Τις σκέψεις της με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου μοιράστηκε μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram η Κατερίνα Ζαρίφη. Η παρουσιάστρια το 2014 έχασε τον πατέρα της από καρκίνο και τόνισε τη σημασία της πρόληψης μέσα από το μήνυμά της συγκινώντας με την εξομολόγησή της.
«Σκέψεις για τον καρκίνο. Όταν τρυπώνει στην οικογένειά σου δεν εξαγνίζεις ποτέ το φάντασμά του. Όταν το δικό μας σπίτι αντιμετώπισε το «ξορκισμένο» πίστευα ότι θα τον νικήσουμε. Δεν λέγαμε καν τη λέξη νομίζοντας ότι έτσι κάναμε ασπίδα προστασίας στον άνθρωπό μας και θα φύγει από πάνω του.
Τρέχεις, ψάχνεις, ρωτάς, κλικάρεις σε μαγικές θεραπείες, βρίζεις, νευριάζεις, προσεύχεσαι και όλα αυτά μέσα σε ένα 24ωρο. Και βάζεις δύναμη. Και σε κρατάει με λουριά πίσω. Όσο όμως ξέρεις ότι υπήρξαν νικητές σφίγγεις γροθιές και βαράς πιο δυνατά. Εμείς δεν σταθήκαμε τυχεροί.
Γιατί μας έδειξε τα δόντια του τελευταία στιγμή. Αλλά… είδες υπάρχει αυτό το αλλά που τα φωτίζει όλα… Αν γνωρίζαμε νωρίτερα. Αν ο μπαμπάς το έψαχνε πιο νωρίς θα νικούσαμε… Η πρόληψη αδέρφια. Αυτή είναι το μαγικό όπλο που τον σκοτώνει. Τον καρκίνο. Τώρα τον λέω πια με το όνομά του. Τον καργ….», έγραψε η Κατερίνα Ζαρίφη.
Η ανάρτησή της:
Η Κατερίνα Ζαρίφη είχε αναφερθεί στον χαμό του πατέρα της σε παλιότερη συνέντευξή της, λέγοντας:
«Έφυγε από τη ζωή το καλοκαίρι του 2014. Σου κάνω αυτό τον πρόλογο, για να σου διηγηθώ την εξής ιστορία: Είναι 26 Μαρτίου 2014. Είμαι στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη και γιορτάζουμε τα γενέθλιά μου. Είχαμε τόσο δαιμονισμένο κέφι, που με τρόμαξε. Μόλις τελείωσε η εκπομπή, με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου και μου είπε πως πρέπει να έρθει ο πατέρας μου στην Αθήνα για εξετάσεις γιατί κάτι δεν πάει καλά. Εκεί μου κόπηκαν τα πόδια. Από το απίστευτο κέφι βούτηξα μέσα στον Καιάδα. Το διάστημα από εκείνη την ημέρα μέχρι και το καλοκαίρι που τον χάσαμε ήταν πολύ δύσκολο και επίπονο.
Ο πατέρας μου δεν γνώριζε πως είχε καρκίνο και εγώ όταν έβγαινα στην εκπομπή της Ελένης, προσπαθούσα να είμαι καλά, ώστε να μην καταλάβει πως συμβαίνει κάτι και με έχει πάρει από κάτω. Αυτοί οι τέσσερις μήνες ήταν οι δυσκολότεροι της ζωής μου. Ο θάνατος του πατέρα μου με δίδαξε πως τα αποθέματα δύναμης που έχουμε είναι ατελείωτα. Εκεί καταλαβαίνεις πως το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας και της ματαιοδοξίας που υπάρχει στην τηλεόραση είναι κολοκύθια τούμπανα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή. Πλέον, δεν αποδέχομαι το καλάμι από κανέναν».
