Ο ξανθός γαλανομάτης πρίγκιπας που πολιορκούσε την πανέμορφη Έλενα Ναναθαήλ στην δημοφιλή ελληνική ταινία «Επιχείρησις Απόλλων», κάνοντας τις κοριτσίστικες καρδιές να χτυπούν με το γοητευτικό βλέμμα του και το γλυκό χαμόγελό του , ο Γερμανός ηθοποιός Τόμας Φριτς, έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 77 ετών.
Ο Τόμας Φριτς έγινε γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό μέσα από την ταινία του 1967, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη. Η υπόθεσή της περιστρέφεται γύρω από την γνωριμία και τον αθώο έρωτα της καλλονής ξεναγού Έλενας με τον Γερμανό καταπιεσμένο από τις βασιλικές υποχρεώσεις γαλαζοαίματο Γιαν, ο οποίος επιλέγει να κρύψει την αληθινή ταυτότητά του προκειμένου να ζήσει, έστω για λίγο, ελεύθερος και ανέμελος. Οι δυο τους μοιράζονται λίγες μόνον ημέρες ξεγνοιασιάς και ευτυχίας, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας μέχρι να αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό του πρίγκιπα ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει την αγαπημένη του και να επιστρέψει στα καθήκοντά του.
Ένα από τα πολύ δυνατά «όπλα» της ταινίας ήταν η εξαιρετική μουσική της επένδυση η οποία βασιζόταν σε συνθέσεις και τραγούδια του σημαντικού συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου. Κατά την διάρκειά της μάλιστα ακούστηκε για πρώτη φορά το θρυλικό «Ζαβαρακατρανέμια» με την φωνή του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη, σε μια σκηνή γυρισμένη μέσα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιαδαύρου.
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, που προβλήθηκε επίσης με επιτυχία σε Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ, οι δύο ηθοποιοί ανέπτυξαν στενή φιλική σχέση. Ο Τόμας Φριτς, μάλιστα, είχε δηλώσει το 2007 όταν εκείνη έφυγε από τη ζωή: «Έχω λυπηθεί πάρα πολύ με την απώλειά της. Για μένα η Έλενα σήμαινε πολλά και ας είχα να τη δω πολλά χρόνια! Από την πρώτη στιγμή που τη συνάντησα εντυπωσιάστηκα από τα μακριά βελούδινα μαύρα μαλλιά της, το μαύρο σαν κάρβουνο βλέμμα της. Για μας τους Γερμανούς το πρότυπο της μελαχρινής καλλονής είναι το ιδανικό, γιατί είναι σπάνιο. Προερχόταν από εξαιρετική οικογένεια και είχε ευγενή ανατροφή. Όμως, πέρα από την άψογη συμπεριφορά και τον επαγγελματισμό της, ήταν πολύ ζεστή και φιλική μαζί μου. Μου μάθαινε ελληνικά, μου έδειχνε πράγματα που όφειλα να ξέρω και με καθοδηγούσε. Ήταν ο άνθρωπος που με πήρε από το χέρι και με έκανε να αγαπήσω την Ελλάδα».
Η αγάπη του για τη Μύκονο
Στην ίδια συνέντεξη είχε μιλήσει για τις ομορφιές της Ελλάδας αλλά και την μεγάλη του αδυναμία στη Μύκονο την οποία φρόντιζε να επισκέπτεται συχνά, σε περιόδους όμως που δεν έχει πολύ κόσμο. Κάποια στιγμή μάλιστα αγόρασε και ένα δικό του σπίτι σε περιοχή κοντά στη Χώρα του νησιού: «Πρωτοήρθα το 1968 και πήγα στο Ναύπλιο, στην Επίδαυρο και στην Κέρκυρα για τα γυρίσματα. Κάναμε όμως και μια σκηνή στη Μύκονο, στους ανεμόμυλους στην Αλευκάντρα, και εκεί ερωτεύτηκα το νησί. Επέστρεψα τα επόμενα δύο καλοκαίρια και στη συνέχεια αγόρασα ένα σπιτάκι και έρχομαι κάθε χρόνο. Αγαπώ πολύ το νησί και δεν μου αρέσει όλο αυτός ο τουριστικός συρφετός. Γι αυτό και έρχομαι νωρίς την άνοιξη και φεύγω στα μέσα Μαϊου. Ξέρω πολλούς ντόπιους και τους εκτιμώ, αλλά αποφεύγω τις λαμπερές συναναστροφές. Έτσι, απολαμβάνω το νησί όπως το γνώρισα, ένα πανέμορφο κυκλαδονήσι με ζεστούς ανθρώπους».
Γιος του γνωστού γνωστού ηθοποιού Γούίλι Φριτς, ο Τόμας γνώρισε από πολύ μικρός τον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 16 ετών και έπαιξε κυρίως σε μεταγλωτισμένες σειρές και ταινίες μεταξύ των οποίων και τα «The Lion King» και «Η ωραία και το Τέρας».
Παράλληλα συμμετείχε σε γερμανικές τηλεοπτικές σειρές και λίγες ταινίες χωρίς ωστόσο να καταφέρει να διεισδύσει δυναμικά στο χώρο του κινηματογράφου. Στα πρώτα βήματα της καριέρας του ασχολήθηκε επαγγελματικά και με το τραγούδι ηχογραφώντας μάλιστα και δίσκους.
