Η εικόνα του πιάτου όπου έχει φαγωθεί το τυρί μέχρι τελευταίου ψίχουλου αλλά έχουν μείνει οι φλούδες είναι γνωστή. Μήπως όμως τελικά οι φλούδες τρώγονται;
Η φλούδα, το κέλυφος που επιτρέπει στο τυρί να αναπτύξει τις απολαυστικές γεύσεις του, είναι πολύ σημαντικό μέρος κάθε τυριού και, αν δεν είναι από μη βρώσιμο υλικό (συνήθως κερί ή πλαστικό), τρώγεται.
Το ότι είναι βρώσιμη βέβαια, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι και νόστιμη! Ανάλογα με την ευαισθησία κάθε «ουρανίσκου» κάποιοι θα βρουν πως ένα μικρό κομματάκι φλούδας μαζί με το τυρί, αναδεικνύει τη γεύση του καλύτερα. Κάποιοι άλλοι θα τη βρουν σκληρή, θα πουν πως η γεύση είναι πολύ έντονη για τα γούστα τους, πικρή, με μυρωδιά μούχλας ή αμμωνίας, ή πως η υφή της είναι δυσάρεστη στη γλώσσα.
Μόνο δοκιμάζοντας μπορεί κανείς να βγάλει ασφαλές συμπέρασμα για το κατά πόσο του αρέσει ή όχι η φλούδα ενός συγκεκριμένου τυριού. Κι όπως ξέρουν καλά οι γευσιγνώστες, δεν μπορείς να καταλήξεις αν δεν δοκιμάσεις κάτι αρκετές φορές…
Ο κανόνας που ακολουθούμε γενικά είναι ο εξής: όταν η φλούδα είναι φυσικής προέλευσης, είναι δηλαδή μέρος του τυριού και αποτέλεσμα της ωρίμανσής του, όπως για παράδειγμα στις περισσότερες γραβιέρες, στα ημίσκληρα τυριά τύπου Brie και Camembert, αλλά και στην παρμεζάνα, είναι βρώσιμη. Σκληρή ή όχι, με μούχλα, με έντονη γεύση ή όχι, πάντως είναι ασφαλής για κατανάλωση (ή τουλάχιστον για δοκιμή)! Όταν όμως έχει προστεθεί κάποιο περίβλημα, όπως π.χ. παραφίνη, κερί, πλαστικό, ύφασμα, φλούδα κορμού ή φύλλα, τότε η φλούδα δεν τρώγεται. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκουν το κασέρι, που εμβαπτίζεται σε παραφίνη, αλλά και το Edam ή το Gouda που περιβάλλονται από κόκκινο ή κίτρινο κερί. Η φλούδα όμως που θα βρείτε κάτω από το κερί είναι και αυτή βρώσιμη.
Και ένα μυστικό για τη φλούδα της Παρμεζάνας που, ενώ τρώγεται, είναι πολύ σκληρή για να φαγωθεί: κρατήστε την και προσθέστε την στο ζωμό που βράζει, όταν φτιάχνετε σούπα. Προσθέτει στη σούπα Umami, την περίφημη πέμπτη γεύση –μετά το γλυκό, το πικρό, το αλμυρό και το ξινό- που περιγράφεται δύσκολα, αλλά συνδέεται με τη μέγιστη απόλαυση και τη γευστική πληρότητα.
