Την Άννα Φόνσου φιλοξένησε η Έλενα Κατρίτση στο δεύτερο επεισόδιο του νέου κύκλου της εκπομπής «Προσωπικά», την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020 στις 23:00, στην ΕΡΤ1. Το «αγοροκόριτσο», που βρέθηκε από τους χωματόδρομους της Καισαριανής να «παίζει» δίπλα στους πιο λαμπερούς και αγαπημένους πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου, μίλησε για τη ζωή της, που μοιάζει με ταινία του σινεμά.
Η Άννα Φόνσου, με καλλιτεχνική πορεία μεγαλύτερη των 60 χρόνων, έφερε ξανά στη μνήμη της, σαν κινηματογραφικά καρέ, εικόνες από το σπίτι που μεγάλωσε και αναμνήσεις από τη γειτονιά της. Πρόσωπα που προσπαθεί να ξεχάσει, όπως η γιαγιά της αλλά και πρόσωπα που λάτρεψε, όπως ο πατέρας της και η μεγάλη ηθοποιός, Κατερίνα Ανδρεάδη, δίπλα στην οποία έκανε τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα σε ηλικία μόλις, 13 χρόνων.
Ο άνθρωπος όμως, που αγάπησε πιο πολύ και της λείπει κάθε μέρα που περνά είναι η αγαπημένη της αδερφή, που έφυγε από τη ζωή πριν 8 χρόνια. «Της γράφω κάθε μέρα. Τα βράδια βασανίζομαι γιατί δεν είναι εδώ. Δεν μπορώ να συνηθίσω την απώλειά της».
Η Άννα Φόνσου έβαλε σκοπό της ζωής της να βοηθήσει τους λησμονημένους και αβοήθητους συναδέλφους της, και τα κατάφερε, δημιουργώντας το «Σπίτι του Ηθοποιού». Η ηθοποιός «βασανίζεται» και στη σκέψη για την τύχη που θα έχει χωρίς εκείνη: «Τι θα γίνει το σπίτι του ηθοποιού αν βαρεθώ και θέλω να φύγω. Κουράζομαι πολύ. Σηκώνομαι το πρωί και μέχρι τις 5 είμαι εκεί. Είναι γεμάτος ο χρόνος μου».
Η ηθοποιός αναφέρθηκε και στον τρόπο που θα ήθελε να φύγει από τη ζωή. Η ίδια εξομολογήθηκε πως θα επιθυμούσε να είχε εξαφανιστεί πριν συμβεί αυτό το θλιβερό γεγονός για να μη πικράνει την θετή της κόρη, Άση.
«Σκέφτομαι λοιπόν ότι θέλω να φύγω από τη ζωή έτσι. Να πάρω ένα αεροπλάνο, να τα έχω τακτοποιήσει όλα, να πάω σε ένα μέρος που να μου αρέσει πολύ και κάποτε να φύγω από τη ζωή και να λένε “θυμάσαι μια τρελή που είχε κάνει το σπίτι του ηθοποιού Άραγε ζει ή δεν ζει;”. Δεν ζει… Γιατί δεν θέλω να πικράνω την Άση…».
Η Άννα Φόνσου μεγάλωσε στην Τήνο και φοίτησε στη δραματική σχολή του Δημήτρη Ροντήρη και σπούδασε χορό με τη Ραλλού Μάνου και τραγούδι με την Πόπη Πετριόλη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1956 με το θίασο της Κατερίνας και στον κινηματογράφο το 1957 στην ταινία «Το παιδί του δρόμου». Στον σινεμά έπαιξε σε δεκάδες ταινίες, σχεδόν αποκλειστικά πρωταγωνιστικούς ρόλους, τόσο σε δραματικές όσο και σε κωμωδίες μαζί με διάσημους κωμικούς όπως ο Θανάσης Βέγγος με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες.
Από το 2001 ανήκει στο δυναμικό του ΚΘΒΕ. Το 1997 ίδρυσε με δικό της κεφάλαιο το κοινωφελές ίδρυμα «Το σπίτι του Ηθοποιού» για τη φιλοξενία άπορων ηθοποιών, του οποίου αποτελεί ισόβια πρόεδρο. Το 2016 βραβεύτηκε με το βραβείο Νικολάου Καρόλου της Ακαδημίας Αθηνών για την κοινωνική της δράση σχετικά με το «Σπίτι του Ηθοποιού».
