Ευρισκόμενη στο νοτιοδυτικότερο άκρο των Κυκλάδων, η Μήλος είναι ένα από τα ομορφότερα νησιά στην Ελλάδα, με τοπία μοναδικά, τα οποία οφείλονται στη γεωλογική ιδιομορφία και στην ηφαιστειογενή προέλευσή της. Μέρος αυτών, φυσικά, είναι και η πληθώρα των παραλιών (υπολογίζεται ότι υπάρχουν γύρω στις 75), που θεωρούνται από τις ωραιότερες στη Μεσόγειο.
Τα φώτα της τουριστικής δημοσιότητας, φυσικά, πέφτουν συνήθως πάνω στο Σαρακήνικο ή σε άλλες φημισμένες ακτές με αδιαμφισβήτητο κάλλος, σαν π.χ. τη Φυριπλάκα. Αλλά η πιο ξεχωριστή παραλία της Μήλου είναι μάλλον ο λιγότερο προβεβλημένος Παπάφραγκας: ένας πολύ ιδιαίτερος κολπίσκος, με τη μικρή του αμμουδιά να συνυπάρχει με σπήλαια, με τιρκουάζ νερά και με απόκοσμα βράχια.
Πρόκειται για ένα μικρό θαύμα της φύσης, το οποίο εντυπωσιάζει σταθερά όσους επισκέπτες της Μήλου φτάνουν ως εδώ –είτε για να κολυμπήσουν στη μικρή παραλία, είτε για να δουν τον ιστορικό χώρο της Φυλακωπής παραδίπλα, είτε συνδυαστικά. Δεν προσφέρεται για όλους, βέβαια, καθώς έχει κάποιες δυσκολίες στην προσέγγιση. Όμως δεν είναι λίγοι και όσοι σταματούν εδώ απλά για να δουν την ιδιαίτερη ακτή ή για να τη φωτογραφήσουν.
Βράχια, σπηλιές και μαγευτικά νερά, σε τιρκουάζ αποχρώσεις
Συχνά θα δείτε να γράφουν «η σπηλιά του Παπάφραγκα», αλλά όσοι έχουν κολυμπήσει εδώ ξέρουν καλά ότι αυτό δεν είναι ακριβές: δεν υπάρχει μόνο μία σπηλιά. Επίσης δεν ονομάζεται του «Παπαφράγκα», όπως ίσως δείτε σε ορισμένα δημοσιεύματα. Αυτός ο τονισμός δεν είναι σωστός, άλλωστε και η παράδοση του νησιού αποδίδει το όνομα στον τελευταίο Καθολικό παπά της Μήλου, ο οποίος λέγεται ότι άραζε εδώ τη βάρκα του, εκμεταλλευόμενος τη φυσική προστασία του όρμου.
Περισσότερη σημασία από όλα αυτά, ασφαλώς, έχει το ίδιο το τοπίο, το οποίο προκαλεί δέος σε κάθε επισκέπτη της Μήλου. Δημιούργημα «σκαλισμένο» από τη φύση, χάρη στην επί χιλιάδες έτη διάβρωση των απότομων, γκριζόλευκων βράχων της ακτής από τις δυνάμεις του αέρα και της θάλασσας, ο Παπάφραγκας είναι ένα πραγματικά ιδιαίτερο μέρος, που σε κάποιους θυμίζει τοπίο στη Σελήνη –απλά με νερό. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι στα μεσαιωνικά χρόνια χρησίμευσε συχνά ως καταφύγιο των πειρατών της περιοχής.
Ουσιαστικά, λοιπόν, εδώ έχει δημιουργηθεί ένας κολπίσκος με στενές γλώσσες στεριάς και διάφορα ανοίγματα στους απότομους βράχους, με κυρίαρχες τις δύο μεγάλες σπηλιές πάνω ακριβώς στην ακτή. Υπάρχει όμως και μια τρίτη, που αφήνει ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση «πισίνας», αλλά είναι θαλάσσια και προσεγγίζεται μόνο κολυμπώντας. Τα νερά είναι βαθιά, με εκπληκτικά τιρκουάζ χρώματα, τα οποία συμβάλλουν τα μέγιστα στην ειδυλλιακότητα του τοπίου. Δίπλα ακριβώς, επίσης, σε έναν μικρό, κλειστό και προστατευμένο κολπίσκο, βρίσκεται μία ακόμα λιλιπούτεια αμμουδιά, πιο προσβάσιμη. Οι περισσότεροι δεν την ξεχωρίζουν πρακτικά από τον Παπάφραγκα, όμως το όνομά της είναι Κάπρος.
Εάν θέλετε να κολυμπήσετε στον Παπάφραγκα, να έχετε υπόψη ότι στην αιχμή του καλοκαιριού θα βρείτε αρκετό κόσμο εδώ. Άλλωστε, όπως είπαμε, η αμμουδιά του είναι μικρή, με έκταση που δεν υπερβαίνει τα 5 μέτρα, αν και οι δύο μεγάλες σπηλιές (οι οποίες επικοινωνούν) δημιουργούν περισσότερο χώρο από όσο ίσως θα νομίσετε ότι υπάρχει, σε μια πρώτη ματιά. Τον Αύγουστο, επίσης, όταν πνέουν βόρειοι άνεμοι, έχει πολύ κύμα –όπως και σε όλες τις βορινές παραλίες της Μήλου– και πρέπει να είστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί εάν βουτήξετε, ώστε να μην ξεμακρύνετε προς τα ανοιχτά.
Πώς θα έρθετε στον Παπάφραγκα
Ο Παπάφραγκας εντοπίζεται στη βόρεια πλευρά της Μήλου και βρίσκεται λίγο έξω από τον τουριστικά αναπτυγμένο οικισμό Πάχαινα, στον δρόμο προς τα Πολλώνια, δίπλα στον διεθνώς φημισμένο αρχαιολογικό χώρο της Φυλακωπής. Η αρχική πρόσβαση είναι λοιπόν πολύ εύκολη, γιατί, λίγα μόλις λεπτά μετά την Πάχαινα, καθώς θα ακολουθείτε την επαρχιακή οδό Τριοβασάλου-Απολλωνίων, θα δείτε πρώτα τον Κάπρο και ύστερα τον Παπάφραγκα. Στο σημείο πάνω ακριβώς από την παραλία θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητό σας στον χώρο στάθμευσης που έχει διαμορφωθεί εκεί: η υπόλοιπη διαδρομή απαιτεί υποχρεωτική κατάβαση.
Η κατάβαση, τώρα, γίνεται από ένα σκαλιστό και στενό «μονοπάτι» πάνω στα βράχια. Έχει τις δυσκολίες της και απαιτεί προσοχή (μην κατεβείτε λ.χ. με σαγιονάρες, να φοράτε αθλητικά παπούτσια), ειδικά εφόσον θα κουβαλάτε αναγκαστικά και κάποια βασικά πράγματα, καθώς η παραλία δεν έχει καμία οργάνωση. Αναλόγως προσεκτικοί, ασφαλώς, θα πρέπει να είστε κι έπειτα, στο ανέβασμα. Στο τέλος του βράχου θα δείτε σκαλάκια λαξευμένα πάνω σε αυτόν, τα οποία θα σας οδηγήσουν μπροστά ακριβώς από το στόμιο του ενός σπηλαίου, πάνω στην αμμουδιά και δίπλα στα υπέροχα, τιρκουάζ νερά. Για την κάθοδο, ειδικά, μη διστάσετε να πετάξετε τις τσάντες σας προς άλλους λουόμενους που ίσως σηκωθούν από τις ψάθες τους για να σας βοηθήσουν –είναι κάτι συνηθισμένο για όσους έρχονται εδώ.
