Eνώ μίλησε και για το διάστημα που παρέμεινε στη φυλακή
Ο Άρης Δαβαράκης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4», όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο δικό του coming-out, ενώ μίλησε και για την εμπειρία του από την παραμονή του στη φυλακή.
«Όταν έδωσα μία συνέντευξη στη Μαλβίνα Κάραλη το ’81 – ήταν στο προτελευταίο ή στο τελευταίο επεισόδιο του Φαντάζιο – και είπα ότι ήμουν ομοφυλόφιλος, νόμιζα ότι έκανα μία τολμηρή δήλωση, η οποία θα βοηθούσε κι άλλους ανθρώπους. Όμως, αλλιώς το φανταζόμουν», είπε αρχικά ο στιχουργός και δημοσιογράφος και στη συνέχεια τόνισε: «Οι συμπεριφορές, ο τρόπος ζωής και η γκέι ματιά απέναντι σε όλα δεν είναι κάτι που με εκφράζει. Στις δουλειές δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς αν είμαι γκέι ή όχι».
Για την εμπειρία του στη φυλακή ο Άρης Δαβαράκης δήλωσε: «Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα καταλήξω στη φυλακή. Εκείνη την ώρα δεν έβρισκα τίποτα αστείο στο να βλέπεις την εισήγηση της Εισαγγελέως σε βάρος σου ότι είμαι επικίνδυνος και μεγαλέμπορος ναρκωτικών. Πάρα πολύ δύσκολη στιγμή που σε γδύνουν, σε ψάχνουν, σου φορτώνουν μία κουβέρτα κι ένα στρώμα και σου λένε: πήγαινε στο κελί τάδε μαζί με άλλους 3-4. Είχα αποφασίσει ότι θα πεθάνω. Κάθισα στο στρώμα και είπα: δεν θα τρώω, δεν θα πίνω, δεν θα μιλάω… ε δεν θα πεθάνω κάποια στιγμή; Με βοήθησε πάρα πολύ ένας συγκρατούμενος, που την επόμενη μέρα μου είπε: κοίταξε να δεις φίλε, δεν κερδίζεις τίποτα έτσι. Έξι μήνες κράτησε η φυλάκισή μου, μετά δικαιωθήκαμε πανηγυρικά».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στη Lifo, ο Άρης Δαβαράκης είχε μιλήσει για τις αιτίες που τον οδήγησαν στη φυλακή: «Στη φυλακή βρέθηκα από μια νομικίστικη παρεξήγηση. Από τη συμμετοχή μου με 2% στην εταιρεία που είχε κάνει από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Τάσος ο Μελετόπουλος για να ξεφορτωθεί το Εργοστάσιο. Επειδή δεν επιτρέπονταν οι μονοπρόσωπες ΕΠΕ, με φώναξε να υπογράψω για να γίνει η εταιρεία. Από τότε το μαγαζί νοικιάζεται σε επιχειρηματίες, δεν έχουμε σχέση μαζί του, πέρα από την ιδιοκτησία» και πρόσθεσε:
«Κάποια στιγμή πιάνουν ένα παιδί με ecstasy, είπε ότι το προμηθεύτηκε μέσα στο μαγαζί, γίνεται μια δικογραφία και μας καλούν για ανάκριση, αλλά δεν καταλάβαμε ότι ήταν τόσο σοβαρό. Μετά από ενάμιση χρόνο, Δεκέμβρη, μας στέλνει η ανακρίτρια ένταλμα σύλληψης γιατί έπιασαν πάλι μια παρέα με ναρκωτικά μέσα στο μαγαζί. Οι επώνυμοι που ήρθαν να μας υπερασπιστούν δεν κατάφεραν να πείσουν την ανακρίτρια ότι δεν είχαμε καμία σχέση με ναρκωτικά, κι έτσι στις 2 Φεβρουαρίου του 2005 βρεθήκαμε στον Κορυδαλλό».
