Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν από τους πιο αγαπητούς κωμικούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο ηθοποιός γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 12 Ιουνίου 1915 και μεγάλωσε στην κοσμοπολίτικη Μασσαλία. Εκεί ήρθε σε επαφή με την έβδομη τέχνη και γοητεύτηκε. Όλο το χαρτζιλίκι του το ξόδευε για να βλέπει ταινίες. Η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα και ενήλικος πια, δοκίμασε διάφορα επαγγέλματα.
Η επιθυμία του όμως ήταν να γίνει ηθοποιός και έτσι έδωσε εξετάσεις στο εθνικό θέατρο. Οι εξεταστές τον απέρριψαν με το επιχείρημα ότι δεν ήταν αρκετά ταλαντούχος. Οι συνάδελφοι του και ο ίδιος ισχυρίζονται ότι κόπηκε εξαιτίας της υποτονικής παρουσίας του, καθώς εκείνη την εποχή ήθελαν τους υποψηφίους ηθοποιούς να είναι επιβλητικοί έως και πομπώδεις. Ο Ηλιόπουλος όμως δεν το έβαλε κάτω. Σύντομα κατάφερε να μιλούν όλοι για τον αδύνατο νεαρό με την αστεία μύτη…. 
Στις περισσότερες ταινίες που συμμετείχε, επιδείκνυε τις χορευτικές του φιγούρες, τις οποίες, κατά δήλωση του, είχε αντιγράψει από τους αγαπημένους του, Φρεντ Αστέρ και Τζιν Κέλλυ. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος αγαπούσε τον χορό και τη διασκέδαση. Τα πάρτι που διοργάνωνε ήταν θρυλικά για το κέφι και το ξεφάντωμα. Ήταν λάτρης του γυναικείου φύλου και υπήρξε μέγας καρδιοκατακτητής! Ο ηθοποιός τη δεκαετία του ’60 σχεδόν χρεοκόπησε όταν αποφάσισε να γίνει θεατρικός επιχειρηματίας.
Αν και είχε σπουδάσει οικονομικά, δεν ήξερε και πολλά από διαχείριση, ούτε και ήταν ο άτεγκτος εργοδότης, με αποτέλεσμα να κινδυνέψει να χάσει όλη την περιουσία του. Για να ορθοποδήσει έφυγε για την Αμερική, όπου εργάστηκε για περίπου δύο χρόνια.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε την επιτυχημένη καριέρα του. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος έφυγε από τη ζωή στις 4 Ιουνίου του 2001 μετά από μακρά νοσηλεία. Ήταν 88 ετών. Ο ίδιος ευγενής πάντα και με χιούμορ, μάλλον μακάβριο στην προκειμένη περίπτωση, ζήτησε στο μνήμα του να γραφτεί η εξής φράση: «Με συγχωρείτε κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ»….
