Μπερναντίν Εβαρίστο: Η πρώτη μαύρη συγγραφέας που τιμήθηκε με Booker έρχεται στην Αθήνα

Συγγραφέας, ακτιβίστρια, καθηγήτρια, πρωταγωνίστρια σε δύο σειρές ντοκιμαντέρ του BBC, πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας του Ηνωμένου Βασιλείου και πρώτη μαύρη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Booker, η Μπερναντίν Εβαρίστο, μια σπουδαία φωνή της εποχή μας, συναντάει για πρώτη φορά το αθηναϊκό κοινό στις 27 Μαρτίου σε μια συζήτηση με τη σεναριογράφο, θεατρική συγγραφέα και πεζογράφο Aλεξάνδρα Κ. στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Γεννημένη το 1959 από Αγγλίδα μητέρα και Νιγηριανό πατέρα, η συγγραφέας μεγάλωσε στο Λονδίνο, όπου ζει και διδάσκει δημιουργική γραφή. Αφού εργάστηκε για δεκαετίες ως ηθοποιός, δασκάλα και τραγουδίστρια, βρέθηκε από το περιθώριο στο παγκόσμιο προσκήνιο.

Το όνομά της μπήκε στη ζωή των ανήσυχων και ενημερωμένων αναγνωστών με το βιβλίο «Κορίτσι, γυναίκα, άλλο», που κέρδισε το βραβείο Μπούκερ το 2019 (εξ ημισείας με τις «Διαθήκες» της Μάργκαρετ Άτγουντ). Ήταν οι ιστορίες δώδεκα σύγχρονων γυναικών της Βρετανίας, μέσα από τις οποίες αναδεικνύονταν τα πολλά πρόσωπα της ταυτότητας: γυναίκες νέες και ηλικιωμένες, μιγάδες και μαύρες, πλούσιες και φτωχές. Όλα όσα χωράνε, δηλαδή, στο λογοτεχνικό σύμπαν της Εβαρίστο: ένα σύμπαν διαφορετικότητας, συμπερίληψης και προσωπικής αναζήτησης, το οποίο απευθύνεται στην ανοιχτή κοινωνία.

Η Εβαρίστο είναι μια φωνή της εποχής μας. Από τη μια, γράφει βασισμένη στις προσωπικές εμπειρίες του ρατσισμού, της οικογενειακής βίας και του αποκλεισμού. Μεγαλωμένη σε μια διαφυλετική πολύτεκνη οικογένεια και σε μια «λευκή» γειτονιά του Λονδίνου, έμαθε να παλεύει για να επιβιώσει, κόντρα στις προκαταλήψεις, κυνηγώντας πάντα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της. Από το 1999 μέχρι σήμερα έχει κερδίσει συνολικά 77 υποψηφιότητες, βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, ανάμεσά τους το Indie Book Award for Fiction (2020) και το Βραβείο Βρετανικού Βιβλίου (2020).

Στο έργο της μεταφέρει τις αθέατες όψεις ενός κόσμου που μοιάζει καλοβαλμένος, αλλά κρύβει τα δικά του μυστικά στην ντουλάπα. Από την άλλη, γράφει για λογαριασμό των πολλών που δεν έχουν φωνή. Για ανθρώπους που βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους τα εμπόδια της φυλής, του φύλου, του χρώματος, της σεξουαλικότητας, της κοινωνικής τάξης. «Η προσωπική επιτυχία έχει μεγαλύτερο νόημα όταν χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει κοινότητες που αλλιώς έχουν μείνει πίσω. Είμαστε όλοι αλληλένδετοι και πρέπει να φροντίζει ο ένας τον άλλον» δηλώνει η ίδια.

Την ίδια με την οποία στις «Ξανθές ρίζες» περιγράφει μια αντεστραμμένη ιστορία της δουλείας: τι θα γινόταν αν οι λευκοί ήταν δούλοι των μαύρων;