Η μεγαλειώδης καριέρα, η πρωτοποριακή τεχνική και τα μυστικά πίσω από τα διάσημα έργα του ζωγράφου που ο Φρανσουά Ολάντ χαρακτήρισε ως τον «μεγαλύτερο καλλιτέχνη στον κόσμο»
Ήταν κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄20 όταν ένα 6χρονο αγοράκι που ζούσε σε μια επαρχιακή πόλη της νοτιοδυτικής Γαλλίας πήρε το πινέλο του και ζωγράφισε στο χαρτί χοντρές γραμμές με μαύρο μελάνι. Όταν οι δικοί του τον ρώτησαν τί είναι αυτό που έφτιαξε, εκείνος απάντησε με φυσικότητα: «Χιόνι»! Η αναπάντεχη αυτή απάντηση θορύβησε τα μέλη της οικογένειάς του που ανησύχησαν μήπως κάτι συμβαίνει με το παιδί. Κι όπως αποδείχτηκε, μερικά χρόνια αργότερα, το αγόρι εκείνο κουβαλούσε, πράγματι, πάνω του κάτι ιδιαίτερο. Ήταν γεννημένος καλλιτέχνης.
Κάπως έτσι προσπαθούσε να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να ξεπηδά το φως μέσα από το σκοτάδι. Ένα φαινόμενο δυσνόητο τόσο στην ζωή όσο και στην τέχνη. Γι΄ αυτό εξάλλου και αναγκάστηκε να εφεύρει έναν νέο όρο, που δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, προκειμένου να περιγράψει τα έργα του. Ήταν το «Outrenoir» το οποίο, μπορεί να αποδοθεί ελεύθερα ως «Πέρα από το μαύρο». Σε αυτά τα σκοτεινά τούνελ, τα οποία περιηγήθηκε με την φαντασία και την απαράμιλλη τεχνική του, ανακάλυψε ο Πιερ Σουλάζ τις πιο φωτεινές εξόδους. «Διαπίστωσα ότι το φως που αντανακλάται από τη μαύρη επιφάνεια προκαλεί ορισμένα συναισθήματα μέσα μου. Αυτά δεν είναι μονόχρωμα. Το γεγονός ότι το φως μπορεί να προέρχεται από το χρώμα που υποτίθεται ότι είναι η απουσία φωτός είναι ήδη αρκετά συγκινητικό, και είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς συμβαίνει αυτό» έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Η ανάλυση του ιδιαίτερου αυτού φαινομένου λοιπόν, που παντρεύει τα φυσικά φαινόμενα, με το συναίσθημα και την τέχνη, τον οδήγησε σε ένα μακροχρόνιο αλλά και θαυμαστό καλλιτεχνικά ταξίδι δημιουργίας, που διήρκεσε σχεδόν επτά δεκαετίες και «γέννησε» περισσότερα από 1500 έργα τα οποία το παγκόσμιο κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει μέσα από τις περίπου 90 εκθέσεις του που στήθηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη της γης.
Έχοντας μαγευτεί από τα αριστουργήματα του Πικάσο και του Σεζάν, που πρωτοαντίκρισε στο Παρίσι, και συμπυκνώνοντας τις καλλιτεχνικές εμπειρίες του από το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και τη Στουτγάρδη, όπου έκανε τις πρώτες του εκθέσεις, δημιούργησε το δικό του, ιδιαίτερο και πρωτοποριακό ζωγραφικό ύφος. Ένα ύφος που κατάφερνε, μ΄ έναν μαγικό τρόπο, να μαγνητίζει τα βλέμματα και τα ταξιδεύει τις ψυχές του κοινού του που μερικά χρόνια αργότερα περίμενε υπομονετικά στις ουρές, έξω από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, προκειμένου να απολαύσει τις πολυαναμενόμενες εκθέσεις του.
Ανάμεσά τους και η μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Λούβρο με την οποία γιόρτασε, το 2019, τα 100ά του γενέθλια, αντίστοιχη της οποία είχε διοργανωθεί μόνον για τον Πικάσο και τον Σαγκάλ. Ήταν τότε που ο ίδιος δήλωνε με νόημα: «Η ζωή μου ήταν σύντομη, έχω ακόμη πολλά να κάνω»!
