«Ο γιος μου κρυβόταν γιατί φοβόταν ότι θα του πουν πώς η μαμά δεν τα κατάφερε από τις χημειοθεραπείες»
Μίλησε λοιπόν, για τον δύσκολο αγώνα, αλλά και τον φύλακα άγγελο της, την Αγία Αικατερίνη που είναι εκείνη η οποία την έσωσε.
Η εξομολόγηση της Μαστραντωνάκη για τον καρκίνο
«Είχα να διανύσω έναν δρόμο δύσκολο αλλά σκέφτηκα ότι είναι μια διαδρομή που την πας είτε κλαίγοντας είτε γελώντας. Πάντα με το χαμόγελο και το κόκκινο κραγιόν μου λέω οκ “Καρκίνε είσαι εδώ, είμαι και εγώ εδώ, ας πάμε και όπου βγει”.
Ήταν ένας τυχαίος γυναικολογικός έλεγχος. Βρίσκονται σε μια εκκλησία που καλύπτω μια κηδεία, χτυπάει το τηλέφωνο με παίρνει η γυναικολόγος μου και το πρώτο που την ρώτησα είναι εάν έχω καρκίνο. Μου απαντάει ναι.
Καθώς κατέρρεα στον γυναικωνίτη γυρνάω πίσω μου να δω σε ποια εικόνα κατέρρευσα. Ήταν η Αγία Αικατερίνη, φίλησα τα πόδια και της είπα “Βοήθαμε”. Η πρώτη αγάπη που ένιωσα ήταν από τους συναδέλφους μου που βρίσκοντας εκείνη την ώρα στο ρεπορτάζ. Δεν θα ξεχάσω την συνάδελφο από το MEGA που ήρθε και με παίρνει μια αγκαλιά. Μου λέει Κατερίνα τι έχεις; Της λέω καρκίνο. Με αρπάει πάμε έξω και σταματάμε μπροστά στην εκκλησία και αρχίζουμε να κλαίμε η μια στην αγκαλιά της άλλης.
Εκείνη την στιγμή πέρασαν εικόνες… τα παιδιά μου… πως θα τους το πω; Καθόμαστε σε μια καφετέρια και ξεκινάω τα τηλέφωνα. Πρώτα τον άνδρα μου, του λέω δυστυχώς έχω καρκίνο. Σοκάρεται και εκείνος.
Δεν έκλεισα ενάμιση χρόνο που έκαναν τις εξετάσεις μου και εκεί ότι είχε κάνει μετάσταση. Στις βαριές χημειοθεραπείες προσπαθούσα να φάω αλλά ήταν το στόμα μου και το σώμα μου γεμάτο πληγές. Θυμάμαι ότι έτρωγα τη σούπα μαζί με τα δάκρυα μου από τον πόνο.
Θυμάμαι μια φορά αξέχαστα, επειδή παντού πήγαινα συνοδεία, ακόμη και στην τουαλέτα. Κάποια στιγμή λέω θα πάω μόνη μου, σηκώθηκαν αλλά έπεσε κάτω. Τότε ήρθαν τα παιδιά μου και προσπαθούσαν να με σηκώνουν, αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Στο σχολείο ο γιος μου κρυβόταν γιατί κάθε φορά που έμπαινε ο διευθυντής φοβόταν μην του πουν πώς η μαμά δεν τα κατάφερε από τις χημειοθεραπείες και δεν θα γυρίσει σπίτι!
Στην τρίτη μετάσταση ένιωσα μια θεϊκή δύναμη, μια αίσθηση “ως εδώ ήταν”. Είδα ένα συγκλονιστικό όνειρο. Μου λέει ο πατέρας μου ότι σου έχω φυλάξει δύο σακουλάκια με λίρες και να τα βάλω στην τράπεζα. Όπως ανοίγω τα σακουλάκια και δίνω στα παιδιά, μέσα αντί για λίρες είχε εικόνες της Αγίας Αικατερίνης. Μετά από εκείνο το όνειρο άρχισαν να λειτουργούν οι χημειοθεραπείες, ο καρκίνος να συρρικνώνεται και ο γιατρός να μην μπορεί να το πισ
