Μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης παραχώρησε ο Νίκος Κοκλώνης στο περιοδικό Down Town και τον Πάνο Ζόγκα. Ο παρουσιαστής μίλησε για το Just the 2 of us και έκανε μία σπάνια εξομολόγηση που αφορά το παρελθόν του. Μάλιστα τόνισε ότι του λείπει ένας μεγάλος έρωτας, παρά την επαγγελματική του επιτυχία.
«Επαγγελματικά είμαι σε πολύ δημιουργική φάση, αλλά συναισθηματικά νιώθω μόνος και άδειος. Όταν γυρίζω τα βράδια στο σπίτι, δεν υπάρχει κανείς να με περιμένει και αυτό μερικές φορές το νιώθω δυσβάσταχτο. Σαφώς και υπάρχουν πολλοί πειρασμοί γύρω μου, αλλά δεν έχω εστιάσει κάπου. Δεν μου αρέσει όμως το βράδυ να κοιμάμαι μόνος μου, παρέα με τα σκυλιά μου. Από την άλλη, αυτά τα πράγματα δεν έρχονται κατά παραγγελία», είπε χαρακτηριστικά.
Στην συνέχεια τόνισε πως «στο μόνο που έχω βαλτώσει τελευταία είναι η προσωπική μου ζωή. Και φταίω εγώ. Όπως στη δουλειά μού αρέσει να βρίσκω έναν νέο στόχο να με πωρώσει, έτσι και στην προσωπική μου ζωή θέλω ή να ερωτευτώ πολύ ή καλύτερα τίποτα. Αν ερωτευτώ πολύ, τα δίνω όλα και το ίδιο περιμένω και από τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου. Ανεβάζω ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων γιατί κρίνω από το τι κάνω εγώ – έτσι, συχνά απογοητεύομαι και εύκολα. Δεν μπορώ τα χλιαρά και τα ημίμετρα, βαριέμαι. Για να μην είμαι και άδικος, έχω γνωρίσει και μεγάλους έρωτες που ήταν εκεί για τον Νίκο. Νιώθω όμως πως το real thing ακόμα δεν έχει έρθει».
Για το J2US, ο Νίκος Κοκλώνης είπε πως «το show είναι ένας ζωντανός οργανισμός, εμπλέκονται πάρα πολλοί άνθρωποι, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, έχουμε όλοι απαιτήσεις – και πρώτα απ’ όλα ο καθένας από τον εαυτό του. Συνήθως, μένω ξάγρυπνος μέχρι τις 8 το πρωί της Κυριακής περιμένοντας τα νούμερα. Ευτυχώς, η εκπομπή πάει εξαιρετικά σε τηλεθέαση, κάνουμε κάθε Σάββατο πρωτιές, και αυτό μου δίνει ενέργεια και συνήθως το πάω σερί άυπνος τις Κυριακές».
Για την περίοδο της καραντίνας που ήρθε λίγο μετά την έναρξη του show, ο ίδιος εξομολογήθηκε πως «μου κόπηκαν τα πόδια, τα έχασα, αλλά μέσα από αυτή την εξέλιξη που έφερε τα πάνω κάτω δέθηκα περισσότερο και με τους κριτές, και με τους παίκτες. Εκτίμησα τη στάση τους, γιατί όλοι, μα όλοι, επικοινώνησαν μαζί μου και πρότειναν να μειώσουν στο μισό την οικονομική μας συμφωνία για να με στηρίξουν. Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό, μου έδωσε δύναμη. Ένιωσα ότι είχα να κάνω με συνεργάτες με όλη τη σημασία της λέξης, που καταλάβαιναν την αγωνία και το ρίσκο μου. Ευτυχώς, έπειτα από ένα δίμηνο σχεδόν, επανήλθαμε και να που ολοκληρώνεται το show με τόσο μεγάλη επιτυχία. Από την άλλη, το ταρακούνημα δεν το φοβήθηκα. Στα δύσκολα λειτουργώ καλύτερα. Έχω μάθει να χειρίζομαι καλύτερα ένα πλοίο στις φουρτούνες».
Μάλιστα ο Νίκος Κοκλώνης δεν δίστασε να μιλήσει και για την δύσκολη περίοδο που βίωσε στα οικονομικά του λίγα χρόνια πριν, αποκαλύπτοντας πως λίγοι ήταν εκείνοι που του στάθηκαν. «Δεν υπολόγιζα -και ήταν λάθος μου- ότι στη δουλειά για να πετύχεις πρέπει να κάνεις συμμαχίες. Ήμουν εντελώς αντίθετος με αυτό. Όταν αρνήθηκα να συμμετέχω σε επαγγελματικές ομάδες του ταξιδιωτικού χώρου, ανταγωνιστές κατάφεραν και μου έκλεισαν την άδεια έκδοσης εισιτηρίων για κάποιες χώρες. Από εκεί ξεκίνησε η κρίση που οδήγησε στην καταστροφή. Τελικά αποφάσισα να την πουλήσω σε Κινέζους επενδυτές, με τον όρο πως θα παρέμενα στη διοίκηση. Βρήκαν ένα παράθυρο στη συμφωνία, με απέλυσαν, έκλεισαν τα γραφεία της Ευρώπης και βρέθηκα στο μηδέν, ταπί. Δεν είχα ούτε ένα ευρώ στην τσέπη για να πάρω το λεωφορείο, να πάω να κάνω ραντεβού. Δεν ήθελα να το αντιληφθούν οι γονείς μου, έτσι ούτε που μου πέρασε από το μυαλό να δανειστώ χρήματα από εκείνους. Είχα φτάσει σε έναν πάτο συναισθηματικό, ψυχολογικό, επαγγελματικό. Και εκεί ταρακουνήθηκα», δήλωσε με το χέρι στην καρδιά.
Ποιο ήταν όμως το στήριγμα του εκείνη την δύσκολη περίοδο; «Για ένα διάστημα, έμεινα με την τότε σχέση μου σε ένα μικρό διαμέρισμα 60τ.μ. στο Κερατσίνι. “Αγάπη μου, δεν με νοιάζει που τα χάσαμε όλα. Με νοιάζει να είμαστε οι δυο μας καλά και ας τηγανίζουμε γαύρο”, έλεγα και ήμουν και πολύ χαρούμενος. Εκείνος ο γαύρος άξιζε πολύ περισσότερο από το πιο γκουρμέ δείπνο στο πιο ακριβό εστιατόριο του κόσμου.Αυτό το κοινότοπο που λένε όλοι πως «Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία», ισχύει. Για μένα εκείνο το διαμέρισμα των 60τ.μ. στο Κερατσίνι ήταν η καλύτερη βίλα του κόσμου. Γιατί συναισθηματικά ήμουν μια χαρά… Θυμάμαι ποιος μου στάθηκε στα δύσκολα. Όταν χρειάστηκα τη στήριξή τους, την ηθική κυρίως, ελάχιστοι στάθηκαν δίπλα μου. Είμαι δοτικός άνθρωπος, και το βρακί μου μπορώ να σου δώσω αν μου το ζητήσεις. Απογοητεύτηκα όταν οι φίλοι μου, ειδικά από τον επιχειρηματικό χώρο, εξαφανίστηκαν. Εκεί που κάθε μέρα επιδίωκαν να συναντηθούμε, ξαφνικά ούτε τηλέφωνο. Το ίδιο και celebrities που μέχρι να χάσω την AirFast παρακαλούσαν κοινούς γνωστούς να τους καλέσω στα parties μου. Όταν ανέκαμψα οικονομικά, επανήλθαν όλοι, όμως εγώ δεν είμαι ο ίδιος Νίκος. Θυμάμαι ποιος μου στάθηκε στα δύσκολα. Όπως ο Τρύφωνας Σαμαράς και δυο-τρεις ακόμα φίλοι», πρόσθεσε ο Νίκος Κοκλώνης.
