ο οικοδεσπότης χρειαστεί το οτιδήποτε, πιθανότατα θα μας το ζητήσει ο ίδιος.
