ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΥΡΟΥΤΖΗ
Πλακόστρωτη και δαιδαλώδης, γνωστή για την πλούσια εικαστική της κληρονομιά, τους αμπελώνες και την χαρακτηριστική μποέμ της ατμόσφαιρα, η Μονμάρτρη μοιάζει να συγκεντρώνει όλα τα ρομαντικά παριζιάνικα κλισέ σε έναν λόφο με εκπληκτική θέα στην πόλη του φωτός.
“Σε αυτό το παράξενο μέρος συνέρρεε ένα πλήθος πολύχρωμων καλλιτεχνών, συγγραφέων, ζωγράφων, μουσικών, γλυπτών, αρχιτεκτόνων, μερικοί από αυτούς με δικά τους σπίτια, οι περισσότεροι όμως νοικιάζοντας επιπλωμένα καταλύματα, περιτριγυρισμένοι από την εργατική τάξη της Μονμάρτρης, τις παχουλές κυρίες της οδού Μπρέντα, τους συνταξιούχους της Μπατινιόλ, που ξεφύτρωναν από παντού σαν ζιζάνια. Η Μονμάρτρη φιλοξενούσε κάθε είδους καλλιτέχνη”. Αυτά τα λόγια, γραμμένα το 1882 από τον συγγραφέα Félicien Champsaur, περιγράφουν το ετερόκλητο κοινό του θρυλικού Le Chat Noir, ενός καμπαρέ που αποτελούσε την επιτομή της θορυβώδους και ασεβούς λαϊκής διασκέδασης για την οποία ήταν τότε γνωστή η παριζιάνικη γειτονιά της Μονμάρτρης. Καλλιτέχνες, διανοούμενοι και συγγραφείς συνέρρεαν σε αυτή την μποέμικη συνοικία, σύχναζαν στις γεμάτες ζωντάνια σκηνές της και έπειτα τις εξυμνούσαν στους πίνακες, στα λογοτεχνικά έργα και στα ποιήματά τους. Αλλά, ενώ η δημοτικότητα της Μονμάρτρης ως μιας αυθάδους συνοικίας συνώνυμης με την διασκέδαση έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη τη δεκαετία του 1890, η ίδια η συνοικία είχε μάλλον ταπεινές καταβολές.
Χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου βόρεια του κεντρικού Παρισιού, η Μονμάρτρη ήταν αρχικά ένα ταπεινό αγροτικό χωριό με αμπελώνες και ανεμόμυλους. Το 1860 η Μονμάρτρη προσαρτάται στα όρια της πόλης, η αστική διάχυση της οποίας εκείνη την εποχή ήταν ταχύτατη. Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η περιοχή έγινε το κέντρο πνευματικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Τα τότε χαμηλά ενοίκια, το γραφικό σκηνικό και η πανοραμική θέα στην πανέμορφη μητρόπολη προσέλκυσαν φοιτητές, συγγραφείς, μουσικούς και καλλιτέχνες κάθε είδους, και έτσι η Μονμάρτρη έγινε ένας παλλόμενος βιότοπος σπουδαίων εικαστικών όπως ο Edgar Degas, ο Vincent van Gogh, ο Henri de Toulouse-Lautrec και ο Auguste Renoir.
Από τότε είδε πολλές αλλαγές, όμως, παρά την γενικότερη αστικοποίηση του Παρισιού, η Μονμάρτρη κατάφερε να διατηρήσει κάποια από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, καθώς και μέρος της αλλοτινής της φινέτσας, μέχρι και σήμερα. Κάθε γωνιά αυτής της συνοικίας αποπνέει ποίηση και γοητεία. Κατά τη διάρκεια της μέρας ο λόφος της Μονμάρτρης λούζεται στο φως, κάτι που αποτύπωσαν με ζήλο οι Ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι που έζησαν κι εργάστηκαν εδώ, ενώ το βράδυ η ατμόσφαιρα μετουσιώνεται σε κάτι το ασαφές, αποκτά μυθικές διαστάσεις, τα χρώματα θυμίζουν πίνακα του Toulouse-Lautrec.
Η Μονμάρτρη είναι γεμάτη απολαύσεις που περιμένουν να τις ανακαλύψετε. Μια βόλτα στους δρόμους της γραφικής παριζιάνικης συνοικίας είναι από μόνη της μοναδική εμπειρία. Πολυάριθμα στενά δρομάκια και σκάλες οδηγούν στην κορυφή του λόφου όπου βρίσκεται η κατάλευκη βασιλική της Sacré Coeur, ένα από τα πιο εμβληματικά και άμεσα αναγνωρίσιμα κτίρια της πόλης. Πέρα από την υπέροχη πρόσοψή του, ο ναός έχει και υπέροχο εσωτερικό διάκοσμο με την οροφή του να καλύπτεται από το μεγαλύτερο ψηφιδωτό της Γαλλίας (περίπου 480 τ.μ.). Η θέα δε από τον τρούλο της Sacré Coeur κόβει την ανάσα. Προκειμένου να την απολαύσεις, βέβαια, θα χρειαστεί να ανεβείτε 300 εξαντλητικά σκαλοπάτια, όμως αυτό είναι και το μοναδικό αντίτιμο για ν’ απολαύσετε το σαγηνευτικό Παρίσι στο πιάτο.
Κατεβαίνοντας, ανακατευτείτε με το πλήθος ξένων και ντόπιων που κατακλύζουν τις σκάλες και το πάρκο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη Sacré Coeur – το καταπληκτικότερο σημείο για να απολαύσετε ένα αυθεντικό παριζιάνικο πικνίκ. Από εδώ, αναζητήστε με το βλέμμα μία από τις εντυπωσιακότερες οπτικές ψευδαισθήσεις της Μονμάρτρης, το λεγόμενο βυθιζόμενο σπίτι της Μονμάρτρης. Αν δεν έχετε όρεξη να περπατήσετε μέχρι τη Βασιλική Sacré-Coeur, μπορείτε κάλλιστα να χρησιμοποιήσετε το εισιτήριο του μετρό για να ανεβείτε στο τελεφερίκ, το Funiculaire de Montmartre. Λειτουργεί εκεί από το 1900 και είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε στη Μονμάρτρη.
Μπορεί κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης να βρεθείτε να ακολουθείτε τα βήματα της αξιαγάπητης Amelie Poulin, που το 2001 μοιράστηκε με ολόκληρο τον κόσμο τις καρτποσταλικές απολαύσεις της Μονμάρτρης μαζί με άφθονο παριζιάνικο φολκλόρ. Ή του Pablo Picasso. Αν σας γοητεύει έστω και λίγο η ταραχώδης ζωή αυτής της τεράστιας προσωπικότητας της τέχνης, ακολουθήστε τα χνάρια του. Στην οδό Rue de Ravignan, στον αριθμό 3, βρίσκεται το Bateau-Lavoir, τόπος κατοικίας και συνάντησης διαφόρων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου του Picasso, ο οποίος ζωγράφισε τον εμβληματικό πίνακα Les Demoiselles d’Avignon ακριβώς εδώ. Δίπλα στον τελευταίο αμπελώνα της Μονμάρτρης, στην οδό Rue des Saules, θα βρείτε ένα από τα παλαιότερα καμπαρέ του Παρισιού, το Au Lapin Agile, το οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα είχε γίνει στέκι μποέμ καλλιτεχνών. Ο Picasso το αγάπησε ιδιαίτερα και, μάλιστα, φιλοτέχνησε τον πίνακα Au Lapin Agile, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο μουσείο της Μονμάρτρης.
Το μουσείο της Μονμάρτρης στεγάζεται στο παλαιότερο κτίριο της περιοχής, όπου κάποτε ζούσε ο Renoir. Σήμερα φιλοξενεί μια εκτεταμένη συλλογή από πίνακες, πόστερ και σχέδια, τα οποία αφηγούνται την ιστορία, την κληρονομιά, την τέχνη και τους ανθρώπους της διάσημης αυτής συνοικίας. Εκτός από τα εκθέματα του μουσείου, θα δείτε επίσης τους κήπους του Renoir, οι οποίοι έχουν συντηρηθεί με μεγάλη προσοχή, ώστε να μοιάζουν ακριβώς όπως τότε που ο ιμπρεσιονιστής καλλιτέχνης τους αποτύπωνε στους καμβάδες του υπομονετικά, με τις αέρινες πινελιές του. Από εδώ θα απολαύσετε υπέροχη θέα προς τον αμπελώνα της Μονμάρτρης, αλλά και το βόρειο μέρος του Παρισιού.
Σήμερα, η Μονμάρτρη συνεχίζει να προσελκύσει πλήθος καλλιτεχνών, οι οποίοι συγκεντρώνονται ως επί το πλείστον στην Place du Tertre. Καθημερινά, αρκετοί καλλιτέχνες στήνουν τα καβαλέτα τους εδώ, μουσικοί ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές ντύνουν καθημερινά τον λόφο με αυθεντική παριζιάνικη swing. Γύρω από την πλατεία θα βρείτε αρκετά καφέ, εστιατόρια και μπαρ όπου θα μπορούσατε να καθίσετε και να απολαύσετε όλο αυτό το δημιουργικό σούσουρο, έχετε όμως υπόψιν σας ότι το σημείο είναι αρκετά τουριστικό και γι’ αυτό δεν υπόσχεται και την καλύτερη σχέση ποιότητας και τιμής.
Πολύ κοντά στην Place du Tertre βρίσκεται ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο εξ’ ολοκλήρου στον Salvador Dalí, έναν από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες που έζησαν ποτέ στη Μονμάρτρη. Με πάνω από 300 εκθέματα, το Espace Dalí φιλοξενεί την μεγαλύτερη συλλογή έργων του Ισπανού καλλιτέχνη στην Γαλλία και η οποία περιλαμβάνει από πίνακες και γλυπτά μέχρι χαρακτικά και έπιπλα.
Σε μια εκπληκτικά ευχάριστη και ήσυχη γωνιά του πολυσύχναστου κέντρου της Μονμάρτρης βρίσκεται το Musée d’Art Naïf- Max Fourny. Το Max Fourny είναι όλο χρώμα, ζωντάνια και παράξενες νέες μορφές. Το μουσείο παρουσιάζει προσωρινές συλλογές καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με έμφαση στην πρωτοπορία και τη τέχνη του περιθωρίου. Μακριά από έναν στατικό ή καθιερωμένο εκθεσιακό χώρο, το Fourny θυμίζει αυτή τη συναρπαστική ατμόσφαιρα για την οποία έγινε γνωστή η περίφημη έκθεση Salon des Refusés στο Παρίσι κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Ακριβώς στη μέση του κτιρίου, που αρχικά χτίστηκε ως αγορά, βρίσκεται η Halle Saint Pierre, μια πανύψηλη αίθουσα που στεγάζει το μουσείο, ένα καλλιτεχνικό βιβλιοπωλείο, ένα καφέ και συλλογές αφελών “outsider” έργων τέχνης από την σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή της Μονμάρτρης.
Έκτος από σπουδαίους εικαστικούς, η Μονμάρτρη γαλούχησε και μερικούς από τους σπουδαιότερους μουσικούς της Belle Époque, όπως ο Erik Satie και ο Claude Debussy. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο θρυλικό Le Chat Noire, όπου ο Satie εργαζόταν ως πιανίστας. Αν ακούγοντας τις Γυμνοπαιδίες του Satie ανατριχιάζετε περισσότερο κι απ’ ότι στην ιδέα του θανάτου, τότε αξίζει μια επίσκεψη στο κοιμητήριο της Μονμάρτρης. Περισσότερο μυστικός κήπος, παρά κοιμητήριο, αποτελεί ιδιαίτερα δημοφιλή προορισμό για τους λάτρεις της ιστορίας, καθώς αποτελεί την τελευταία κατοικία πολλών μεγάλων προσωπικοτήτων, όπως ο Edgar Degas, ο François Truffaut και ο Αλέξανδρος Δουμάς. Το απομονωμένο κοιμητήριο βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου, έχει την αίσθηση ενός πάρκου και είναι γεμάτο από ελικοειδή μονοπάτια, σιντριβάνια, δέντρα, λόφους, σκάλες και ρομαντικά αγάλματα. Το ιδανικό μέρος, δηλαδή, για να απολαύσετε λίγες στιγμές ηρεμίας και να δώσετε στον νου σας την ευκαιρία να χωρέσει όλα όσα συνθέτουν την εμπειρία μιας πρώτης επίσκεψης στον γοητευτικά φιλόμουσο λόφο της Μονμάρτρης.
Πρόσβαση:
Ο καλύτερος τρόπος για να φτάσετε στη Μονμάρτρη είναι με το μετρό. Πάρτε τη γραμμή 2 μέχρι το σταθμό Anvers (από όπου μπορείτε να πάρετε το τελεφερίκ για τη Βασιλική) – και τη γραμμή 12 μέχρι το σταθμό Abbesses. Από εκεί, θα πρέπει να περπατήσετε μέχρι το λόφο για να φτάσετε στα κύρια αξιοθέατα, όπως η Place du Tertre και η Βασιλική Sacré-Coeur. Εναλλακτικά, μπορείτε επίσης να πάρετε το μετρό μέχρι το σταθμό Blanche που βρίσκεται ακριβώς έξω από το Moulin Rouge και να περπατήσετε από εκεί – είναι ένας εύκολος, ευχάριστος περίπατος.
Διαμονή:
Στη Μονμάρτρη θα βρείτε αρκετά καλά καταλύματα για να μείνετε. Το Hotel des Arts Montmartre διαθέτει πραγματικά μικρά αλλά όμορφα δωμάτια, και βρίσκεται πολύ κοντά σε σταθμό του μετρό. Το Maison Lepic έχει μοντέρνα, άνετα δωμάτια σε εξαιρετική τοποθεσία. Τα δωμάτια είναι μικρά αλλά διαθέτουν όλα όσα χρειάζεστε για τη διαμονή σας. Το Le Relais προσφέρει πολυτελή δωμάτια, αν και λίγο μικρά. Η τοποθεσία είναι απλά φανταστική.
Φαγητό:
Παρά την αρκετά τουριστική πλευρά της Μονμάρτρης, τα τελευταία χρόνια, στη βόρεια πλευρά της συνοικίας, η γαστρονομική σκηνή έχει πάρει φωτιά χάρη σε ένα κύμα νέων, υψηλής ποιότητας, casual εστιατορίων που προσφέρουν πολύ καλό φαγητό σε πολύ λογικές τιμές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το L’Arcane, ένα μικρό, σχετικά καινούριο εστιατόριο σε έναν μικρό παράδρομο που σερβίρει εξαιρετική σύγχρονη γαλλική κουζίνα. Μάλιστα, έχει κερδίσει και ένα αστέρι στον οδηγό Michelin. Το L’Arcane προσφέρει τυφλά μενού γευσιγνωσίας, ενώ τα πιάτα ευφραίνουν τόσο το μάτι όσο και τον ουρανίσκο. Εξαιρετική σχέση ποιότητας και τιμής (39 rue Lamarck, 18th Arrondissement).
Το Abattoir Végétal, αυτό το κομψό, γεμάτο φως εστιατόριο ήταν παλαιότερα κρεοπωλείο. Σήμερα είναι ένα vegan-χορτοφαγικό μπιστρό που λειτουργεί και ως καφετέρια. Ιδανικό σποτ για να φορτίσετε τις μπαταρίες σας με ένα smoothie ή έναν φρεσκοστυμμένο χυμό φρούτων, είτε στο εσωτερικό είτε στην ευχάριστα σκιερή βεράντα (61 rue Ramey, 18th Arrondissement).
Το Le Cochon Gaulois είναι ένα μπιστρό που στην κυριολεξία υμνεί το ζουμερό γαλλικό χοιρινό κρέας προσφέροντας πολύ προσεγμένα και ντελικάτα πιάτα, παρόλο που το concept προϊδεάζει αλλιώς. Στο τέλος μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το απίστευτο προφιτερόλ με παγωτό βανίλια και ζεστή σάλτσα σοκολάτας (185 rue Marcadet, 18th Arrondissement).
Το πολύ δημοφιλές Polissons σερβίρει γαλλικά comfort πιάτα που βασίζονται στην εποχικότητα. Ένα σκανδιναβικού στυλ μπιστρό με δρύινα πατώματα με μια μικρή ανοιχτή κουζίνα με ένα μενού ελαφρύ, εφευρετικό και πολύ πολύ γευστικό (35 rue Ramey, 18th Arrondissement).
Ο φούρνος Le Grenier à Pain in Montmartre είναι πολύ ξακουστός στην Μονμάρτρη και όχι μόνο για τα αφράτα, βουτυράτα κρουασάν, τις τραγανές μπαγκέτες και τα ντελικάτα εκλέρ του. Ιδανική επιλογή για πρωινό ή για να γεμίσετε το καλάθι του πικνίκ σας και να απολαύσετε ένα γεύμα al fresco (38 rue des Abbesses).
Λίγο πιο πάνω στο λόφο, το Gontran Cherrier είναι το κατάλληλο μέρος για να προμηθευτείτε φρέσκο ψωμί που ψήνεται καθημερινά. Ενώ το ψωμί είναι σίγουρα το δυνατό σημείο αυτού του αρτοποιείου, φαίνεται επίσης ότι έχει τελειοποιήσει το παραδοσιακό γαλλικό κρουασάν (22 rue Caulaincourt).
