Στο τέλος της νοητής γραμμής του Ιονίου πελάγους συναντάει κανείς τη Μεθώνη με ένα από τα ομορφότερα κάστρα της Ελλάδος. Η Μεθώνη στέκεται εκεί που το Ιόνιο πέλαγος ενώνει τα νερά του με τον Μεσσηνιακό κόλπο και τη Μεσόγειο θάλασσα, τοποθεσία που συμβάλλει σημαντικά στη μοναδικότητα του μέρους.
Αν κοιτάξει κάποιος από την πίσω πλευρά του κάστρου της Μεθώνης, το μάτι του χάνεται στο απέραντο γαλάζιο, αφού μέχρι τον ορίζοντα δεν μεσολαβεί ίχνος στεριάς.
Για να φτάσει κανείς εκεί, ακολουθεί τον δρόμο για Καλαμάτα ενώ στη συνέχεια κατευθύνεται προς Μεσσήνη και λίγο αργότερα Πύλο. Αμέσως μετά, ακολουθεί η Μεθώνη η οποία απέχει ελάχιστα μέσα από μία ευχάριστη διαδρομή.
Η πόλη της οποίας το ομηρικό όνομα ήταν Πήδασος αποτέλεσε την τελευταία από τις επτά που προσέφερε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα για να κατευνάσει την οργή του και να τον δελεάσει να επιστρέψει στην πολιορκία της Τροίας. Η πρώτη μαρτυρία για το σημερινό όνομα της έρχεται από τον Παυσανία που ονομάζει την πόλη Μοθώνη και τους κατοίκους Μοθωναίους, όνομα που αντλεί από την ονομασία «Μόθων λίθος» που είχε το νησάκι το οποίο αργότερα οχυρώθηκε.
Η μικρή αλλά γραφική αυτή πόλη κρύβει στην παραλία της ένα από τα ωραιότερα και πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδος και της Μεσογείου το οποίο αποτέλεσε μήλον της Έριδος για όλους του κατακτητές της περιοχής και τους θαλασσοκράτορες της Μεσογείου.
Το κάστρο της Μεθώνης χτίστηκε και οχυρώθηκε συστηματικά από τους Βενετούς. Οι Βενετοί, θαλασσοκράτορες του 12ου αιώνα, ανέδειξαν τη Μεθώνη σε σημαντικό εμπορικό σταθμό αφού βρίσκεται επάνω στο ναυτικό δρόμο Βενετίας – Ανατολής. Το 1500 οι Οθωμανοί κατάφεραν να την κάνουν δική τους μετά από μεγάλο αγώνα. Στα τείχη της εμφανίστηκαν Ιωαννίτες ιππότες, αυστριακοί πολιορκητές αλλά μόνο ο Μοροζίνι κατάφερε να την κατακτήσει, το 1686. Το 1715 οι Τούρκοι επανήλθαν ενώ το 1827 εγκαταστάθηκε στο κάστρο της Μεθώνης ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς.
Η είσοδος στο κάστρο επιτυγχάνεται μέσω μίας πέτρινης γέφυρας που βασίζεται σε 14 εντυπωσιακά τόξα. Η επιβλητική πύλη του κάστρου με το εντοιχισμένο λιοντάρι, σύμβολο της Βενετίας, είναι το εντυπωσιακότερο σημείο του κάστρου.
Μέσα στο κάστρο συναντάει κανείς τους προμαχώνες Loredan και Bembo, ερείπια από σπίτια Βενετών αρχόντων, τον πλακόστρωτο δρόμο που οδηγούσε στην πύλη της θάλασσας, τα ερείπια ενός τουρκικού λουτρού, της βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας και τον γρανιτένιο κίονα ο οποίος εικάζεται ότι στην κορυφή του είχε το λιοντάρι της Βενετίας ή την προτομή του Μοροζίνι και γι’ αυτόν το λόγο ονομάζεται «στήλη Μοροζίνι».
Μπούρτζι και μεσσηνιακές Οινούσσες
Από την αναστηλωμένη πύλη της θάλασσας αντικρίζει κανείς το περίφημο Μπούρτζι. Το οκταγωνικό διώροφο κτήριο αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πόλης, η οποία αποκτά ξεχωριστή ομορφιά την ώρα του δειλινού όταν το κάστρο φωταγωγείται και η δύση του ηλίου στον θαλασσινό ορίζοντα χαρίζει σπάνια χρώματα και εικόνες.
Απέναντι από την πόλη της Μεθώνης βρίσκονται οι Μεσσηνιακές Οινούσσες, αποτελούμενες από τα νησιά Σαπιέντζα, Αγία Μαριανή και Σχίζα. Η Σαπιέντζα με τον αξιόλογο βιότοπο της είναι άμεσα επισκέψιμη αφού διαθέτει ασφαλές λιμανάκι, το Πόρτο Λόγγο. Οι διηγήσεις των παλαιών Μεθωναίων αναφέρουν ότι οι γυναίκες της πόλης μπορούσαν να κεντήσουν κάτω από το δυνατό φως του φάρου της Σαπιέντζας αφού έφτανε σε ακτίνα 40 μιλίων.
Βοϊδοκοιλιά και Γιάλοβα
Η Μεθώνη, περιτριγυρισμένη από φανταστικές παραλίες όπως τα Ακριτικά και οι αμμουδιές κοντά στη Φοινίκη, βρίσκεται πολύ κοντά σε μία από τις πιο φωτογραφημένες παραλίες της Ευρώπης, τη Βοϊδοκοιλιά αλλά και την περίφημη Λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, έναν από τους σημαντικότερος υδροβιότοπους της Ευρώπης που αποτελεί το νοτιότερο μεταναστευτικό σταθμό των αποδημητικών πουλιών των Βαλκανίων από και προς την Αφρική.
Αξίζει τέλος να ρίξει κανείς μία βουτιά από τον πέτρινο μώλο στη σκιά των τειχών του κάστρου στη θέση Ασπράδες. Οποιονδήποτε ντόπιο ρωτήσετε θα σας καθοδηγήσει…
