Ο χρυσός Ολυμπιονίκης, Πύρρος Δήμας, ανοίγει την καρδιά του στην Έλενα Κατρίτση και περιγράφει στην εκπομπή “Προσωπικά” μια ζωή γεμάτη θριάμβους, επιτυχίες, αποθέωση αλλά και αγωνίες, απογοητεύσεις και μεγάλες απώλειες.
Δύο χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που η σύντροφος και μητέρα των παιδιών του, Αναστασία, έφυγε χτυπημένη από τον καρκίνο. Μια αρρώστια που την πολέμησε ως το τέλος δίνοντας δύναμη, όπως έκανε πάντα, σε όλη την οικογένεια.
Μόνο κάποια στιγμή λύγισε: “Είχε γίνει το χειρουργείο και κάθε βράδυ έκλαιγε. Ξύπνησα ένα βράδυ και της είπα: “Αυτό δεν μπορούμε να το συνεχίσουμε άλλο”. Μα, μου λέει, θα πεθάνω. Λέω, κανένας δεν ξέρει πότε θα πεθάνουμε. Έχουμε τέσσερα παιδιά. Πες μου, τι κάνουμε. Και εκείνη την ώρα μου απαντά ‘θα το παλέψουμε’. “Μαζί σου έχω ζήσει τόσες πολλές στιγμές που δεν με νοιάζει και να πεθάνω. Αλλά πρέπει να παλέψουμε για τον Νικόλα”.
“Και από τότε, μέχρι το τέλος, ήταν παλικάρι. Τώρα που βρίσκομαι σπίτι, θυμάμαι μόνο τις καλές στιγμές. Πολλές φορές νομίζω ότι θα τη δω μπροστά μου”, αναφέρει ο Πύρρος Δήμας σε μια εξομολόγηση ζωής.
Δείτε ένα μέρος από την συνέντευξή του που θα προβληθεί στην ΕΡΤ την Κυριακή 7 Ιουνίου:
“Έχω δει και τη μεγάλη ζωή, έχω δει και δύσκολες στιγμές. Έχω δει φίλους μου να γίνονται Ολυμπιονίκες, φίλους μου να παλεύουν μαζί μου. Είδα την Βούλα Πατουλίδου το 1992, είδα το 1996 τον Κάχι να παίρνει μετάλλιο.
Έβλεπα τώρα τις εικόνες από το 1992. Όταν άνοιξε η πόρτα του αεροπλάνου και είδαμε όλο αυτό το πράγμα και όλο αυτόν τον κόσμο στους δρόμους, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στους στύλους του Ολυμπίου Διός … Ήταν πράγματα που ούτε καν τα φανταζόμουν σαν παιδάκι όταν έβλεπα τα φώτα της Κέρκυρας», είπε μεταξύ άλλων ο Πύρρος Δήμας.
