Μπορεί να πέρασαν κιόλας 12 χρόνια από το θάνατο της Amy Winehouse, αλλά τόσο τα τραγούδια με την εκπληκτική φωνή της, όπως οι επιτυχίες “Rehab,” “Back to Black”, “Tears Dry on Their Own”, όσο και ο θρύλος της τραγουδίστριας-τραγουδοποιού με το εμβληματικό hairstyle και eyeliner, είναι ακόμα γεμάτα ζωή. Η επικείμενη κυκλοφορία της βιογραφίας της με τίτλο «Amy Winehouse: In Her Words» («Amy Winehouse: Με τα δικά της λόγια» σε ελεύθερη μετάφραση, Dey Street Books, κυκλοφορεί στις 29 Αυγούστου), με αφορμή τα γενέθλια των 40 χρόνων της, που θα γιόρταζε αν δεν είχε φύγει πρόωρα, μόλις στα 27 της, δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί ένα από τα εκδοτικά γεγονότα της χρονιάς.
Ο τίτλος αναφέρεται στο γεγονός ότι δημοσιεύει για πρώτη φορά προσωπικές σημειώσεις, ποιήματα και καταχωρίσεις ημερολογίου της σταρ. Μαζί με αυτές, και άγνωστες φωτογραφίες της. Το νέο βιβλίο αποτελεί συλλογικό έργο της οικογένειάς της – και του πατέρα της, Mitch Winehouse, με τον οποίο ήταν γνωστό ότι είχε τεταμένες σχέσεις. Ο ίδιος είπε σε μια αποκλειστική προδημοσίευση στο «People»: «Ανέκαθεν θέλαμε ο κόσμος να γνωρίσει την αληθινή Amy, από πού ήρθε και τι την έκανε αυτό που ήταν. Ήταν, από κάθε άποψη, ένα φυσιολογικό παιδί Εβραίων από το βόρειο Λονδίνο, που έκανε ό,τι και τα άλλα παιδιά, παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής, αγαπούσε τη γιαγιά, τη μαμά και τον μπαμπά της, αγαπούσε τον αδερφό της».
«Ήταν, από κάθε άποψη, ένα φυσιολογικό παιδί Εβραίων από το βόρειο Λονδίνο, που έκανε ό,τι και τα άλλα παιδιά, παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής, αγαπούσε τη γιαγιά, τη μαμά και τον μπαμπά της, αγαπούσε τον αδερφό της»
Έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν στο ίδρυμα που δημιούργησε η οικογένειά της στη μνήμη της, Amy Winehouse Foundation, με στόχο την ενημέρωση των νέων για τους κινδύνους των ναρκωτικών ουσιών και του αλκοόλ και την υποστήριξη όσων αγωνίζονται κατά του εθισμού.
Όπως έγραψαν οι γονείς της στο βιβλίο, χαρακτηριστικά: «Πολλοί καλλιτέχνες λένε ότι περιμένουν το τέλειο τραγούδι να έρθει στην αγκαλιά τους από τους ουρανούς. Για εκείνους, η συγγραφή είναι ένας τοκετός αγάπης. Αλλά για την Amy, τα τραγούδια έρχονταν αβίαστα. Ήταν λες και κάθε τόσο άναβε στο μυαλό της ένα φως. Αποσυρόταν σε ένα ήσυχο μέρος για λίγο και συνέθετε συγχορδίες. Και μετά θα αναδυόταν ένα τραγούδι, ένα άλμπουμ. “Πώς το έκανες; Έγραψες πρώτα τις μελωδίες ή τους στίχους;” τη ρώτησε μια μέρα ο Mitch. “Έλα τώρα, μπαμπά, όλοι μπορούν να το κάνουν!” γελούσε εκείνη. Μόνο που δεν μπορούσαν να το κάνουν όλοι. Αυτή ήταν η Amy: με ελάχιστη κατανόηση του πόσο ευφυής ήταν. Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε πει σε μια συνέντευξη: “Νόμιζα ότι όλοι μπορούν να τραγουδήσουν, μέχρι που άκουσα τη μαμά μου”».
