Η Κλαούντια Καρντινάλε, μία από τις θελκτικότερες και ομορφότερες ηθοποιούς στο παγκόσμιο σινεμά, με πάνω από 140 ταινίες στο ενεργητικό της, μεταξύ των οποίων και αριστουργήματα όπως «Ο Γατόπαρδος» και «Ο κλέψας του κλέψαντος», έγινε πριν λίγες ημέρες 80 ετών.
Η Καρντινάλε -Κλωντ Ζοζεφίν Ροζ Καρντινάλε το πραγματικό της όνομα-, ανήκει στην κατηγορία των πρωταγωνιστριών που πέρα από την απαραίτητη ακτινοβολία, την αξεπέραστη γοητεία της, τη μοναδική βραχνή και τόσο ερωτική φωνή της, το σκέρτσο και τη φρεσκάδα, τα μαύρα της μεγάλα και λαμπερά μάτια, διέθετε όλα τα χαρακτηριστικά των σταρ που έλαμψαν μεταπολεμικά.
Sean Connery – Claudia Cardinale
Είχε την ευκολία, την πλαστικότητα, να ερμηνεύει μία τεράστια γκάμα ρόλων, από κλασική φτωχή Ναπολιτάνα (αν και γεννημένη στη Τυνησία) ως και πριγκίπισσα ή απόμακρη ντίβα, και όλα αυτά με ένα κινηματογραφικό ήθος που δύσκολα συναντάται πλέον.
Μαζί με τα ιερά τέρατα της 7ης Τέχνης Σοφία Λόρεν και Τζίνα Λολομπρίτζιτα, αλλά και τις Σιλβάνα Μάγκανο, Βίρνα Λίζι, Μόνικα Βίτι, Λάουρα Αντονέλι συνθέτουν την πιο δυνατή και ίσως ανεπανάληπτη ομάδα ηθοποιών, που δύσκολα θα εμφανιστεί τις επόμενες δεκαετίες.
David Niven, Peter Sellers, Claudia Cardinale (The Pink Panther, 1963)
Με αφορμή τα 80χρονα της Ιταλίδας σταρ, αλλά και τα 60 χρόνια που συμπλήρωσε στον κινηματογράφο με την πρώτη της εμφάνιση στο κλασικό φιλμ «Ο κλέψας του κλέψαντος», θυμόμαστε ορισμένους από τους σημαντικότερους σταθμούς της κινηματογραφικής της πορείας και μυθιστορηματικής ζωής της.
Marcello Mastroianni – Claudia Cardinale
Μεσογειακός συνδυασμός
Η Καρντινάλε γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1938 στην Τύνιδα της Τυνησίας, η οποία ήταν ακόμη γαλλικό προτεκτοράτο. Οι παππούδες της κατάγονταν από τη Σικελία, ενώ οι γονείς της είχαν γεννηθεί στην Τυνησία. Αυτός ο μεσογειακός συνδυασμός ίσως είναι και αυτός που της έδωσε τη μοναδικότητά της και την επέβαλε ως σταρ παγκοσμίου επιπέδου. Στα πρώτα της κινηματογραφικά βήματα είχε δυσκολία με τη γλώσσα και τη ντούμπλαραν, καθώς μιλούσε αραβικά της Τυνησίας, γαλλικά και τη σικελική διάλεκτο.
«Η πιο ωραία Ιταλίδα της Τυνησίας»
Το 1957, στη διάρκεια της «Εβδομάδας ιταλικού κινηματογράφου» στην Τύνιδα, κέρδισε στον διαγωνισμό «Η πιο ωραία Ιταλίδα της Τυνησίας», παρόλο που δεν συμμετείχε σ’ αυτόν -οι συμμετέχοντες την ανέβασαν στην πασαρέλα με το ζόρι και την ανακήρυξαν νικήτρια.
Ο διαγωνισμός είχε ως έπαθλο ένα ταξίδι στη Βενετία για το ομώνυμο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Η Καρντινάλε αναστάτωσε τη γαλήνια πόλη των δόγηδων με την εμφάνισή της και δέχτηκε πρόταση να παρακολουθήσει τη Σχολή Κινηματογράφου στη Ρώμη. Η δυσκολία στη γλώσσα, όμως, την ανάγκασε να επιστρέψει στην Τυνησία.
Βιασμός – εγκυμοσύνη
Όταν επέστρεψε στην Τυνησία ανακάλυψε ότι είχε μείνει έγκυος από έναν αεροπόρο που ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερός της και όπως αποκάλυψε σε γαλλικό περιοδικό, χρόνια μετά, την είχε βιάσει. Η Καρντινάλε αποφάσισε να κρατήσει το παιδί, με ό,τι σήμαινε αυτό για την καριέρα της. Στην απόφασή της αυτή, βρήκε συμπαραστάτη τον μεγάλο Ιταλό παραγωγό της εποχής Φράνκο Κριστάλντι, ο οποίος υιοθέτησε το παιδί και το παρουσίασαν σαν αδελφό της.
Το πρώτο συμβόλαιο
Μέσα σε αυτή την αναταραχή για τη μικρή της ηλικία, η ηθοποιός υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με τον Κριστάλντι, ο οποίος την πλήρωνε με μηνιάτικο, παρότι έπαιξε σε πολλές ταινίες. Η ίδια δήλωσε ότι ήταν αφελής και δεν γνώριζε τίποτα για την υπογραφή του συμβολαίου.
Κάποιοι όροι του συμβολαίου (αμερικανικού τύπου, που κρατά δηλαδή τον πλήρη έλεγχο όχι μόνο στην καριέρα της αλλά και στη ζωή της) της απαγόρευαν να κόψει τα μαλλιά της, να χάσει βάρος και να παντρευτεί. Ωστόσο, ο τελευταίος όρος πήγε περίπατο όταν ο Κριστάλντι της ζήτησε να παντρευτούν μετά από έξι χρόνια.
«Ο κλέψας του κλέψαντος»
Η τύχη θα τη φέρει να κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην κλασική κωμωδία «Ο κλέψας του κλέψαντος», που γύρισε το 1958 ο σπουδαίος Μάριο Μονιτσέλι, δημιουργώντας μία από τις πιο έξυπνες απολαυστικές κωμωδίες, ενώ ταυτόχρονα εγκαινίασε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος, αυτό της γλυκόπικρης κωμωδίας που ακροβατεί στα όρια της «κομέντια ντελ άρτε» και του νεορεαλισμού.
Δίπλα της οι Τοτό, Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Ρενάτο Σαλβατόρι. Η ταινία αποτελεί τον ορισμό της κλασικής ιταλικής κωμωδίας.
Η χρυσή δεκαετία του 1960
Έπειτα από τρία χρόνια στα κινηματογραφικά πλατό, η καριέρα της Καρντινάλε απογειώνεται γυρίζοντας πολλές ταινίες. Το 1960, μόνο, γύρισε πέντε ταινίες, μεταξύ των οποίων μερικά από τα καλύτερα φιλμ της καριέρας της και αξιομνημόνευτα από καλλιτεχνικής άποψης στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου.
Ερμήνευσε ρόλους σε σημαντικές παραγωγές όπως οι «Ο ωραίος Αντόνιο» του Μάουρο Μπολονίνι, «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι και «Ο Ναπολέων στο Αούστερλιτς» του Άμπελ Γκανς. Το 1961 γυρίζει «Το κορίτσι με τη βαλίτσα» του Βαλέριο Τζουρλίνι, ενώ το 1963 το αριστούργημα «Ο Γατόπαρδος» του Λουκίνο Βισκόντι, δίπλα στον Αλέν Ντελόν και τον εκπληκτικό Μπαρτ Λάνκαστερ. Την ίδια χρονιά θα πρωταγωνιστήσει δίπλα στον μοναδικό Πίτερ Σέλερς στο φιλμ του Μπλέικ Έντουαρτς «Ο Ροζ Πάνθηρας», παίζοντας τον ρόλο μίας κόμισσας. Ο γυναικοκατακτητής Πίτερ Σέλερς είχε δηλώσει ότι η Κλαούντια «είναι η πιο όμορφη εφεύρεση… μετά τα σπαγγέτι!».
Brigitte Bardot – Claudia Cardinale
Φελίνι: «Θέλω αυτή τη φωνή…»
Φυσικά, η επιτυχία της δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη ούτε από τον «μαέστρο» του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Φελίνι τη διάλεξε για την καλύτερη και διάσημη δημιουργία του, το «Οκτώμισι». Όταν τη συνάντησε και της εξήγησε γιατί την ήθελε στην ταινία του, ο Φελίνι της είπε: «Θέλω αυτή τη φωνή…». Η ίδια αποκάλυψε, χρόνια μετά, ότι μικρή μιλούσε πολύ και τσακωνόταν συχνά με τα αγόρια, για να προσθέσει: «ίσως αυτός είναι ο λόγος που ακούγομαι σαν άντρας».
«Κάποτε στη Δύση»
Το 1968 συμμετείχε στο κλασικό σπαγγέτι γουέστερν «Κάποτε στη Δύση», σε σκηνοθεσία του κορυφαίου Σέρτζιο Λεόνε. Ένα έπος για το πώς δημιουργήθηκε το «αμερικανικό θαύμα» ή καλύτερα μια απομυθοποίηση της Δύσης. Δίπλα της ερμήνευσαν οι εξαιρετικοί Χένρι Φόντα, Τζέισον Ρόμπαρτς και Τσαρλς Μπρόνσον. Η Καρντινάλε έπαιξε ακόμη σε ένα γουέστερν, ανώδυνο αυτή τη φορά, αλλά αξιοσημείωτο γιατί πρωταγωνιστούσε μαζί με την Μπριζίτ Μπαρντό. Ήταν η ταινία «Δύο λησταρχίνες σαρώνουν το Γουέστ» του Κριστιάν Ζακ.
Χόλυγουντ
Παράλληλα με τις ταινίες στην «τσινετσιτά» και τη Γαλλία, η Καρντινάλε έπαιζε και σε αμερικανικές παραγωγές. Μετά την τεράστια επιτυχία του «Ροζ Πάνθηρα», έπαιξε και στην ταινία του Χόλυγουντ «Το μεγαλύτερο τσίρκο του κόσμου» του Χένρι Χαθαγουέι, ερμηνεύοντας την κόρη της Ρίτα Χέιγουρθ και του Τζον Γουέιν.
Όπως είχε πει η ίδια, όταν πήγε στην Αμερική, ο Πολ Νιούμαν τη βοήθησε να βρει σπίτι και να κάνει γνωριμίες. Επίσης, είπε ότι μετάνιωσε όταν ένα βράδυ έδιωξε τον Μάρλον Μπράντο, όταν της είπε ότι ταίριαζαν γιατί είχαν το ίδιο ζώδιο.
Σεξ σύμβολο
Η Κλαούντια Καρντινάλε, ο ορισμός του σεξ συμβόλου, δεν εμφανίστηκε ποτέ γυμνή στον κινηματογραφικό φακό. Από τις λίγες σταρ που δεν είχε ανάγκη να γδυθεί για να δείξει ερωτική. Σημαντικό, επίσης, είναι ότι δεν έκανε ποτέ πλαστικές επεμβάσεις ή οτιδήποτε για να βελτιώσει την εμφάνισή της.
Της άρεσαν οι ρυτίδες της και δεν προσπάθησε να κρύψει την ηλικία της ποτέ. Τέλος, το 1975 αποφάσισε να χωρίσει από τον Κριστάλντι, για να ζήσει ανεξάρτητη, δημιουργώντας δεσμό με τον άντρα της ζωής της, τον σκηνοθέτη Πασκουάλε Σκουιτιέρι, με τον οποίο απέκτησε ακόμη μία κόρη.
Βραβεία – διακρίσεις
Το 2002 της απονεμήθηκε η Χρυσή Άρκτος για το σύνολο της καριέρας της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Το 2011 τιμήθηκε με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη για τη συνολική της καριέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Έχει παρασημοφορηθεί δύο φορές –το 1995 και το 2002- από την Ιταλική Δημοκρατία για την προσφορά της στην 7η Τέχνη και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ιππότη και του Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής από τη Γαλλική Δημοκρατία. Από το 2000, είναι Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Unesco για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών.
