Το κορίτσι που επιβίωσε από οικογενειακή αυτοκτονία, υιοθετήθηκε και κυνηγάει καθημερινά τα όνειρά του με ένα χαμόγελο στο στόμα.
Η Haven Shepherd ήταν ακόμη μωρό όταν οι γονείς της δέθηκαν με βόμβες για να δώσουν τέλος στη ζωή τους με την κόρη τους αγκαλιά. Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της. Μία τέτοια έκρηξη θα έλεγε κανείς ότι είχε μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας, όμως, για τη Haven τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στους μόλις 16 μήνες της ζωής της, κατάφερε να επιβιώσει, με τη ζημιά από την έκρηξη να εστιάζει στο κάτω μέρος των ποδιών της.
Μετά από πολύμηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο, η Haven υιοθετήθηκε από μία πολυμελή οικογένεια στην Αμερική και μερικά χρόνια μετά ερωτεύτηκε την κολύμβηση, στην οποία διαπρέπει συμμετέχοντας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και εκπροσωπώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σήμερα, στα 19 της χρόνια, η κολυμβήτρια μάς μίλησε για τη ζωή της, το ξεκίνημά της, την υιοθεσία και τους Παραολυμπιακούς, παραδίδοντας, παράλληλα, μαθήματα αισιοδοξίας, δύναμης και αγάπης.
Το κορίτσι που επιβίωσε από οικογενειακή αυτοκτονία, υιοθετήθηκε και κυνηγάει καθημερινά τα όνειρά του με ένα χαμόγελο στο στόμα.
Η Haven Shepherd ήταν ακόμη μωρό όταν οι γονείς της δέθηκαν με βόμβες για να δώσουν τέλος στη ζωή τους με την κόρη τους αγκαλιά. Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της. Μία τέτοια έκρηξη θα έλεγε κανείς ότι είχε μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας, όμως, για τη Haven τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στους μόλις 16 μήνες της ζωής της, κατάφερε να επιβιώσει, με τη ζημιά από την έκρηξη να εστιάζει στο κάτω μέρος των ποδιών της.
Μετά από πολύμηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο, η Haven υιοθετήθηκε από μία πολυμελή οικογένεια στην Αμερική και μερικά χρόνια μετά ερωτεύτηκε την κολύμβηση, στην οποία διαπρέπει συμμετέχοντας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και εκπροσωπώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σήμερα, στα 19 της χρόνια, η κολυμβήτρια μάς μίλησε για τη ζωή της, το ξεκίνημά της, την υιοθεσία και τους Παραολυμπιακούς, παραδίδοντας, παράλληλα, μαθήματα αισιοδοξίας, δύναμης και αγάπης.
Haven Shepheard Wins Silver In SB7 100m Breaststroke | Parapan American Games Lima 2019
Ζεις στην Αμερική, διαγωνίζεσαι στους Παραολυμπιακούς, όμως η κατάγεσαι από το Βιετνάμ. Θες να μας πεις λίγα λόγια για το τι ακριβώς συνέβη εκεί;
«Είμαι το 7ο παιδί της οικογένειας και η ιστορία μου ξεκινάει στο Βιετνάμ. Υιοθετήθηκα όταν ήμουν 21 μηνών, αλλά έχασα τα πόδια μου όταν ήμουν 16 μηνών. Αυτό συνέβη γιατί οι βιολογικοί μου γονείς είχαν εξωσυζυγική σχέση και με απέκτησαν. Στο Βιετνάμ, οι γυναίκες δεν μπορούν να χωρίσουν τους συζύγους τους, οπότε πίστευαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να είναι οικογένεια ήταν μία οικογενειακή αυτοκτονία. Έδεσαν βόμβες πάνω τους και με κρατούσαν.
Η ζημιά έγινε στο κάτω μέρος των ποδιών μου. Ήμουν στο νοσοκομείο για περίπου 6 μήνες με τη γιαγιά μου. Και οι δύο βιολογικοί γονείς μου πέθαναν και υιοθετήθηκα 6 μήνες μετά και έκτοτε ζω στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το κορίτσι που επιβίωσε από οικογενειακή αυτοκτονία, υιοθετήθηκε και κυνηγάει καθημερινά τα όνειρά του με ένα χαμόγελο στο στόμα.
Η Haven Shepherd ήταν ακόμη μωρό όταν οι γονείς της δέθηκαν με βόμβες για να δώσουν τέλος στη ζωή τους με την κόρη τους αγκαλιά. Οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της. Μία τέτοια έκρηξη θα έλεγε κανείς ότι είχε μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας, όμως, για τη Haven τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στους μόλις 16 μήνες της ζωής της, κατάφερε να επιβιώσει, με τη ζημιά από την έκρηξη να εστιάζει στο κάτω μέρος των ποδιών της.
Μετά από πολύμηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο, η Haven υιοθετήθηκε από μία πολυμελή οικογένεια στην Αμερική και μερικά χρόνια μετά ερωτεύτηκε την κολύμβηση, στην οποία διαπρέπει συμμετέχοντας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και εκπροσωπώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σήμερα, στα 19 της χρόνια, η κολυμβήτρια μάς μίλησε για τη ζωή της, το ξεκίνημά της, την υιοθεσία και τους Παραολυμπιακούς, παραδίδοντας, παράλληλα, μαθήματα αισιοδοξίας, δύναμης και αγάπης.
Haven Shepheard Wins Silver In SB7 100m Breaststroke | Parapan American Games Lima 2019
Ζεις στην Αμερική, διαγωνίζεσαι στους Παραολυμπιακούς, όμως η κατάγεσαι από το Βιετνάμ. Θες να μας πεις λίγα λόγια για το τι ακριβώς συνέβη εκεί;
«Είμαι το 7ο παιδί της οικογένειας και η ιστορία μου ξεκινάει στο Βιετνάμ. Υιοθετήθηκα όταν ήμουν 21 μηνών, αλλά έχασα τα πόδια μου όταν ήμουν 16 μηνών. Αυτό συνέβη γιατί οι βιολογικοί μου γονείς είχαν εξωσυζυγική σχέση και με απέκτησαν. Στο Βιετνάμ, οι γυναίκες δεν μπορούν να χωρίσουν τους συζύγους τους, οπότε πίστευαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να είναι οικογένεια ήταν μία οικογενειακή αυτοκτονία. Έδεσαν βόμβες πάνω τους και με κρατούσαν.
Η ζημιά έγινε στο κάτω μέρος των ποδιών μου. Ήμουν στο νοσοκομείο για περίπου 6 μήνες με τη γιαγιά μου. Και οι δύο βιολογικοί γονείς μου πέθαναν και υιοθετήθηκα 6 μήνες μετά και έκτοτε ζω στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μεγαλώνοντας ζούσα σε μία πολύ αθλητική οικογένεια, οπότε δεν αποτελεί έκπληξη που ήθελα να γίνω αθλήτρια. Δοκίμασα πολλά και διαφορετικά αθλήματα, αλλά ερωτεύτηκα την κολύμβηση. Άρχισα να το κάνω σοβαρά όταν έγινα 12 ετών. Τώρα που είμαι 19, μπορώ να πω ότι το κάνω αρκετό καιρό»
Μεγάλωσες περιτριγυρισμένη από αδερφούς και αδερφές. Πόσο σημαντική είναι η παρουσία τους στη ζωή σου;
«Μεγάλωσα στη μεγάλη μου οικογένεια και τους αγαπάω. Η οικογένειά μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και δεν πιστεύω ότι θα είχα φτάσει τόσο μακριά, αν δεν τους είχα. Είναι αστείο, γιατί πηγαίνω στην καθημερινή μου ζωή και δε νιώθω σαν κολυμβήτρια. Έχω αυτό το συναίσθημα της οικογένειας και του δεσίματος που δε νιώθω ότι έχουν πολλοί άνθρωποι όταν είναι υιοθετημένοι. Ειδικά στον κόσμο της κολύμβησης, η ταυτότητά σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το να είσαι καλή σε κάτι, αλλά ξέρω πως, όταν γυρίζω σπίτι και τρώω βραδινό με την οικογένειά μου, είμαι απλά η Haven που μεγάλωσαν και αγαπούν»
Τι σημαίνει η κολύμβηση για εσένα;
«Η κολύμβηση είναι τα πάντα για εμένα. Υπάρχει μία αλλαγή τα τελευταία χρόνια στο τι ακριβώς σημαίνει. Όταν ήμουν μικρότερη, είχε να κάνει με το ποια ήμουν και απλά αγαπούσα το να είμαι καλή σε αυτή. Τώρα που είμαι μεγαλύτερη και ζω μόνη μου, η καριέρα μου στην κολύμβηση είναι δική μου ευθύνη. Είναι μέρος του προγράμματός μου, ανυπομονώ να το κάνω, είναι το διάλειμμά μου μέσα στη μέρα. Επιτέλους, εκπλήρωσα έναν στόχο μου, το να πάω στους Παραολυμπιακούς. Πάντα εξελίσσεται για εμένα (η κολύμβηση). Τώρα είναι μία ασφάλεια. Μπορώ να βασιστώ πάνω της για να έχω μία καλή μέρα. Αν έχω μία κακή μέρα, σκέφτομαι ότι μετά έχω κολύμβηση για να με βοηθήσει να το ξεπεράσω»
