Σε όλους μας έχει τύχει. Προμηθευόμαστε ένα ολόκληρο σακί πατάτες και σκεφτόμαστε ότι θα προλάβουμε να τις καταναλώσουμε πριν αρχίσουν να χαλάνε. Μέσα σε κάποιες μέρες ή εβδομάδες, θα βρεθούμε μπροστά σε ένα όχι και τόσο λιμπιστερό θέαμα. Οι πατάτες θα έχουν πετάξει φύτρες. Μπορεί οπτικά να φαίνονται σε πολλούς ακατάλληλες για βρώση. Το θέμα είναι, τρώγονται; Ναι ή όχι;
Η απάντηση είναι, ότι εξαρτάται. Όταν αρχίζει να βλαστάνει η πατάτα, αναπτύσσει ριζούλες οι οποίες έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε γλυκοαλκαλοειδή, τα οποία μπορεί να δώσουν στην πατάτα μια δυσάρεστη, πικρή γεύση. Ένα από αυτά τα αλκαλοειδή είναι και η σολανίνη, η οποία είναι βρώσιμη, και εντοπίζεται και στις μελιτζάνες, τις ντομάτες και τις πιπεριές ακόμη και όταν είναι φρέσκες. Όμως, η υπερβολική ποσότητα σολανίνης που περιέχεται στις ρίζες, μπορεί να θεωρηθεί τοξική για τον οργανισμό. Για αυτό, όταν η πατάτα βγάζει βλαστούς πρέπει να τους αφαιρούμε σχολαστικά και να καθαρίσουμε καλά την πατάτα. Αν οι βλαστοί αυτοί είναι μικροί και αφαιρεθούν, η πατάτα μπορεί να φαγωθεί.
Αν όμως οι ρίζες αυτές έχουν αρχίσει και μακραίνουν, τότε (όσο και αν με στενοχωρεί που το λέω, αφού πάντα αγαπάμε τη no waste φιλοσοφία) καλύτερα να τις πετάξουμε.
Οι βλαστοί, εκτός του ότι μπορεί να έχουν άσχημη γεύση, αν έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε σολανίνη, μπορούν να προκαλέσουν τροφική δηλητηρίαση, πυρετό ή ανακατωσούρα.
Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, είναι ένα θέμα που θέλει προσοχή.
