Αν και η πορεία του ως ηθοποιού μετράει 15 χρόνια με σημαντικές δουλειές στο θέατρο και τον κινηματογράφο, μόλις τον τελευταίο καιρό έγινε ευρύτερα γνωστός με τις ευλογίες της τηλεόρασης. Με τους φετινούς «Παγιδευμένους» του ANT1 θα μας γίνει ακόμη πιο οικείος.
Ο Κίμων Κουρής είναι cool, χαμηλών τόνων, φαινομενικά απόμακρος και απρόσιτος, ο τύπος που χρειάζεται τον χρόνο του για να νιώσει άνετα και να αρχίσει να ξεκλειδώνει. «Δεν μπορώ να πω πως είμαι από τους πιο κοινωνικούς ανθρώπους», είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μου λέει ενώ περιμένουμε να έρθουν οι καφέδες που παραγγείλαμε. «Επειδή όμως κρατάω φιλίες από το νηπιαγωγείο, με αυτούς που έχω φουλ οικειότητα νομίζω πως είμαι πολύ ανοιχτός. Δεν θα γίνω ποτέ το επίκεντρο της παρέας, βέβαια. Δεν το θέλω κιόλας. Είμαι αρκετά ντροπαλός και δεν μου αρέσει και πολύ να στρέφονται τα βλέμματα πάνω μου». Και να σκεφτείς ότι είναι ηθοποιός τα τελευταία 15 χρόνια. Ο Κίμων προλαβαίνει την ερώτησή μου: «Και θα μου πεις τώρα γιατί έγινα ηθοποιός. Δεν ξέρω ακόμη και τώρα γιατί. Ακόμη το ψάχνω, ακόμη αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές γιατί έγινα κάτι που θέλει τρομερή εξωστρέφεια και όλοι σε κοιτάνε και όλοι σε κρίνουν. Θεωρώ ότι μάλλον μου δίνεται μια ευκαιρία να εκφραστώ με τρόπο που μόνο μέσω αυτού του επαγγέλματος μπορώ. Όταν είμαι πάνω στη σκηνή, είμαι κάποιος άλλος. Έχω το τέλειο άλλοθι του εκάστοτε ρόλου. Στη ζωή μου φοβάμαι στα φυσιολογικά πλαίσια, στη σκηνή ποτέ».
Ο Κίμων δηλώνει αθεράπευτα ερωτευμένος με το θέατρο και γοητευμένος με τον κινηματογράφο. Η τηλεόραση ήταν άγνωστος τόπος γι’ αυτόν και ο ίδιος δίσταζε να τον εξερευνήσει. Μόλις το 2015 πήρε το τηλεοπτικό βάπτισμα του πυρός με τη σειρά «Ηρωίδες», η οποία όμως κόπηκε νωρίς. Ο Κίμων επανήλθε δυναμικά στο τηλεοπτικό σύμπαν με τη σειρά «Έξαψη» το 2021, για να ακολουθήσουν αμέσως τα «Ψέματα» και το φετινό φιλόδοξο σίριαλ του ANT1 «Παγιδευμένοι». «Χάρηκα πολύ που μου πρότεινε αυτό τον ρόλο ο παραγωγός Σταύρος Καπελούζος, με τον οποίο είχα ξανασυνεργαστεί και στην “Έξαψη”. Ο εισαγγελέας Σταύρος Μαυρίδης, τον οποίο υποδύομαι, είναι ένας χαρακτήρας με κύρος και έχει πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για να δουλέψω ως ηθοποιός, γιατί είμαι πολύ μακριά του ως επάγγελμα και ως ψυχοσύνθεση. Μου δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα με αρχή, μέση και τέλος», μου εξηγεί. Μιλάει αργά, καθαρά, τονίζοντας τις λέξεις, σαν να βρίσκεται πάνω στη σκηνή. Δεν είναι να απορείς που νιώθει το θέατρο σαν δεύτερο σπίτι του. «Νιώθω ειλικρινά πολύ τυχερός που εδώ και 15 συναπτά έτη που δουλεύω δεν αναγκάστηκα ποτέ να κάνω κάτι μόνο και μόνο “γιατί ποιος ξέρει πότε θα ξαναχτυπήσει το τηλέφωνο”. Κάνω πάντα τις επιλογές μου, διαρκώς προκύπτουν πράγματα και στο θέατρο και τον κινηματογράφο, που αγαπάω και λατρεύω, και πλέον και στην τηλεόραση. Και νιώθω κι εγώ περήφανος για τις επιλογές μου. Δεν έχω κάνει πράγματα με το ζόρι, ούτε που να τα έχω μετανιώσει». Και τι να μετανιώσει, εδώ που τα λέμε; Αν και για το τηλεοπτικό κοινό ο Κίμων είναι σχετικά φρέσκο πρόσωπο, κουβαλάει στις αποσκευές του σημαντικές θεατρικές παραστάσεις («Βασιλιάς Ληρ», «Περιμένοντας τον Γκοντό», «Reservoir Dogs» και «Αίαντας», μεταξύ άλλων) και συμμετοχές σε βραβευμένες κινηματογραφικές ταινίες -όπως το «5pm Seaside» του Βαλεντίν Στέισκαλ, που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο φετινό Φεστιβάλ Δράμας, και τα «Pacino’s Way» και «Αβανος», που του χάρισαν στο ίδιο φεστιβάλ τα βραβεία καλύτερης ανδρικής ερμηνείας το 2015 και το 2018 αντίστοιχα.
Κι αν το Φεστιβάλ Δράμας ακούγεται μικρό και στενής κλίμακας, ο Κίμων έχει κάνει τις βόλτες του και στις Κάννες. «Ναι, περπάτησα στο κόκκινο χαλί. Ήταν απίστευτη εμπειρία. Φορούσα το σμόκιν μου και το χαμόγελό μου είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά». Αυτό συνέβη το 2018 με αφορμή την ταινία «Μποέμικη ψυχή» του Τόνι Γκάτλιφ, που είχε επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του πιο προβεβλημένου κινηματογραφικού φεστιβάλ στον κόσμο. «Εξίσου απίστευτη ήταν και η συνεργασία μου με τον Γκάτλιφ, του οποίου τη δουλειά θαυμάζω. Είναι ένας σπουδαίος Γαλλοαλγερινοτσιγγάνος σκηνοθέτης. Η συνεννόηση μας γινόταν μέσω μεταφραστών γιατί εκείνος δεν γνωρίζει αγγλικά και εγώ δεν μιλάω γαλλικά. Μου έδειχνε όμως συνέχεια με κινήσεις ότι ο ρόλος μου έπρεπε να βγαίνει από μέσα μου».
Αν τον ρωτήσεις, όμως, ποιον Έλληνα σκηνοθέτη θαυμάζει, θα σου πει το όνομα του Θανάση Τότσικα. «Γενικά έχω άριστες σχέσεις με το Τοτσικέικο. Ο Αποστόλης είναι παιδικός μου φίλος και όταν ήμασταν μικροί θέλαμε να γίνουμε κασκαντέρ. Ο πατέρας τους, ο μεγάλος Γιάννης Τότσικας, με είχε προετοιμάσει για να μπω στη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Του χρωστάω πολλά. Όσο για τον Θανάση, είναι, κατά τη γνώμη μου, ένας εκπληκτικός σκηνοθέτης, που έχει κάποιες ταινίες έτοιμες, αλλά ψάχνει παραγωγό, κάποια επιχορήγηση, τα κλασικά. Ανυπομονώ να παίξω σε κάποια ταινία του και θεωρώ ότι μπορεί να με κατευθύνει, γιατί μου έχει γράψει φανταστικούς ρόλους και όποτε έχει τύχει να κάνω κάποια δοκιμαστικά που τα τραβάει αυτός, οι οδηγίες του με βοηθούν να μπω σε βάθος σε έναν χαρακτήρα και να κάνω λεπτομέρειες που γράφουν στον φακό».
Η ζωή του Κίμωνα Κουρή όμως δεν είναι μόνο παραστάσεις, πρόβες και καθημερινά γυρίσματα. Δηλώνει εξαιρετικός σκυλομπαμπάς του Μπρούνο, μιας διασταύρωσης Λαμπραντόρ με Γκόλντεν Ριτρίβερ, με τον οποίο συμβιώνει αρμονικά εδώ και 14 χρόνια. «Έχουμε μεγαλώσει μαζί. Οταν τον πήρα, ήταν 28 ημερών και εγώ ήμουν 24 ετών. Εχω περάσει μαζί του απίστευτες ώρες κάνοντας βόλτες σε δάση και βουνά και είναι η καλύτερη παρέα μου όταν βγαίνω μόνος μου για καφέ ή ένα ποτό, που κανονικά δεν θα το έκανα ποτέ αν δεν είχα τον Μπρούνο, γιατί θα σκεφτόμουν ότι θα με έβλεπαν οι άλλοι και θα με λυπούνταν, του στυλ “ο καημένος δεν έχει παρέα”».
Στον ελεύθερο χρόνο του τού αρέσει να παίζει ηλεκτρικά ντραμς στο σπίτι του («είμαι αυτοδίδακτος στο μπάσο, στην κιθάρα και τα ντραμς»), να μαγειρεύει για τον εαυτό του και τους φίλους του και να προπονείται στην πυγμαχία, την οποία θεωρεί τρομερή εκτόνωση. Όσο για τη νεοαποκτηθείσα αναγνωρισιμότητα, ακόμα τον ξενίζει: «Τελευταία μού γράφουν μηνύματα στα social media “Μπράβο! Επιτέλους, τα κατάφερες!”, επειδή παίζω σε μια σειρά. Ο πολύς κόσμος νομίζει ότι αν δεν παίζεις στην τηλεόραση, δεν υπάρχεις ως ηθοποιός. Είναι λίγο άδικο αν σκεφτείς τι έχω κάνει αυτά τα 15 χρόνια» ◆
