Η πρώην παίκτρια του My style rocks, Ρούλα Δημητριάδου Τσαλίκη μίλησε στην ON Τime και την Σάσα Σταμάτη για την εμπειρία της στο παιχνίδι, τη δουλειά της, για την πιο δύσκολη, την πιο τραγική στιγμή στη ζωή της, αλλά και για το θαύμα που έζησε.
Πώς αισθάνεσαι τώρα, εκτός «My Style Rocks»;
Πάρα πολύ ωραία. Νιώθω ευτυχισμένη που δεν πρεσάρομαι. Ζω την καθημερινότητά μου με την οικογένειά μου, με το παιδάκι μου. Έχω βγει από τους πιεστικούς ρυθμούς του παιχνιδιού και το χαίρομαι.
Σε τι φάση σε βρίσκουμε στα επαγγελματικά – και δεδομένων των ιδιαίτερων συνθηκών που ζούμε;
Διοργανώνω δυστυχώς μόνο online σεμινάρια, με θέμα διάφορες τεχνικές πάνω στο μακιγιάζ που αφορούν τους επαγγελματίες make up artists, αλλά και τους home users που θέλουν να μάθουν πώς μπορούν να εξελίξουν το μακιγιάζ στην καθημερινότητά τους.
Ο σύζυγός σου, ως γνωστόν, είναι αδελφός του Γιώργου Τσαλίκη. Τι σου είπε ο Γιώργος για τη συμμετοχή σου στο παιχνίδι;
Μου έλεγε «αγάπη μου, να πας», «θα σκίσεις», «θα πας πολύ καλά». Με παρότρυνε . Εγώ είχα δίλημμα. Εκείνος μου είπε όμως: «Σου δόθηκε αυτή η ευκαιρία, δεν μπορείς να την πετάξεις».
Κάποια στιγμή, πολύ πιτσιρίκα, έπαθες σοβαρό ατύχημα. Μίλησέ μας γι’ αυτό. Τι ακριβώς είχε συμβεί;
Στην ηλικία των δέκα χρόνων ανατινάχτηκε ένα μπουκάλι οινόπνευμα στο πρόσωπό μου. Ήμουν σε τραγική κατάσταση, παραμορφώθηκα. Είχαν κολλήσει τα μάτια μου στο στόμα. Δεν έβλεπα και δεν μπορούσα να φάω. Ήταν μια τρομερή, τραυματική εμπειρία. Για να καταλάβεις, όταν είδα πρώτη φορά τον εαυτό μου στον καθρέφτη του νοσοκομείου, έκανα εμετό από το σοκ, απ’ ό,τι αντίκρισα και είναι κάτι που λέω για πρώτη φορά. Έκτοτε και για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρις ότου επουλωθούν τα τραύματα και «φτιάξει» το δέρμα μου, η μητέρα μου έκρυβε όλους τους καθρέφτες από το σπίτι.
Φαντάζομαι πως ήταν πολύ δύσκολο να το ξεπεράσεις. Μετά από πόσο καιρό και πώς το κατόρθωσες, Ρούλα;
Για αρκετό καιρό, το δέρμα μου ήταν σε άθλια κατάσταση, χάλια. Όμως, με κάποιο μαγικό τρόπο, προφανώς και επειδή ήμουν μικρή, αναπλάστηκε πολύ γρήγορα. Βιώσαμε όμως και ένα θαύμα. Η μαμά μου είδε την Παναγία να με κρατάει αγκαλιά με ολοκάθαρο πρόσωπο και από τότε ξεκίνησε να καθαρίζει το πρόσωπό μου. Μέρα με τη μέρα βελτιωνόταν, γινόταν όλο και καλύτερα.
Έγινε θαύμα δηλαδή;
Σίγουρα, γιατί ήμουν στο χείριστο βαθμό εγκαύματος. Φαντάσου πως δεν έχω κάνει ούτε μια πλαστική επέμβαση για να επουλωθούν τα εγκαύματά μου.
Οι γιατροί τι έλεγαν;
Ήμουν σε τόσο άσχημη κατάσταση που οι γιατροί έλεγαν στη μητέρα μου: «Δεν ξέρουμε αν το παιδί σου θα ζήσει». Ευτυχώς, τώρα όλα αυτά ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.
