«Δυο φορές μου έλαχε “στραβάδι” στη δουλειά…»
Σε αφοπλίζει από την πρώτη στιγμή της κουβέντας, με μία σπάνια ειλικρίνεια και έναν χειμαρρώδη λόγο, που σε κρατάει ταυτόχρονα σε εγρήγορση για την επόμενη ατάκα της. Η Πηνελόπη Πιτσούλη, η «Ιλαρία» από τους «Πανθέους», ξεδιπλώνει τη ζωή της στο YOU, ξεκινώντας από μία εποχή γεμάτη αγνότητα, ενώ δηλώνει περήφανη για την οικογένεια που δημιούργησε με τον θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Χασάπογλου, και μετράει μέχρι σήμερα δύο παιδιά και πέντε εγγόνια. Με τον γιο της Άγγελο συναντιόνται άλλωστε σε τακτική βάση στα γυρίσματα…
Θέλω να μου μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια…
Ήμασταν μία οικογένεια με τέσσερα κορίτσια, πέρα απ’ τη μαμά. Όταν γεννήθηκε και η τέταρτη έλεγαν στον μπαμπά μου «Πάλι κορίτσι βρε Κυριάκο». Και τους απαντούσε εκείνος: «Eίμαι απ’ την Πόλη, Πασάς με το χαρέμι μου»! (γέλια) Δεν είχε τέτοια θέματα ο μπαμπάς μου, εδώ όταν γεννήθηκε ο πρώτος εγγονός του, δεν πήρε το όνομά του, περίμενε μέχρι τον δεύτερο. Κι εγώ όταν έκανα τον γιο μου, του είπα «Μπαμπά, δεν μου αρέσει το όνομά σου, θα του δώσω το όνομα της μαμάς» -Αγγελική την έλεγαν. Και μου απαντάει: «Ούτε εμένα μ’ αρέσει, μην το αδικήσεις το παιδί». Είχε αδυναμία στην κόρη μου, γιατί είχε μάθει να νταντεύει κορίτσια. Τα αγόρια τα έστελνε στις μανάδες τους!
Επειδή ήταν από την Πόλη, είχε ζήσει τον διωγμό;
Έφυγε από την Πόλη όταν ήταν 13-14 ετών, αλλά δεν μου μίλησε ποτέ γι’ αυτό, πώς έφυγαν και πώς βρέθηκαν εδώ. Μάλλον δεν ήθελε να μας στενοχωρήσει.
Θέλατε από μικρή να γίνετε ηθοποιός;
Το ήθελε ο μπαμπάς. Ήταν δημόσιος υπάλληλος, αλλά είχε μεγάλο μεράκι με το θέατρο, σε κάθε άδειά του έφτιαχνε παραστάσεις, όπως η «Γκόλφω», «Οι Δύο Ορφανές», «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας», ήταν και εκπληκτικός καραγκιοζοπαίκτης. Μας έπαιρνε η μαμά μου στις κουίντες και μου έλεγε ότι υπήρχαν συγκεκριμένες ατάκες που με έπαιρνε ο ύπνος. (γελάει) Οι δύο πρώτες κόρες του, όταν μεγάλωσαν, του ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούν με την υποκριτική. Και κάνει την τρίτη -εγώ είμαι αυτή- η οποία ήταν σαμιαμίδι, αλλά μες στο νεύρο και τη ζωηράδα. Κάποια στιγμή που έφτιαχνε τον κήπο του στην Καλλικράτεια, όπου κάναμε τις διακοπές μας, και έπαιζε το ραδιόφωνο της μαμάς, το τραγούδι «Κοίτα κορμί, κοίτα ομορφιά», πετάω το τσαπάκι που μου είχε δώσει να σκαλίζω, ανεβαίνω σε ένα τραπέζι και αρχίζω να χορεύω. Τότε λέει ο πατέρας μου: «Αγγελικούλα, ήρθε αυτή που θα κάνω θεατρίνα! Δόξα τω Θεώ, το ‘ξερα»! Μου μπόλιασε το μικρόβιο του ηθοποιού, και πήρα τη χάρη του. Αλλά όταν τους είπα ότι θα πάω σε δραματική σχολή, η μαμά μου ζήτησε να περάσω πρώτα σε Πανεπιστήμιο, με το «έτσι θέλω»!
