Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι σταμάτησε το τραγούδι επειδή έχασε τη φωνή της.
«Το πένθος δεν ήταν επειδή έφυγα από τη δουλειά, το πένθος -ας μην φοβόμαστε να πούμε τη λέξη ακόμα- ήταν για την απώλεια της φωνής. Αυτό όσο και αν θες να το διασκεδάσεις, τα έκανα όλα, επιτυχία, ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο, έπαιξα στα ωραιότερα και μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, είμαι χορτάτη καλλιτέχνις… Όμως, θέλεις τη φωνή σου.
Τι να παραδεχτείς; Ο κόσμος το ξέρει. Δεν το άφησα να γίνει πολύ, το πρόλαβα. Τα σημάδια είχαν φανεί. Όταν τραγουδάς πρέπει να τραγουδάς, δεν γίνεται να κοροϊδεύεις», είπε αρχικά η Χάρις Αλεξίου και συνέχισε:
«Εάν θέλεις να κρατήσεις το καλό που σου έχει συμβεί στη ζωή, κρατάς αυτό και πας παρακάτω. Αυτό δεν είναι μια απλή απόφαση, να πεις πας παρακάτω. Πρέπει να παραδεχτείς και την απώλεια, να παραδεχτείς την ήττα, τη νέα συνθήκη… Θέλει τον χρόνο του. Και το πένθος θέλει τον χρόνο του».
