Σε πρόσφατες λίστες με τους δείκτες του παγκόσμιου τουρισμού, το Παρίσι βρίσκεται σταθερά στην 6η θέση με τους 100 πιο δημοφιλείς, σε επίπεδο επισκεψιμότητας, προορισμούς του κόσμου. Σύμφωνα, με τα στατιστικά, κάθε χρόνο στην πρωτεύουσα της Γαλλίας καταφθάνουν περισσότεροι από 17,5 εκατομμύρια επισκέπτες, με τους μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού, αλλά και την περίοδο των Χριστουγέννων, να είναι με διαφορά η εποχή με τη μεγαλύτερη τουριστική κίνηση.
Στον αντίποδα, οι μήνες μετά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, ειδικά από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι και το τέλος Φεβρουαρίου, είναι σίγουρα η πιο «ήσυχη» και ταυτόχρονα οικονομική περίοδος για να επισκεφθεί κανείς την γαλλική πρωτεύουσα. Τότε είναι η εποχή που ακόμα και τα τρένα που μεταφέρουν τους ταξιδιώτες από και προς το αεροδρόμιο CDG ή το αεροδρόμιο Orly έχουν πολύ λιγότερο κόσμο και το πιθανότερο είναι ότι διασχίζοντας το «μουντό» κομμάτι της Πόλης του Φωτός, αυτό που ενώνει τον αερολιμένα Charles de Gaulle με το κέντρο του Παρισιού, περνώντας από τα βιομηχανικά βορειοανατολικά προάστια της πόλης, από περιοχές λίγο γκρίζες και προπάντων σκοτεινές που σταδιακά οδηγούν στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας και στον πολυσύχναστο σταθμό των τρένων Gare du Nord, θα συναντήσετε κυρίως Παριζιάνους που πηγαίνουν στις δουλειές τους.
Αυτή είναι η εποχή που θα χρειαστείτε μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να βγάλετε το εισιτήριό σας από τα αυτόματα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων, η εποχή που δεν υπάρχουν αναμονές και ιδιαίτερος συνωστισμός στο μετρό ή στα λεωφορεία, παρά μόνο τις ώρες αιχμές, από τις 7 το πρωί μέχρι τις 9 και από τις 4 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το απόγευμα. Ακόμα, αυτή είναι η εποχή κατά την οποία, ακόμα κι αν δεν έχετε βγάλει τα εισιτήριά σας ηλεκτρονικά για το μουσείο του Λούβρου ή το μουσείο Orsay ή το μουσείο Rodin ή την Αψίδα του Θριάμβου, θα καταφέρετε να μπείτε με σχετικά λογική αναμονή, είναι η περίοδος που μπορείτε ακόμα και να πλησιάζετε κοντά στη Μόνα Λίζα χωρίς αφόρητο στριμωξίδι και να ανεβείτε στον Πύργο του Άιφελ, δίχως προσωπικό ξεναγό, χωρίς να χάσετε ένα ολόκληρο απόγευμα περιμένοντας στην ουρά.
Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν έχει την ίδια βαρύτητα, την ίδια σημασία με το γεγονός ότι τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο στο Παρίσι, τυλιγμένοι μέσα σε ένα ζεστό μάλλινο παλτό, με τον γλυκό ήλιο του βαρύ χειμώνα να πέφτει αρκετές φορές (πολύ περισσότερες απ’ όσες, ίσως, φαντάζεστε) κόντρα στα μάτια σας, θα αντικρύσετε την πιο αυθεντική και «απείραχτη» πλευρά μίας από τις πιο τουριστικές και κοσμοπολίτικες πόλεις στον πλανήτη. Και θα νιώσετε, έστω για μερικές ημέρες, τι σημαίνει να ζεις σε αυτόν τον τόπο που είναι, στην πραγματικότητα, κάτι πολύ παραπάνω από ένας ακόμα τόπος ανάμεσα τους τόσους άλλους που υπάρχουν στον κόσμο: το Παρίσι είναι ένας τρόπος να είσαι, ένας τρόπος να υπάρχεις.
Από την Opera Garnier μέχρι τα Ηλύσια Πεδία και την Αψίδα του Θριάμβου
Στο κέντρο του Παρισιού, τόσο στη δυτική όχθη του ποταμού όσο, φυσικά, και στην ανατολική, από το 1ο διαμέρισμα πλάι στο μουσείο του Λούβρου μέχρι το θορυβώδες Μarais στο 4ο διαμέρισμα και το σοφιστικέ Quartir Latin στο 5ο, όπου κι αν επιλέξετε να μείνετε η καθημερινότητα είναι ατμοσφαιρική και γλυκιά, τα πρωινά βήματα σας θα σάς βγάλουν σίγουρα μέσα σε λίγα λεπτά μπροστά σε κάποια μικροσκοπική boulangerie με φανταστικές μυρωδιές που «σπάνε» τη μύτη πριν καλά – καλά στρίψετε στη γωνία και σε έναν από τους δεκάδες κεντρικούς σταθμούς του μετρό, το οποίο μπορεί να σας πάει ακούραστα σε κάθε σημείο της γαλλικής πρωτεύουσας.
Tip: Ισχύει πως το δίκτυο του μετρό στο Παρίσι μοιάζει λίγο με λαβύρινθο κι αν δεν είστε εξοικειωμένοι, ίσως, χρειαστείτε λίγο χρόνο παραπάνω για να βρείτε τα πατήματά σας μέσα στις σύνθετες, υπόγειες διαδρομές που οδηγούν από τη μία γραμμή στην άλλη και από τις πλατφόρμες προς τις διαφορετικές εξόδους και έπειτα από τις διαφορετικές εξόδους προς τη σωστή οδό που είναι περισσότερο βολική για εσάς. Κατεβάστε στο κινητό σας την εφαρμογή Île-de-France Mobilités (λειτουργεί το ίδιο αποτελεσματικά σε iphone όσο και σε android) και προσπαθήστε να πάρετε μία μικρή γεύση ήδη πριν την άφιξη σας, αλλά ακόμα και αν αισθάνεστε πως δεν έχετε ιδέα πού ακριβώς πρέπει να πάτε τότε απλά βάλτε στην εφαρμογή το σημείο όπου βρίσκεστε και τον σταθμό που θέλετε να καταλήξετε και αυτή θα σας καθοδηγήσει με ακρίβεια, βήμα- βήμα, στον τελικό προορισμό σας.
Και είναι αλήθεια πολύ γοητευτικό να μπαινοβγαίνει κανείς από βαγόνι του μετρό σε βαγόνι του μετρό γιατί ο υπόγειος σιδηρόδρομος στο Παρίσι έχει μία ολόδική του ομορφιά και σαγήνη παρά το γεγονός ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση ο πιο περιποιημένος ή ο πιο καθαρός υπόγειος σιδηρόδρομος στον κόσμο. Όμως, ακόμα και τις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα όταν διστάζουμε να βγάλουμε τα χέρια από τις τσέπες του παλτό, τα δέντρα στις μεγάλες λεωφόρους είναι γυμνά από φύλλωμα και η Κρήνη των Μεδίκων στους Κήπους του Λουξεμβούργου είναι τελείως παγωμένη, ακόμα και τότε δεν υπάρχει πιο όμορφο μέρος στη Γη για να περπατήσετε από την πρωτεύουσα της Γαλλίας.
Μία από τις συναρπαστικότερες διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε είναι αυτή που ξεκινά από το 9ο διαμέρισμα της πόλης, από την Opera Garnier, με την καθηλωτικά όμορφη αρχιτεκτονική, προς τους Κήπους του Κεραμεικού και από εκεί προς την Place de la Concorde, βλέποντας τα επιβλητικά, θηριωδώς μεγάλα Ηλύσια Πεδία να απλώνονται μπροστά σας. Στο βάθος, σαν σκίτσο με μολύβι που ξετρυπώνει μέσα από την ομίχλη του χειμώνα, η Αψίδα του Θριάμβου με τη φλόγα στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να καίει αδιάκοπα. Σας επιβεβαιώνει ότι βρίσκεστε στη σωστή κατεύθυνση, σας λέει προς το πού πρέπει να κινηθείτε από αυτό το σημείο και έπειτα. Εδώ, είναι η πηγή του ευρωπαϊκού μεγαλοαστικού καταναλωτισμού και δεν υπάρχει κατάστημα ή μπουτίκ που μπορεί να βάλει ο νους σας που δεν θα τη βρείτε στη Champs-Élysées ή στις παρακείμενες, εκπληκτικές λεωφόρους όπως η Avenue Montaigne, ένας πραγματικός παράδεισος για εκείνους που επιθυμούν να αγοράσουν ένα luxury και high end αντικείμενο μόδας ή ομορφιάς ή η κουκλίστικη Rue du Faubourg Saint-Honoré.
Ξεκινήστε πολύ νωρίς το πρωί, πριν αρχίσει ο θόρυβος και η κίνηση της μεγάλης πόλης. Ή ακόμα καλύτερα ελάτε εδώ μία Κυριακή, πριν τις 11 που ανοίγουν τα περισσότερα καταστήματα, όταν όλοι οι δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι, απόλυτα γαλήνιοι και πέρα για πέρα μαγευτικοί. Εκείνη την ώρα η πόλη μας ανήκει, τα γυμνά δέντρα στα Ηλύσια Πεδία μαζί με το μπρούτζινο, μπαρόκ σιντριβάνι Fontaines de la Concorde, εκεί όπου το 1789 αποκεφάλισαν τη Μαρία Αντουανέτα, οι διασταυρώσεις και τα φανάρια, οι βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων και η Αψίδα του Θριάμβου στο τέλος της λεωφόρου φαντάζουν για λίγο μόνο δικά μας. Που και που κάποιος Παριζιάνος θα περάσει δίπλα σας τρέχοντας, με κοντή αθλητική βερμούδα και fleece φούτερ με κουκούλα, κάνοντας πρωινό jogging σε έναν από τους συγκλονιστικότερους δρόμους του κόσμου.
Λίγο παρακάτω το φοβερό και τρομερό ντεκόρ στις μπουτίκ των οίκων Dior, Chanel, Balenciaga, Givency κόβουν την ανάσα, σε λίγο οι πόρτες ανοίγουν και ολόκληρη η περιοχή ζωντανεύει. Αν, μάλιστα, είστε λάτρεις των αγορών τότε, μάλλον, δεν υπάρχει πιο καλή εποχή για να έρθετε στη γαλλική πρωτεύουσα, αφού από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου είναι η περίοδος των χειμερινών εκπτώσεων. Αν πάλι τα ψώνια δεν σας συγκινούν ιδιαίτερα λίγα μακαρόν στο χέρι από το Ladurée στη γωνία της Champs-Élysées και της Rue Lincoln μπορούν να αποδειχθούν μία μικρή, τέλεια προσθήκη σε μία ήδη τέλεια μέρα. Καθίστε σε ένα από τα αμέτρητα παγκάκια της λεωφόρου και απολαύσετε τα χαζεύοντας τον κόσμο να περνά ή περιμένετε για λίγο στην ουρά για ένα τραπέζι στη σάλα του Ladurée για ένα χορταστικό brunch που θα σάς κοστίσει περισσότερο αλλά είναι, οπωσδήποτε, μία αριστοκρατική εμπειρία. Η γαλήνη ενός κυριακάτικου, χειμωνιάτικου πρωινού στο Παρίσι, κάπου μεταξύ 8 και 11 το πρωί, όταν οι ντόπιοι δεν έχουν βγει ακόμα από τα παπλώματά τους και τα πλήθη των τουριστών είναι ανύπαρκτα, είναι ένα από τα πιο αληθινά πράγματα που θα ζήσετε στην πρωτεύουσα της Γαλλίας.
Στα μουσεία
Ατελείωτες οι λίστες με τα must see και must do πράγματα που οφείλει να ζήσει κανείς σε ένα κορυφαίο τουριστικό προορισμό όπως το Παρίσι, όμως, ακόμα και εδώ εξακολουθεί να ισχύει η θεωρία που υποστηρίζει ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να χάσει χρόνο σε ένα ταξίδι κάνοντας και βλέποντας πράγματα που δεν τον αφορούν μόνο και μόνο γιατί είναι πολύ διάσημα και προβεβλημένα. Αν δεν σας ενδιαφέρει η τέχνη δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξοδέψετε πολύτιμες ώρες μέσα στις δαιδαλώδεις αίθουσες του Λούβρου ή μπροστά στα ιμπρεσιονιστικά εκθέματα του Musée d’ Orsay και του Musée de l’Orangerie, κι ας είναι, αδιαπραγμάτευτα, πολύ-πολύ μικρότερα σε έκταση. Επίσκεψη σε μουσείο σημαίνει συγκέντρωση, σωματική κόπωση (ειδικά στην περίπτωση του Λούβρου) και, βέβαια, το κόστος του εισιτηρίου.
Όμως, για εκείνους που διψούν για τέχνη και ιστορία, το Παρίσι του χειμώνα έχει να «χαρίσει» κάποια από τα συγκλονιστικότερα αριστουργήματα της ανθρώπινης δημιουργίας στην πιο ήσυχη και χαλαρή εκδοχή των παριζιάνικων μουσείων που μπορεί να συναντήσει κανείς μέσα σε όλη τη χρονιά. Αυτές είναι οι μέρες που θα χρειαστεί να περάσετε πολύ λιγότερο χρόνο στις ουρές για εισιτήριο και οι μέρες που θα μπορέσετε να απολαύσετε τα έργα σε όλο τους το θαυμαστό μεγαλείο σε δωμάτια που δεν είναι γεμάτα ασφυκτικά.
Και παρά το γεγονός ότι τα μουσεία στο Παρίσι πάντα έχουν κόσμο, η περίφημη Αίθουσα με τους Καθρέφτες στο ανάκτορο των Βερσαλλιών ποτέ δεν είναι ωραιότερη από κάποιο παγωμένο πρωινό του Φλεβάρη, γύρω στις 9, όταν το chateau έχει μόλις ανοίξει τις πόρτες του και εσείς περιφέρεστε μέσα στη χρυσή αίθουσα, κάτω από τους κρυστάλλινους πολυελαίους σχεδόν αναπόσπαστοι και μόνοι. Λίγη ώρα μετά ο κόσμος αρχίζει να φτάνει, γεμίζοντας σταδιακά τα δωμάτια και τους κήπους, αλλά, και πάλι είναι αισθητά λιγότερος από το καλοκαίρι. Πάρτε το πολύ πρωινό δρομολόγιο από τον σταθμό των τρένων στο Gare St. Lazare για τις Βερσαλλίες και φτάστε στο ανάκτορο μέσα σε ένα κύμα πρωινού ψύχους που αποδεικνύεται αναζωογονητικό και χαρείτε αυτό το αποκαλυπτικά όμορφο μπαρόκ παλάτι στην πιο ήρεμη στιγμή του.
Αλλά ούτε και τα Νούφαρα του Κλοντ Μονέ στο Musée de l’Orangerie, ούτε η Αφροδίτη της Μήλου στο Λούβρο, ούτε η Ολυμπία του Εντουάρ Μανέ στο Musée d’ Orsay υπήρξαν ποτέ περισσότερο γοητευτικά από αυτές τις ώρες της μεγάλης ησυχίας, τα πρωινά μίας χειμωνιάτικης Τετάρτης ή Πέμπτης, όταν, για τα δικά τους πάντα δεδομένα, τα παριζιάνικα μουσεία είναι πιο άδεια από κάθε άλλη φορά και οι στιλάτοι φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών της Σορβόννης κάθονται οκλαδόν με τις σημειώσεις τους στο πάτωμα μπροστά από τα έργα του Ροντέν, του Ρενουάρ και του Γκογκέν, ρουφώντας κάθε χρώμα, κάθε σκιά και κάθε γωνία. Έχουν μία ζεστασιά και μία θαλπωρή αυτές οι επισκέψεις στα μουσεία του Παρισιού μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Αξίζει να παρατείνετε αυτή την αίσθηση πάση θυσία με μία βόλτα στα πωλητήρια που είναι γεμάτα ατελείωτες σειρές βιβλίων για κάθε πτυχή της τέχνης, της ιστορίας, του πολιτισμού και γεμάτα μοναδικά αντικείμενα και παιχνίδια, από σελιδοδείκτες και καρφίτσες μέχρι παζλ και γραφική ύλη, ή απλά να αγοράσετε λίγο φαγητό στο χέρι σε ένα από τα πολλά καφέ και να το απολαύσετε στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους των μουσείων σε ένα διάλειμμα από τη ξενάγηση. Απλά, επιτρέψτε στον εαυτό σας να «χαθεί» μέσα στον αχανή, ανεξάντλητο κόσμο του Παρισιού χωρίς να βιάζεστε, χωρίς να χρειάζεται να τρέξετε από το ένα σημείο στο άλλο. Ο χειμώνας στη γαλλική πρωτεύουσα είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να το κάνετε, σε μία πόλη που έχει φωνάξει τόσες και τόσες φορές για την αξία της ελευθερίας και, κυριολεκτικά, σφύζει από αυτή, σε κάθε δρόμο και κάθε μεριά, με όλους τους πιθανούς και απερίγραπτους τρόπους που μπορεί να ονειρευτεί κανείς. Και αυτό είναι από μόνο του αρκετό. Είναι σπουδαίο.
Το ωραιότερο ποτάμι στον κόσμο
Αν όλες οι κρουαζιέρες στα ποτάμια των μεγάλων ευρωπαϊκών προορισμών έχουν μία χροιά τουριστική τότε η κρουαζιέρα στον Σηκουάνα θα ήταν κάπως δύσκολο να αποτελέσει την απόλυτη εξαίρεση. Από την άλλη, μόνο ψέμα δεν είναι το γεγονός ότι το Παρίσι δεν είναι καμία στιγμή ομορφότερο και πιο επιβλητικό από τη στιγμή που θα το κοιτάξετε μέσα από το νερό, μέσα από αυτό το εκπληκτικό ποτάμι και κόβει στα δύο τη γαλλική πρωτεύουσα δημιουργώντας άθελά του δύο παράλληλους κόσμους οι οποίοι ενώνονται με φοβερές γέφυρες που θυμίζουν αστραπιαία περάσματα από το ένα σύμπαν στο άλλο. Τριγύρω κτήρια εκθαμβωτικά, κτήρια σοβαρού μεγαλείου που αφήνουν άφωνο τον επισκέπτη, οι Παριζιάνοι τα προσπερνούν από συνήθεια, κάπως μηχανικά, με το κεφάλι τους σκυμμένο προς τα κάτω και το βλέμμα στραμμένο πότε στο κινητό και πότε στα βήματά τους. Για εκείνους αυτός ο ανείπωτα συναρπαστικός τόπος, είναι ο τόπος τους και είναι δεδομένος. Τους χειμωνιάτικους μήνες που οι τουρίστες είναι πολύ -πολύ λιγότεροι και όλα φαντάζουν πιο αυθεντικά και αναλλοίωτα ίσως, θα νιώσετε κι εσείς αφομοιωμένοι με αυτό το θαυμάσιο τοπίο γύρω από το χειμωνιάτικο ποτάμι του Παρισιού.
Αν και τα καλοκαίρια στο Παρίσι ο ήλιος δεν δύει πριν τις 9μιση το βράδυ, οι χειμώνες είναι πολύ διαφορετικοί. Ακόμη και τις πιο ηλιόλουστες ημέρες το φως έχει πέσει το αργότερο μέχρι τις 5 το απόγευμα και τότε δεν υπάρχει καταλληλότερη ώρα για να επιβιβαστείτε σε ένα ποταμόπλοιο από την αποβάθρα ακριβώς κάτω από τη γέφυρα Pont Neuf με προορισμό τον Πύργο του Άιφελ και την παριζιάνικη έκδοση του Αγάλματος της Ελευθερίας και από εκεί πάλι πίσω, περνώντας από τα εμβληματικότερα αξιοθέατα όλης της πόλης. Φυσικά, υπάρχει ξεναγός που δίνει πληροφορίες για όλα όσα επρόκειτο να δείτε, όμως, αν δεν μιλάτε γαλλικά είναι αρκετά πιθανό να μην μπορέσετε να καταλάβετε πολλά, αφού η προφορά στα αγγλικά είναι συνήθως κακή και το ανεπαρκές ηχοσύστημα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Εκτός κι αν σκοπεύετε να πληρώσετε για κάποια κρουαζιέρα με εξτρά, οργανωμένη ξενάγηση απλά κλείστε τα αυτιά σας και ανοίξτε τα μάτια σας, προσπαθώντας να αφομοιώσετε όλη την ομορφιά που συμβαίνει γύρω σας. Χωθείτε στη ζεστή εσωτερική αίθουσα του πλοίου (είναι χαρακτηριστικά πιο άδεια τον Γενάρη και τον Φλεβάρη) και αφήστε τις εικόνες του Παρισιού που θα περνούν σαν ταινία από μπροστά σας να σάς μαγέψουν.
Αν είστε αρκετά τολμηροί, ανεβείτε στο πάνω μέρος του ποταμόπλοιου, εκεί όπου ο αέρας του Φλεβάρη παγώνει ολοκληρωτικά το πρόσωπο και τα δάκτυλά μας για μία απόλυτη στιγμή ελευθερίας και κυριαρχίας. Αν αντέχετε το κρύο, δεν υπάρχει πιο ιδανική ώρα για να το κάνετε από την ώρα που το πλοίο περνά από τη φανταστική γέφυρα Pont Alexander ΙΙΙ, μία από τις πιο μεγαλειώδεις γέφυρες ολόκληρης της Ευρώπης, ή από την κινηματογραφικά όμορφη Pont Pont de Bir-Hakeim πλάι σε κτήρια πανάκριβων αστικών κατοικιών, για να φτάσει σιγά-σιγά μία μόλις ανάσα από τον Πύργο του Άιφελ που έχει ανάψει τα χρυσά φώτα του. Απ’ όλους τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους μπορείτε να απολαύσετε το πιο διάσημο αξιοθέατο του Παρισιού, από τη βόλτα στην πλατεία Trocadero μέχρι το ίδιο το σκαρφάλωμα στην κορυφή του, η όψη του σιδερένιου, φωτισμένου πύργου ύψους 300 μέτρων που μοιάζει λες και γέρνει πάνω από τα κεφάλια σας, υπέρλαμπρος και αθάνατος, είναι μία από τις εικόνες που θα κρατήσετε μέσα σας για μία ολόκληρη ζωή.
Tip: Υπάρχουν αμέτρητες κρουαζιέρες που μπορεί να απολαύσει ένας επισκέπτης στο Παρίσι, ειδικά αν θέλετε να συνδυάσετε τη διαδρομή σας στον Σηκουάνα με μουσική, ποτό ή ακόμα και με φαγητό. Δεν είναι, όμως, όλες το ίδιο καλές ή value for money. Αν θέλετε να γευματίσετε πάνω στο ποτάμι μία καλή επιλογή είναι η κρουαζιέρα Le Calife που προσφέρει ένα πλήρες μενού υψηλού επιπέδου σε ένα ωραίο περιβάλλον για περίπου 100 ευρώ το άτομο.
Στο Saint Germain και το Quartier Latin της αριστερής όχθης
Στο Παρίσι είναι δύσκολο να αποχωριστεί κανείς το ποτάμι. Από την γέφυρα Pont Neuf περάστε απέναντι και αρχίστε τη συναρπαστική διαδρομή σας σε μία από τις ιστορικότερες συνοικίες, όχι μόνο όλης της Ευρώπης, αλλά, πιθανότατα, ολόκληρου του κόσμου. Κάπου εδώ ξεκινά το Quartier Latin, λίγα βήματα πιο πέρα στέκονται εδώ και αιώνες τα κτήρια του πανεπιστημίου της Σορβόννης. Κατευθυνθείτε παράλληλα με την αριστερή όχθη του Σηκουάνα περνώντας από τους πάγκους των πλανόδιων Παριζιάνων bouquinistes, σταματώντας για λίγο δίπλα στο ποτάμι για να χαζέψετε τις σπάνιες εκδόσεις παλιών γαλλικών βιβλίων, τα μικρά, χαριτωμένα πόστερ, τα κουλ μαγνητάκια για το ψυγείο και τις πάνινες tote bags που στη γαλλική πρωτεύουσα είναι κάτι σαν θεσμός και αναπόσπαστο κομμάτι στο στυλ των Παριζιάνων.
Κι αν έχει ήλιο δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από το θέαμα που θα αντικρίσετε διασχίζοντας τους δρόμους και τα στενά, λιθόστρωτα περάσματα στη Λατινική Συνοικία, εκεί όπου ο κόσμος κατακλύζει τα καφέ ή τα μπιστρό, καθισμένος με τα παλτό και τα μπουφάν του στα εξωτερικά στρογγυλά τραπεζάκια που «κοιτάζουν» είτε την πολυσύχναστη Βoulevard Saint Germain, είτε, πιο πέρα, την όχθη Quai des Grands Augustins είτε την Παναγία των Παρισίων. Στον προαύλιο χώρο της εμβληματικής εκκλησίας, σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας, η οποία δεν έχει ανοίξει ακόμα τις πόρτες της μετά την πυρκαγιά του 2018, πλανόδιοι μουσικοί δίνουν παράσταση και, παρά το κρύο, πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται για να τους παρακολουθήσει. Κι αν βρέχει, τα τραπεζάκια των μπιστρό είναι και πάλι σχεδόν γεμάτα, αλλά μονάχα η δεύτερη σειρά, αυτή που προστατεύεται από τις φαρδιές τέντες – τα μπροστινά τραπέζια μένουν μόνα τους και άδεια, καλυμμένα από τις σταγόνες της βροχής και είναι αυτό ένα αναπόσπαστο, γοητευτικό και κάπως συγκινητικό γεγονός στο Παρίσι του χειμώνα.
Μία ανάσα από την εκκλησία, θα μπείτε στο Shakespeare and Company, το πιο διάσημο βιβλιοπωλείο της πόλης, στο νούμερο 37 της Rue de la Bûcherie, για να αγοράσετε βιβλία στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα γερμανικά ή ακόμα και στα ιταλικά και να δείτε γραμμένη πάνω σε έναν παλιό τοίχο τη φράση «Be not inhostable to strangers, lest they be angels in disguise».
Πριν προχωρήσετε πάρτε μία κρέπα στο χέρι από την Creperie Bobo, από αυτές τις πεντανόστιμες και αχνιστές, γεμιστές με πραλίνα και λουσμένες στο καυτό ρούμι, ιδανικό σνακ για μία πραγματικά κρύα παριζιάνικη ημέρα, φάτε τη με προσεκτικές κινήσεις κατηφορίζοντας σιγά-σιγά τη φαρδιά Rue Saint-Jacques και έπειτα διαλέξτε τον νέο προορισμό σας: στα αριστερά το Πάνθεον, στα δεξιά οι Κήποι του Λουξεμβούργου, παντοτινά όμορφοι με το εκπληκτικό παλάτι τους, με ή χωρίς τα φύλλα στα δέντρα τους. Δεκάδες παιδάκια πλησιάζουν την λιμνούλα που έχει παγώσει, προσπαθούν να ξεκολλήσουν μικρά κομμάτια πάγου από την επιφάνεια για να τα πετάξουν πάλι μέσα, χαζεύοντας τις μικρές ρωγμές που σχηματίζονται πάνω στο χοντρό στρώμα του πάγου. Κι ό,τι κι αν γίνει, όσο κρύο κι αν κάνει, οι Παριζιάνοι παίρνουν πάντα τις πράσινες μεταλλικές καρέκλες του πάρκου και ξεκουράζονται σε κάποιο διάλειμμα από τη δουλειά τους, με μία μπαγκέτα με γαλλικό ζαμπόν και βούτυρο μέσα σε μία λευκή χαρτοσακούλα και ένα χάρτινο κύπελλο γεμάτη καυτή σοκολάτα.
Τις πιο βροχερές μέρες, βρείτε καταφύγιο στη Φιλμοθήκη του Quartier Latin (Filmothèque du Quartier Latin) στη Rue Champollion, πλάι στη Σορβόννη και την πανέμορφη λεωφόρο Saint Michel που κατηφορίζει μέχρι τις πλαϊνές εισόδους των Κήπων του Λουξεμβούργου. Παίζει ταινίες κλασικές, μερικές φορές και καινούργιες, χωρίς γαλλική μεταγλώττισή, πολλές φορές ακόμα και από τη 13:30 το μεσημέρι, και είναι ένα από τα πιο χαλαρωτικά και ανακουφιστικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε τον χειμώνα σε αυτό το κομμάτι του Παρισιού.
Ή απλά πηγαίνετε για ένα ζεστό γεύμα σε ένα από τα ιστορικά μπιστρό της περιοχής, ακολουθώντας τα βήματα του Χέμινγουεϊ, του Φιτζέραλντ, του Πικάσο και του Μιρό: στη Brasserie Lipp, πάνω στη θεαματική λεωφόρο Saint Germain, θα δοκιμάσετε υπέροχη πάπια κονφί και προφιτερόλ με σοκολάτα, στο Le Procope θα φάτε κρεμμυδόσουπα μαγειρεμένη με την παραδοσιακή παριζιάνικη συνταγή, στο Pollidor θα δοκιμάσετε τα πάντα και θα πληρώσετε λίγα και στο Le Perraudin θα αισθανθείτε όπως πουθενά αλλού πώς ακριβώς είναι η εμπειρία του φαγητού σε ένα αυθεντικό γαλλικό μπιστρό.
Αν ζεις στο Παρίσι ή αν το ξέρεις έστω και λίγο καλά ξέρεις ότι πουθενά στον κόσμο δεν είναι σαν την αριστερή όχθη του Σηκουάνα που έχει ανυπόφορη γοητεία και σχεδόν επίπονη ομορφιά.
Οι στοές του βαρώνου Haussmman
Στο Παρίσι βρέχει συχνά και βρέχει πολύ. Μπορεί να βρέξει ακόμα και μία ημέρα που τίποτα δεν φανέρωνε ότι θα έβρεχε, μία ημέρα που στον ουρανό υπήρχε ένα ήλιος μεγάλος και φωτεινός και όλα αυτά να συμβούν μέσα σε λίγα μόνο λεπτά, ενώ έχετε μπει στο μετρό με πλήρη ηλιοφάνεια και βγαίνετε ξανά στην επιφάνεια με γκρίζο ουρανό και καταιγίδα. Τα σύννεφα κινούνται γρήγορα και αιφνιδιαστικά, αλλά οι Παριζιάνοι το γνωρίζουν καλά και το έχουν συνηθίσει, περπατούν στη βροχή σαν αερικά σχεδόν χωρίς να την αισθάνονται, βγάζουν τις ομπρέλες από τις τσάντες τους με κινήσεις χορογραφικές, τυλίγονται με μάλλινα κασκόλ και ζεστές εσάρπες. Και ξέρουν απ’ έξω και ανακατωτά όλα τα πιο ωραία, μυστικά περάσματα, όλες τις φανταστικές στοές του Παρισιού που οδηγούν από τον έναν δρόμο στον άλλον, στο 9ο διαμέρισμα της πόλης μάλιστα, η μία στοά διαδέχεται την άλλη και εσείς μπορείτε να διασχίσετε μία σχετική μεγάλη απόσταση ξεκινώντας από τη μικρή και στενή Passage Verdeau, συνεχίζοντας στην ιστορική Passage Jouffroy, περνώντας μέσα από την Passage des Panoramas πριν καταλήξετε στη Passage Vivienne που είναι, πιθανότατα, η πιο αριστοκρατική στοά όλου του Παρισιού.
Υπάρχουν αρκετά τέτοια περάσματα στην πόλη, τα περισσότερα από αυτά κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της περίφημης Haussmann Renovation (Αναδιαμόρφωση του Haussmann), η οποία υπήρξε το μεγάλο όραμα του Ναπολέοντα ΙΙΙ και, ουσιαστικά, δημιούργησε ολόκληρο το νέο, αστικό κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Θα τα ξεχωρίσετε από τα μεγάλα αρχοντικά γράμματα στις εισόδους να σας καλωσορίζουν τις παγωμένες μέρες τους χειμώνα με λίγη ζεστασιά και θαλπωρή. Πιείτε ένα φλιτζάνι τσάι στις μικρές τσαγιερί και χαζέψτε τις βιτρίνες των καταστημάτων που είναι γεμάτα με εκπληκτικά αντικείμενα, ρούχα, αξεσουάρ, δερμάτινα είδη, κοσμήματα, παιχνίδια, μινιατούρες και γλυκά, όλα παριζιάνικα, πολλά από αυτά φτιαγμένα στο χέρι, και αφήστε τον χρόνο απλά να περάσει, όσο η βροχή πέφτει δυνατά στους δρόμους γύρω σας, αυτό κάνουν και οι ίδιοι οι ντόπιοι, άλλωστε, όταν δεν πρέπει να πάνε στη δουλειά: εξασκούν την τέχνη της καλής, «αργής» ζωής και της αληθινής απόλαυσης. Και αυτός είναι ένας από τους βασικότερους τρόπους για να υπάρχει κάποιος στο Παρίσι.
Στο Marais της τέχνης, του street style και της έξαλλης ζωής
Από το κέντρο της πόλης, λίγο μακριά από το μουσείο του Λούβρο, μία ανάσα μακριά από το πολυκατάστημα La Samaritaine και το Hotel de Ville πάρτε το μετρό από τον σταθμό Chatelet με προορισμό τη στάση Rambuteau, στην καρδιά της συνοικίας Μarais. Οι καφετί πινακίδες στον σταθμό του μετρό και έπειτα αφού βγείτε έξω, στη Rue Beaubourg, σας δείχνουν τον δρόμο για το μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Center Pompidou με την πανύψηλη κυλιόμενη σκάλα να ξεχωρίζει μέσα από ένα γιγαντιαίο γυάλινο σωλήνα. Συνήθως υπάρχει ουρά, και στα κρύα και στις ζέστες, τόσο για τις φανταστικές περιοδικές εκθέσεις τέχνης και φωτογραφίας, αλλά και για τη μόνιμη συλλογή με εκπληκτικά έργα του Matisse, του Kandinsky, του Μondrian, της Kahlo.
Ο προαύλιος χώρος του μουσείου «λειτουργεί» σαν σημείο συνάντησης των Παριζιάνων που κινούνται στο Marais, την πιο κουλ, trendy, ζωντανή και δραστήρια περιοχή της πόλης, και την ίδια στιγμή γίνεται προθάλαμος για το σύμπαν αυτής της πολυπρόσωπης, καλλιτεχνικής συνοικίας που τα έχει όλα: από εδώ αρχίζει το πραγματικό πάρτι κι αν αγαπάτε τη νυχτερινή ζωή απλά δεν γίνεται να μην περάσετε ένα βράδυ στον πολύχρωμο κόσμο του Marais, στο 3ο και 4ο διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας. Για καλό φαγητό, δυνατά κοκτέιλ που τα «σπάνε» σε γεύση και εμφάνιση και για ατελείωτο χάζι στον κόσμο που περνά βιαστικά, γνώρισμα των Παριζιάνων είναι αυτό, από τους στενούς, περίπλοκους δρόμους γεμάτους με ένταση και φωτεινές επιγραφές.
Ή αν θέλετε λίγη γαλλική ιστορία ακόμα αρχίστε τη διαδρομή σας από τον νότο, από τη Βαστίλη και την Place des Vosges, που είναι το αποκορύφωμα της γαλλικής αστικής αριστοκρατίας και φινέτσας, για μία κούπα ζεστή σοκολάτα στη ζεστή σάλα του Carette, κλείνοντας το κρύο του Παρισιού έξω από την βαριά, ξύλινη πόρτα. Περάστε μία βόλτα από το Musée National Picasso, o oποίος έζησε ένα μεγάλο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας του στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, και κάντε στάση στη Rue de Rosiers, έναν από τους ομορφότερους μικρούς δρόμους στο Παρίσι.
Εκεί θα βρείτε τα πάντα: χειροποίητα σαπούνια με φανταστικό άρωμα, σπιτικές μαρμελάδες, γαλλικές σοκολάτες, εκπληκτικά τυριά και κρασιά και υπέροχο street food δίπλα σε φοβερά μπαρ που βγάζουν τα τραπεζάκια τους στα βροχερά terraces ακόμα και τους μήνες του χειμώνα. Ο κόσμος απολαμβάνει αγέρωχα καλό κρασί και κοκτέιλ στο ινσταγκραμικό μπαρ Bisou που στα ελληνικά σημαίνει «φιλί», φορώντας κασκόλ και γάντι, έχοντας με τον αέρα της πόλης να ακουμπά στα γυμνά τους πρόσωπα, σαν υπενθύμιση πως εδώ είναι Παρίσι και ο Φλεβάρης στο Παρίσι δεν αστειεύεται. Θα μπείτε και θα βγείτε σε καταστήματα με μικρούς και μεγάλους vintage θησαυρούς και σε δεκάδες speakeasy μπαράκια, μάλιστα ένα από αυτά λέγεται Candaleria και είναι επιτυχώς κρυμμένο στην πίσω αίθουσα ενός streed food μαγαζιού που πουλάει πεντανόστιμα tacos.
Ανηφορίζοντας προς Rue Reuamuer, έχοντας από τη μία πλευρά τον σταθμό του μετρό Arts et Métiers και από την άλλη τον σταθμό Οberkampf, θα περπατήσετε σε ένα κομμάτι της πόλης που πάλλεται διαρκώς κάτω από την αστείρευτη ενέργεια μίας γιορτής που ποτέ δεν τελειώνει, είναι η ίδια ακριβώς «Κινητή Γιορτή» για την οποία έγραψε ο Χέμινγουεϊ για τα χρόνια που έζησε στο Παρίσι την δεκαετία του 1920, η ίδια κινητή γιορτή που τον ακολουθούσε μέσα του παντού μέχρι και το τέλος της ζωής του το 1961. Αυτή η ίδια «κινητή γιορτή» ακολουθεί όλους όσους έχουν ζήσει για λίγο ή για πολύ στο Παρίσι και το έχουν αγαπήσει με πρωτόγνωρο ενθουσιασμό και πάθος γιατί το Παρίσι μοιάζει με πλάσμα ζωντανό με δική του ψυχή και δύναμη. Και έτσι ξέρουν καλά ότι δεν υπάρχει κακή και δύσκολη εποχή για να ταξιδέψει κανείς εκεί, μόνο άνθρωποι που δεν ξέρουν προς ποια μεριά να κοιτάξουν.
