Απόκοσμα τοπία, καταρράκτες και βάθρες στο αινιγματικό νησί του Βορείου Αιγαίου.
Χωρίς αμφιβολία, η σφηνωμένη στις θαλάσσιες εσχατιές του Αιγαίου Σαμοθράκη είναι ένα νησί που φέρνει στο νου εικόνες από μια διαφορετική Ελλάδα. Ορεινή ενίοτε με χιονισμένες κορυφές και διαχρονικά γνωστή για τα σκοτεινά Καβείρια μυστήρια της αρχαιότητας, η Σαμοθράκη υπερηφανεύεται δίκαια για την άγρια φυσική ομορφιά της που σαν αστραπή εξ’ ουρανού χωρίζει το απόκρημνο ακριτικό νησί στα δύο.
Γύρω από τη Σαμοθράκη, απλώνεται ένα Αιγαίο διαφορετικό. Ναι μεν έχει την χαρακτηριστική δυναμική μεσογειακή λάμψη αλλά, εδώ, το τοπίο είναι αλλιώτικο. Η θάλασσα η ίδια είναι διαφορετική. Βαθιά και γεμάτη αφρώδη κύματα λόγω των ατελείωτων ρευμάτων από τα Δαρδανέλια και την Προποντίδα, η θάλασσα εδώ αλλάζει γρήγορα χρώμα και διάθεση, άλλοτε πιο μπλε και άλλοτε σκοτεινή γκρι, ανάλογα πάντα με τις διαθέσεις του ουρανού.
Στον Σάο, φαίνεται μάλλον ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που μαγευτήκαμε από το δέος του ψηλότερου βουνού της Σαμοθράκης, καθώς όπως λέει η μυθολογία, πρώτος ο Ποσειδώνας θέλοντας να παρακολουθήσει τον Τρωικό Πόλεμο, σκαρφάλωσε στην κορυφή του βουνού με σκοπό να δει από μακριά την φλεγόμενη Τροία. Για την ακρίβεια, ο Σάος -όνομα που προέρχεται από τον μυθικό γιο μιας ερωμένης του Δία- είναι το ψηλότερο βουνό στο Αιγαίο (εξαιρώντας Κρήτη και Εύβοια), ενώ είναι γνωστός και ως όρος Φεγγάρι, ονομασία που ίσως προδίδει το τεράστιο ύψος του που αγγίζει τα 1.600 μέτρα. Απότομα φαράγγια, απόκρημνες χαράδρες, χείμαρροι που αγριεύουν επικίνδυνα τον χειμώνα και μικρές βάθρες σχηματισμένες από παγωμένους καταρράκτες -ιδανική όαση δροσιάς στο καυτό καλοκαίρι- συνθέτουν το τοπίο στα άδυτα του πιο απότομου βουνού του Αιγαίου.
Μιλώντας, όμως, για νερά και καταρράκτες, δεν είναι τυχαίο ότι η Σαμοθράκη είναι πασίγνωστη για το περίφημο ρέμα του Φονιά, το άγριο ρέμα με τον πανύψηλο καταρράκτη Κλείδωση που φτάνει τα 35 μέτρα ύψος. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλοι καταρράκτες στην Σαμοθράκη. Κάθε άλλο. Ο καταρράκτης της Καρυάς, της Κακιάς Πλάκας, του Ξηροποτάμου, ο Κρεμαστός, ο Άγκιστρος και πολλοί άλλοι μικροί και μεγάλοι, ανώνυμοι και επώνυμοι καταρράκτες γλύφουν συνεχώς με παγωμένο νερό τα άγρια βράχια της Σαμοθράκης που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό απάτητα και ανέγγιχτα από τον μαζικό τουρισμό.
Αφήνοντας πίσω τον αινιγματικό σαμοθρακίτικο βορρά που δεν θυμίζει σε τίποτα το ξηρό Αιγαίο των Κυκλάδων, φεύγουμε για τον νότο. Ίσως, εδώ το τοπίο θυμίζει λίγο περισσότερο το Αιγαίο που όλοι ξέρουμε. Μυρωδιά από θυμάρι και μικροί ελαιώνες με φόντο την θάλασσα γεμίζουν τον ορίζοντα. Μέχρι ενός σημείου φυσικά, γιατί μετά δεσπόζουν απότομα και απειλητικά της Γριάς τα Πανιά. Ο θρύλος λέει ότι όταν οι κάτοικοι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έφευγαν να ζήσουν ελεύθεροι, ο άγριος αέρας πήρε τα ρούχα μιας γριάς, τα έριξε στα φαγωμένα από την αλμύρα βράχια και τότε η γριά θυμωμένη έριξε κατάρα να μαρμαρώσουν τα ρούχα της στα βράχια για πάντα. Το αποτέλεσμα; Σπάνιοι άσπροι γεωλογικοί σχηματισμοί που θυμίζουν σεληνιακό τοπίο επί γης. Άλλωστε, μόνο έτσι μπορούσαν να εξηγήσουν τότε οι άνθρωποι τους απειλητικούς γεωλογικούς σχηματισμούς στα νότια του νησιού που διατηρούν αλώβητη την απόκοσμή τους γοητεία.
Η παραλία Παχιά Άμμος/Photo: Shutterstock
Αν και είναι κοινός τόπος ότι η Σαμοθράκη δεν φημίζεται για τις παραλίες της και μάλλον ούτε για τους δρόμους της, εδώ θα βρούμε δύο -ίσως και τις μοναδικές- αμμουδερές παραλίες του νησιού. Παχιά Άμμος και Βάτος δίνουν μια μικρή αμμουδερή αίσθηση στο νησί. Ειδικά στην Παχιά Άμμο, μην απορήσετε αν δείτε χαλίκια και πέτρες σκορπισμένες στην παραλία. Φυσικά, ούτε λόγος για τις κατσίκες που μπορεί να κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι στη Σαμοθράκη, ο χώρος και ο χρόνος έχουν σταματήσει σε μια παλαιότερη Ελλάδα. Μια Ελλάδα άγρια, ανεξερεύνητη και συναρπαστική.
