Ξεχωριστά καταστήματα στην πόλη της Τήνου με νέες ιδέες, μοναδικές δημιουργίες, και πρωτότυπα concept από ανθρώπους που δεν επαναπαύονται
Περπατώντας στην πόλη της Τήνου βρήκαμε μερικά ξεχωριστά καταστήματα και μιλήσαμε με τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν. Όπως διαπιστώσαμε, έχουν έρθει από την Αθήνα προτείνοντας πρωτότυπα concepts και αναζητώντας μια νέα, πιο ποιοτική ζωή.
Από τις αρχές του 19ου αιώνα που βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας και κτίστηκε το μεγάλο συγκρότημα της Ευαγγελίστριας, στην πόλη της Τήνου άρχισε να συρρέουν προσκυνητές από όλη την Ελλάδα. Ο προσκυνηματικός χαρακτήρας της παγιώθηκε με τα χρόνια, τα δωμάτια και τα μικρομάγαζα για τους προσκυνητές έγιναν η «βιτρίνα» της πόλης και οι τουρίστες θεωρούσαν ότι αυτή είναι η Τήνος, μη γνωρίζοντας τους θησαυρούς του νησιού με τα 34 αυθεντικά κυκλαδίτικα χωριά και μικροοικισμούς.
Στη διάρκεια της δικτατορίας οι εργολάβοι έπιασαν δουλειά και πολλά από τα παλιά κτίρια στο παραλιακό μέτωπο και στο εσωτερικό του οικισμού έγιναν μπετονένια κουτιά κακής αισθητικής. Ευτυχώς, δεν γκρεμίστηκαν όλα τα παλιά οικοδομήματα και υπάρχουν πάντα οι ορθόδοξοι και οι καθολικοί ναοί που κοσμούν τις γειτονιές και διατηρούν το ρόλο τους ως πόλοι έλξης και έκφρασης της πίστης των Τηνιακών.
Τα τελευταία χρόνια, η εικόνα της πόλης έχει αρχίσει να αλλάζει. Τα σοκάκια της αποκτούν χρόνο με το χρόνο περισσότερο κυκλαδίτικο χαρακτήρα και έχουν ανοίξει πολύ περισσότερα μοντέρνα καταστήματα, καφέ-μπαρ, all day μαγαζιά και εστιατόρια με ωραίο ντιζάιν και καλές υπηρεσίες. Σε αρκετά από αυτά έχει εκφραστεί η όρεξη ανθρώπων που ήρθαν από την Ελλάδα και το εξωτερικό να προσφέρουν κάτι ευφάνταστο, δημιουργικό και ποιοτικό. Σε άλλα επικράτησε η μιμητική διάθεση που έχει ως πρότυπο τη Μύκονο, ή η δίψα για γρήγορο και εύκολο χρήμα, με μαγαζιά που φτιάχνονται σε μια σεζόν, κάνουν ντόρο και πωλούνται την επόμενη ή την παρεπόμενη.
Σε αυτό το ταξίδι περπάτησα ξανά στην παραλία και στα στενά της πόλης της Τήνου, γνώρισα ανθρώπους, άκουσα τις ιστορίες τους. Χάρη σε αυτούς την είδα με φρέσκια ματιά. Και διαπίστωσα, ότι πλάι σε όλους εκείνους που επιμένουν να κερδίζουν πουλώντας την πραμάτειά τους και τα φθηνά τουριστικά είδη στους προσκυνητές, τώρα υπάρχουν και οι άλλοι, που έφεραν στο νησί το ταλέντο και τις μοντέρνες ιδέες τους.
Το Taxidi της Virginie Muys και του Μάνθου Καλούμενου
Για να το βρεις το Taxidi πρέπει να γνωρίζεις πού να ψάξεις, αφού η στενή είσοδός του δεν διακρίνεται εύκολα. Μπαίνοντας ανακαλύπτεις έναν κήπο με δέντρα, μια μικρή και κομψή όαση δροσιάς. Μια ακόμη έκπληξη σε περιμένει στο εσωτερικό: το καλόγουστο concept store με ρούχα και αξεσουάρ, έργα τέχνης και επιλεγμένες εκδόσεις, που δημιούργησε η Γαλλο-Βελγίδα Virginie Muys με τον σύζυγό της Μάνθο Καλούμενο.
Ο χώρος έχει επισκευαστεί από ντόπιους μάστορες που δούλεψαν με τσιμεντοκονία, μάρμαρο και ξύλο, βάσει δικού τους σχεδιασμού. Το prive κηπάκι της πίσω πλευράς είναι ιδανικό για όσους θέλουν να δουλέψουν στο κομπιούτερ τους. Η καριέρα της Virginie στην L’ Oreal στο Παρίσι και αργότερα στη μόδα και τη μουσική επένδυση για fashion shows, ήταν λαμπερή και μακρόχρονη. «Mε κάποιο τρόπο εδώ συνδυάστηκαν όλα. Το ντιζάιν, η μόδα και η τέχνη. Το ότι είναι κρυμμένο το Taxidi είναι και λίγο επί τούτου. Δεν διαφημιζόμαστε και πιστεύουμε ότι ο χρόνος θα φέρει εδώ τους σωστούς ανθρώπους», μου λέει η Virginie.
Ο σύζυγός της έχει καταγωγή από την Καρδιανή κι έτσι το ζευγάρι ήρθε στο νησί πριν από 6 χρόνια και ανακάλυψε τον χώρο αυτό που ήταν κλειστός και εγκαταλελειμμένος για καιρό. «Αυτό που θελήσαμε να κάνουμε είναι ένα μέρος όπου μπορείς να χαλαρώσεις, να συνδεθείς, να μοιραστείς, να γνωρίσεις ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες. Το Taxidi είναι ταυτόχρονα κατάστημα, γκαλερί, καφέ και καλλιτεχνικό εργαστήριο. Κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην Τήνο, η οποία προσελκύει πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Όπως ανακάλυψα, έχω εδώ και πολλούς φίλους, Βέλγους και Γάλλους, που έφτιαξαν σπίτια στο νησί», συμπληρώνει χαμογελώντας η μικροκαμωμένη, δραστήρια και ευγενέστατη Virginie.
Tα ρούχα, τα είδη παραλίας και τα αξεσουάρ που έχει επιλέξει είναι Ελλήνων και Γάλλων σχεδιαστών, ενώ η Ergon Mykonos the clothes υποστήριξε το Taxidi από την αρχή. «Είναι άνθρωποι που αγαπάμε και εκτιμάμε. Όλα όσα έχουμε εδώ είναι πράγματα που μου αρέσουν, που θα τα επέλεγα για μένα. Δεν κάνω συμβιβασμούς». Τα έργα τέχνης εμπνέονται από τις χώρες της Μεσογείου. Υπάρχουν κεραμικά, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, φωτογραφίες ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών όπως η Χριστιάνα Σούλου, η Αγγελική Σταματάκου, η Μάρα Δεσίπρη. Όσο για τα events, μέχρι σήμερα έχουν οργανώσει ένα σεμινάριο ρεφλεξολογίας και μια γαστρονομική βραδιά όπου παρουσιάστηκαν κρύα πιάτα. «Η ευχή μου για το μέλλον είναι να κάνω workshops με καλλιτέχνες. Έχω εμπνευστεί ιδιαίτερα από έναν πολυχώρο που είδα στην Ιταλία όπου υπάρχουν και καταλύματα φιλοξενίας καλλιτεχνών οι οποίοι δημιουργούν τα έργα τους εκεί και τα πουλούν. Θέλω επίσης να κάνω εργαστήρια για παιδιά», καταλήγει η συνομιλήτριά μου. Αυτό τον καιρό σχεδιάζει μαζί με την Χριστιάνα Βαρδάκου, σχεδιάστρια χειροποίητων υφασμάτων με φυτικές βαφές, μια κολεξιόν που θα λέγεται «Ταξίδι με τη Χριστιάνα». Το Taxidi σερβίρει πρωινό, μεσημεριανό, κρασί και κοκτέιλ.
Διεύθυνση: Λ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 4-6, taxiditinos.com
Μια Katsika που αγαπάει το boho και το μίνιμαλ
Το στενάκι της Δρόσου είναι πολύ κοντά στον παραλιακό δρόμο αλλά απόμερο και ελάχιστα γραφικό. Σίγουρα δεν περιμένεις να βρεις εκεί το πιο κομψό concept store της πόλης. Κι όμως η oυκρανικής καταγωγής στυλίστρια Άννα Ζιτσένκο, το επέλεξε, παρότι οι φίλοι της την απέτρεπαν. Εκτός αυτού, είναι και το όνομα. «Νομίζω ότι οι κατσίκες είναι παρεξηγημένες. Θεωρώ ότι είναι πολύ κομψά ζώα, θαυμάζω τις ικανότητές τους και την αίσθηση ισορροπίας που έχουν περπατώντας στην άκρη του γκρεμού», μου λέει γελώντας. «Άλλωστε, δεν χρειάζεται να παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά. Το Katsika είναι ένα νησιώτικο χαλαρό κατάστημα που ταιριάζει στο νησί».
Θέλοντας τα παιδιά τους να αποκτήσουν ρίζες σε ένα χωριό, μαζί με τον σύζυγό της, αρχιτέκτονα Λουκά Μπομπότη, επέλεξαν την Τήνο και ανακαίνισαν ένα παραδοσιακό σπίτι στον Φαλατάδο.
Στη διάρκεια του δεύτερου lock down έμειναν εκεί και τότε η Άννα πήρε την απόφαση να δημιουργήσει το concept store της σε ένα από τα πιο παλιά κτίρια της πόλης, που το ανέδειξαν διατηρώντας τα παλιά ξύλα και τα βόλτα (τόξα). «Θεωρώ το Katsika ένα resort κατάστημα. Φέτος, φύγαμε λίγο από το boho στοιχείο που μας χαρακτηρίζει και πήγαμε σε πιο μίνιμαλ ή μονόχρωμα με έντονα χρώματα. Ακολουθούμε τη μόδα, αλλά και τη διάθεσή μας», μου λέει.
Έχοντας στο βιογραφικό της πολλά editorial μόδας σε γυναικεία περιοδικά και συνεργασίες με εταιρείες του χώρου, η Άννα γνωρίζει καλά πώς να κάνει επιλογές ρούχων και αξεσουάρ από διάφορες χώρες. Έτσι, στα ράφια και στις κρεμάστρες βρίσκεις ψάθινες τσάντες από την Αφρική, την Ιταλία, την Ισπανία, μεταξωτά φορέματα από το Βιετνάμ, ανάλαφρα καφτάνια. Σαγιονάρες που σχεδιάζει η ίδια και τα σανδάλια Ria Menorca που προτιμούσε ο Πικάσο. Καπέλα origami, αλλά και κoσμήματα του σχεδιαστή Άρη Γκελντή που έχει έδρα στο Παρίσι. Kαι φέτος ρούχα του Γιώργου Ελευθεριάδη που είναι φίλος της.
Εντυπωσιακές είναι οι εκμοντερνισμένες, παραδοσιακές, ουκρανικές πουκαμίσες σχεδιασμένες και ζωγραφισμένες από την αδερφή της, η οποία παραμένει στην εμπόλεμη χώρα. Οι κινήσεις της Άννας είναι εξίσου αέρινες με τα καφτάνια τα οποία δοκιμάζει μια πελάτισσα που μόλις μπήκε. Μοιάζει με λεπτοκαμωμένο ξωτικό που περιδιαβαίνει στον χώρο -και το ίδιο αποπνέουν οι φωτογραφίσεις που έχει κάνει για το Katsika. Καθόλου παράξενο, αφού έχει μάθει κλασικό χορό στην πατρίδα της και είχε μια σύντομη καριέρα στο μόντελινγκ, στην Ελλάδα -όπου έκανε και σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης.
Πιστεύω πως το concept store που δημιούργησε συνδυάζει όλα όσα αγαπάει και το styling που κάνει στις πελάτισσές της είναι ένα επιπλέον ατού. «Φέρνω πάντα λίγα κομμάτια γιατί στοχεύω στη μοναδικότητα, πιστεύω ότι ο κάθε ένας πρέπει να ξεχωρίζει. Δεν συμφωνώ με αυτό που συμβαίνει στον κόσμο των bloggers και κάνει όλα τα κορίτσια να ντύνονται το ίδιο. Το στυλ το αποκτάς με κάποια κομμάτια-κλειδιά, κάποια στοιχεία που διαφοροποιούν τη γκαρνταρόμπα σου», μου λέει, λίγο πριν στραφεί στο κομπιούτερ της για να διαλέξει ανάμεσα από δεκάδες φακέλους, τις φωτογραφίες που θα μου δώσει.
Διεύθυνση: Δρόσου 3, katsikatinos.com
Το ατελιέ βιτρό της Στέλλας Ζαλώνη
Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ότι τα βιτρό είναι συνήθως προσαρτημένα στα παράθυρα εκκλησιών και παλιών αρχοντικών. Στο ατελιέ της Στέλλας θα ανακαλύψω πολλές άλλες χρήσεις των χρωματιστών γυαλιών. «Οι ξένοι το ξέρουν το βιτρό, αλλά στην Ελλάδα δεν το έχουμε στην κουλτούρα μας. Ήμουν τυχερή γιατί πριν δέκα χρόνια που πήγα στο Λονδίνο, γνώρισα από κοντά την παλιά τεχνική και ζωγραφική σε βιτρό», μου λέει η πάντα χαμογελαστή Στέλλα, παραγγέλνοντάς μου καφέ.
Όταν ήταν στην Αθήνα, δούλευε ως γραφίστας σε περιοδικά. Το βιτρό το ξεκίνησε ως χόμπι, αλλά στην πορεία το πήρε στα σοβαρά, έκανε μαθήματα και εξελίχθηκε φτάνοντας να έχει εμπειρία 16 ετών στην τέχνη αυτή. Παράλληλα, έμαθε κατασκευή κοσμημάτων και τα δημιουργήματά της τα πουλούσε σε εκθέσεις και bazaar. Πριν πεντέμισι χρόνια ήρθε στην Τήνο «με έτοιμο υλικό», όπως λέει και έφτιαξε το κομψό μικρό μαγαζί όπου διατηρεί και το εργαστήριό της. Βρίσκεται ανάμεσα στις εκκλησίες της Mαλαματένιας και του καθολικού Αγίου Νικολάου.
Εκτός από καταπληκτικά κοσμήματα με υαλογραφήματα, στο ατελιέ της Στέλλας υπάρχουν διακοσμητικά αντικείμενα όπως σκακιέρες σε φυσικό μέγεθος, ποδήλατα, καραβάκια, φωτιστικά, ρολόγια, πίνακες και κλειδιά του σολ, τα οποία έχει φωτίσει εσωτερικά ώστε να αναδεικνύονται περισσότερο. «Τα εμπνεύστηκα μέσα από διάφορες φάσεις της ζωής μου. Πλέον εδώ στην Τήνο κάθε τι που βλέπω μου δίνει ιδέες, όπως λ.χ. οι εκκλησίες και οι περιστεριώνες».
Διεύθυνση: Μαλαματένια, Τηλ. 228304 00590
Ένα Κάρο με χειροποίητα σαπούνια
Στο εργαστήριο-πωλητήριο φυτικών σαπουνιών Ένα Κάρο, κοντά στον δρόμο που οδηγεί από την πόλη προς τα χωριά της Τήνου, θα συναντήσω άλλη μια γυναίκα που εγκατέλειψε την Αθήνα -και πίσω δεν θέλει να γυρίσει, ούτε για λίγες μέρες. «Πολύ καιρό θέλαμε να ζήσουμε εκτός Αθηνών. Όταν, λόγω της οικονομικής κρίσης οι προηγούμενες δουλειές μας δεν υφίσταντο, πήραμε την απόφαση μέσα σε ένα 24ωρο και σε ένα μήνα μετακομίσαμε. Καλύτερα, γιατί αλλιώς μπορεί και να μην το κάναμε», λέει η Γεωργία που ζει στην Τήνο με την οικογένειά της εδώ και 11 χρόνια.
«Είχα αρχίσει να φτιάχνω φυσικά σαπούνια στην Αθήνα, αλλά ερασιτεχνικά. Όταν ήρθα εδώ έστησα ένα site και είδα απήχηση. Οπότε, μετά από 2-3 χρόνια αποφάσισα να ανοίξω εργαστήριο για την παραγωγή των σαπουνιών και να δω πώς θα πάει. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ θετικά. Και απέκτησα πολλές πελάτισσες που με έμαθαν στόμα με στόμα».
Στα ράφια βρίσκεις αυτή τη στιγμή σαπούνια φτιαγμένα με 9 διαφορετικές συνταγές, ενώ τα Χριστούγεννα παράγει άλλες 3. Τι διαφορετικό πιστεύεις ότι έχουν τα δικά σου προϊόντα, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα που παράγουν οικοτεχνίες σε όλη την Ελλάδα;, θα τη ρωτήσω. «Τις συνταγές τις έφτιαξα εγώ μετά από μελέτη για τις ιδιότητες κάθε συστατικού που μπαίνει στο σαπούνι. Δουλεύουμε με πολύ καλές πρώτες ύλες και μόνο με αιθέρια έλαια. Η χρήση τους φέρνει αποτελέσματα και αυτό το είδαμε από επαναλαμβανόμενες πελάτισσες που διαπίστωσαν ότι με τα σαπούνια μας θεραπεύτηκαν προβλήματα στο δέρμα τους. Επίσης, δίνουμε έμφαση στο design, καθώς τα ανάγλυφα σχέδια που έχουν τα κάνουν ιδανικά για δώρο», μου απαντάει ευθαρσώς η Γεωργία.
Όπως θα μου εξηγήσει, μαζί με τα διάφορα αιθέρια έλαια χρησιμοποιεί συστατικά όπως βούτυρο Kαριτέ, βερυκοκέλαιο, αλόη, παπαρουνόσπορο, κατσικίσιο γάλα, αβοκάντο. «Είναι 9 σαπούνια για αντίστοιχες, διαφορετικές, απαιτήσεις του δέρματος. Παράγουμε επίσης φυτικά body scrub, ενυδατικά λάδια για το σώμα και lip balms. Συμπληρωματικά προϊόντα είναι τα σφουγγάρια με λούφα, οι πετσέτες, οι βούρτσες για το σώμα. Τον Ιανουάριο προσθέσαμε προϊόντα αρωματισμού χώρου σε σπρέι και κεριά».
Στο Ένα Κάρο μπορείς να κλείσεις ραντεβού για να φτιάξεις χειροποίητα σαπούνια μαζί με τη Γεωργία και τους συνεργάτες της.
Διεύθυνση: Aγίας Παρασκευής 13, enakaro.gr
Αντίλαλος: Καφές, χειροποίητα γλυκά και παλαιοβιβλιοπωλείο σε ένα εξαιρετικό στέκι
Καθισμένη στο μπαλκονάκι του πρώτου ορόφου του Αντίλαλου, που μοσχομυρίζει από τα λουλούδια των αναρριχητικών φυτών, βλέπω την κίνηση στα σοκάκια από κάτω μου. Ένα νηπιαγωγείο έχει μόλις φτάσει και τα παιδάκια τραγουδούν και μοιράζουν καπέλα φτιαγμένα από εφημερίδες στους έκπληκτους θαμώνες των μικρών μαγαζιών.
Παξιμάδη και Αφεντούλη, στην περιοχή της Παλλάδας: ποιος θα το έλεγε ότι εδώ όπου άλλοτε υπήρχε μόνο ένα σουβλατζίδικο, το καφέ-παλαιοπωλείο -όπου κάθομαι απολαμβάνοντας μια εξαιρετική πορτοκαλόπιτα-, μαζί με το εστιατόριο Μύρτιλο, θα δημιουργούσαν έναν ωραίο προορισμό; Ο Κωνσταντίνος Οικονόμου και η γυναίκα του Σοφία μαζί με την αδερφή της Χριστίνα και τον άντρα της ήρθαν από την Αθήνα και άνοιξαν τον Αντίλαλο το 2017. Τα μεταχειρισμένα βιβλία που γεμίζουν ασφυκτικά κάθε παλιό έπιπλο και ράφι του τριώροφου μαγαζιού προέρχονται από τον πάγκο που διατηρούν εδώ και χρόνια οι άλλες δύο αδερφές της Σοφίας στην Πλάκα.
«Τα βιβλία έχουν μεγάλη απήχηση, μερικοί τα διαβάζουν εδώ πίνοντας καφέ το πρωί, οι περισσότεροι τα αγοράζουν για να τα πάρουν μαζί τους», λέει ο Κωνσταντίνος. Το all day café-bar σερβίρει πρωινό με σάντουιτς, αλλά όχι brunch, από άποψη. «Τα υλικά είναι δικά μας, όπως το λάδι και οι μαρμελάδες που είναι της πεθεράς μου, αυγά, ρίγανη, χοιρομέρι και γραβιέρα για τα σάντουιτς παίρνουμε από το νησί, μέλι από το Αγρίνιο», επισημαίνει. Τα γλυκά -μηλόπιτα, πορτοκαλόπιτα, μπανόφι, τιραμισού, εκμέκ πολίτικο και άλλα- τα παρασκευάζουν οι ίδιοι επιτόπου. Εκτός από βιβλία, πουλούν χειροποίητες μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού, καθώς και φυσικά σαπούνια από το Ένα Κάρο. Στη σοφίτα, στον τρίτο όροφο, γίνονται διαλέξεις, σεμινάρια ψυχολογίας και παρουσιάσεις βιβλίων.
Διεύθυνση: Αφεντούλη και Παξιμάδη, Τηλ. 22830 26488
