Άννα Βίσση, Καίτη Γαρμπή, Δέσποινα Βανδή, Νατάσα Θεοδωρίδου, Πέγκυ Ζήνα. Πέντε Ελληνίδες που έχουν κάνει επιτυχίες σε πάνω από μία δεκαετίες και βρίσκονται στον αφρό της ελληνικής λαϊκοπόπ.
Η πρώτη μάλιστα έχει καταργήσει τους κανόνες, ειδικά από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια τραγουδάει στο Hotel Ermou κι έχει κάνει ένα πετυχημένο πρόγραμμα για τρεις σεζόν.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε όλες. Για την ακρίβεια, είναι περισσότερες οι περιπτώσεις τραγουδιστριών που η μουσική τους ταυτίστηκε τόσο με το ρεύμα μιας εποχής, ώστε κατέστη πολύ δύσκολο να έχουν την ίδια επιτυχία και σε επόμενες εποχές, όπου άλλα ρεύματα αναδύθηκαν και άλλες απαιτήσεις εμφανίστηκαν στη μουσική βιομηχανία.
6 χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι ακόλουθες και τις θυμόμαστε γιατί είναι λόγος να καταλάβουμε το age gap που έχουμε με ανθρώπους γεννημένους από το 1997 και μετά.
Μαντώ
Είναι αρκετές οι περιπτώσεις τραγουδιστών και τραγουδιστριών που η συμμετοχή τους στη Eurovision περισσότερο τους έβλαψε, παρά τους βοήθησε. Η Μαντώ ανήκει σε αυτή την κατηγορία, με τη συμμετοχή της το 2003 να αποτελεί μια από τις τελευταίες εποχές στις οποίες μεσουρανούσε. Ήταν προς τα τέλη των 90’s που το μουσικό στυλ με το οποίο είχε συνδεθεί, δεν θα άντεχε για πολύ.
Όχι φυσικά γιατί δεν ήταν ποιοτικό. Αλλά γιατί οι εποχές απαιτούσαν fast food μουσική και η αρχή της νέας χιλιετίας θα σάρωνε πολλά στον διάβα της. Στα 90’s πάντως η Μαντώ ήταν από τα πιο καυτά ονόματα και με επιτυχίες όπως Στοιχηματίζω, Ρούχο Δανεικό, Φυλάκισε Με, Θέλει Άνεμο η Αγάπη κ.α. Φυσικά και το ντουέτο Εμείς με τον Ρέμο.
Υπάρχει όμως κάτι πολύ πιο πρόσφατο που είχαμε ξεχάσει πως είχε συμβεί. Λίγα χρόνια μετά τις εμφανίσεις τους στη Eurovision, Μαντώ και Σερτάμπ Ερενέρ είχαν συνεργαστεί σε τραγούδι με τίτλο Φως.
Ελίνα Κωνσταντοπούλου
«Εγώ προτιμώ την Ελίνα» έλεγε στους Δύο Ξένους ο σμηνίτης απαντώντας στο δίλημμα που του έθετε ο Κωνσταντίνος Μαρκοράς και για πολλούς εξ ημών η Ελίνα Κωνσταντοπούλου ταυτίστηκε με αυτή την ατάκα. Και πώς γίνεται να μη θέλει κανείς μια τέτοια τραγουδίστρια με αυτή τη φωνή, αυτά τα υπέροχα μάτια και ένα στυλ που πήγε κόντρα στο κιτς της δεκαετίας του ’90.
Όταν Το Τηλέφωνο Χτυπήσει, Ποιο Κρεβάτι, Να Με Θυμάσαι, Θεία Δίκη, Άκουσε Με είναι κάποιες από τις επιτυχίες της. Είχε κι αυτή συμμετοχή στη Eurovision το μακρινό 1995 με το τραγούδι Ποια Προσευχή.
Σήμερα η Ελίνα Κωνσταντοπούλου έχει αφήσει τη μουσική και διατηρεί δικό της ζαχαροπλαστείο.
Βίκυ Χαρίτου
Από τη Βίκυ εξυμνήθηκαν για πρώτη φορά οι Νύχτες στη Μύκονο με την πανσέληνο μαζί. Είναι από εκείνες τις τραγουδίστριες που τις στιγμάτισε σε απόλυτο βαθμό η εποχή τους, αυτή η τόσο δυναμική δεκαετία, με τα στραβά και τα καλά της, και δεν υπήρχε τρόπος να έχει χώρο στη νέα εποχή της μουσικής. Άλλωστε, η ίδια επέλεξε να δώσει όλη της την προσοχή στον γιό της που γεννήθηκε στα τέλη των 90’s, με αποτέλεσμα η τελευταία της δουλειά να χρονολογείται στο 1998.
Εκτός από τη Μύκονο, η Βίκυ Χαρίτου τραγούδησε επιτυχίες όπως Στυλ, Έρωτα Πειρατή και Ξέρω. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη διδασκαλία Αγγλικών στο Αμερικανικό Κολέγιο στη Θεσσαλονίκη.
Άντζυ Σαμίου
Από τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και μετά, η Άντζυ Σαμίου έχει απασχολήσει για πολλά άλλα ζητήματα, μα όχι για τη μουσική. Με τη μουσική της απασχόλησε πάρα πολύ ως τις αρχές του 2000, αλλά ιδίως από τα τέλη του ’80 ως τα τέλη του ’90. Η Ασπιρίνη είναι από τα πρώτα κομμάτια που έρχονται στο μυαλό όλων, όμως αυτό είναι από το 2000 και μετά.
Αντιθέτως, τα τραγούδια που την έκαναν φίρμα είναι τα Χάος, Σώμα και Ψυχή, Αγοράκι Μου, Χάος, Παράλληλη Αγάπη, Μία Σου και Μία Μου, Κάφτρα και Φταίει.
Λίτσα Γιαγκούση
Η Λίτσα Γιαγκούση αναδείχθηκε κυρίως μέσα από τις συνθέσεις του Γιάννη Καραλή όπως το Όταν Βλέπω Αεροπλάνο και Στο Λιμανάκι. Από τα τέλη των 90’s και μετά σίγουρα δεν ήταν στα υψηλά ράφια της ελληνικής μουσικής, αλλά παρέμεινε για χρόνια μέχρι και πρόσφατα ενεργή.
Ήταν και παραμένει από τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες εκείνης της εποχής και δεν είναι τυχαίο που είχε συμμετάσχει και στα καλλιστεία.
Η ίδια έχει πει για τη μουσική στα 90’s ότι «Ήταν λίγο πιο αγνά τα πράγματα, πιο αυθεντικά, πιο από την καρδιά μας. Νομίζω ότι αυτό έχει εκλείψει. Αν δεν βρω κάτι αντάξιο των προηγούμενων τραγουδιών μου, δεν υπάρχει λόγος να μπω studio». Και πώς να μην συμφωνήσεις με αυτό που λέει, όταν έχει τραγουδήσει κομμάτια όπως Κέρνα Φαρμάκι, Απιστία, Πού Αλλού, Κακές Συνήθειες και Όταν Μια Γυναίκα. Μέσα σε όλα έχει κι ένα υπέροχο ντουέτο με τον Σταμάτη Γονίδη.
Αλέξια
Καταγόμενη από την Κύπρο, η Αλέξια Βασιλείου είναι μια καλλιτέχνιδα-χαμαιλέοντας που έχει να επιδείξει συνεργασία μέχρι και με τον Μίκυ Θεοδωράκη. Έχει τραγουδήσει ποπ, έχει τραγουδήσει και τζαζ. Αυτό είναι για την ακρίβεια το είδος που έχει υπηρετήσει περισσότερα χρόνια από κάθε άλλο, με αρκετές εμφανίσεις στη δεκαετία που μας πέρασε.
Αναμφίβολα όπως το ποπ είναι αυτό που μένει, αυτό που αναδεικνύει και αυτό που σε συνοδεύει. Έτσι, η Αλέξια μας μένει για το ντουέτο με τον Μπονάτσο στο Είσαι Παιδί Μου Πειρασμός, το Ορκίσου, το Μάτια Μου και πάνω απ΄όλα για το Τα Κορίτσια Ξενυχτάνε.
