2 χρόνια μετά το θάνατο του Άκη Τσοχατζόπουλου
Αυτός είναι ο λόγος που η Βίκυ Τσοχατζοπούλου φεύγει από την Ελλάδα
Σύμφωνα με το Πρωινό του ΑΝΤ1 και τη δημοσιογράφο, Κέλλυ Χεινοπώρου, η απόφαση πάρθηκε μετά από επιλογή του 17χρονου Άκη να σπουδάσει στο εξωτερικό χρηματοοικονομικά.
«Δεν έχει αλλάξει κάτι στη ζωή μας με το παιδί μου. Δεν έχομε δεχτεί ότι δεν είναι ο Άκης μαζί μας και προσπαθούμε με αξιοπρέπεια και ντροπή να ολοκληρώσουμε έναν κύκλο. Δεν έχει περάσει από το μυαλό μου να σκεφτώ για μένα το οτιδήποτε. Προτεραιότητα για εμένα είναι ο γιος μου και η ολοκλήρωση των σπουδών του. Στις 14 Νοεμβρίου θα γίνουμε 17 ετών. Όταν θα είναι έτοιμος θα μιλήσει για τον πατέρα του. Μόνο πικρίες εκφράζει, του λείπει πάρα πολύ» εξομολογήθηκε η Βίκυ Τσοχατζοπούλου.
Η εξομολόγηση για την απώλεια της συζύγου της
«Το ψυχικό αποτύπωµα που προκάλεσαν o εγκλεισµός, οι συµφορές, τα βασανιστήρια, οι ασθένειες του Ακη, η εγκατάλειψη, η προδοσία και, τέλος, ο χαµός του ήταν και είναι η αιτία της διαιώνισης µιας δυσάρεστης συνθήκης, η οποία για όλο αυτό το διάστηµα ουσιαστικά µε είχε ακινητοποιήσει.
Η στεναχώρια, ο φόβος, η αβεβαιότητα, η ανέχεια, η ευσυγκινησία, η διαταραχή στον ύπνο, η απόσυρση του εαυτού µου και πολλές απαισιόδοξες σκέψεις… Η αδυναµία µου να αποδεχτώ τη νέα πραγµατικότητα (την απώλεια-φυγή του άνδρα µου). Ολοι κάποια χρονική στιγµή στη ζωή µας θα βιώσουµε την απώλεια ενός αγαπηµένου προσώπου, φυσικός νόµος της ζωής. Η αντίδραση του ψυχισµού µου στη δυσάρεστη αυτή συνθήκη είναι το πένθος. Το πένθος που βιώνω χαρακτηρίζεται από εκείνο το επώδυνο και βαρύ συναίσθηµα που επιµένει, ριζώνει και ανακυκλώνει έναν βαθύ ψυχικό πόνο. Το πένθος αναβιώνει το τραύµα της απώλειας, εγκλωβίζει τον ψυχισµό και επηρεάζει δυνητικά την καθηµερινότητά µου, την καθηµερινότητά µας. Πένθος µπορούµε να βιώσουµε ή να εκδηλώσουµε έπειτα από οποιαδήποτε δυσάρεστη απώλεια συµβεί στη ζωή µας η οποία σχετίζεται µε καταστάσεις στις οποίες έχουµε επενδύσει συναισθηµατικά…
Ο πόνος που βιώνουµε στις περιπτώσεις αυτές είναι αντίστοιχος πάντα µε την επένδυση που έχουµε κάνει, εννοώντας τη συναισθηµατική επένδυση, κάτι που διαφέρει εντελώς από άτοµο σε άτοµο. Τα στάδια τα οποία βιώνουµε είναι η άρνηση της απώλειας, η οποία επιδρά και προστατευτικά ως προς τη διαδικασία να διαπραγµατευτούµε µόνο ό,τι αντέχουµε ως οικογένεια… Ο θυµός, ο οποίος µπορεί να στρέφεται είτε προς το πρόσωπο που χάθηκε είτε σε άλλους, απολύτως δικαιολογηµένα και τεκµηριωµένα, είναι επίσης ένα στάδιο του πένθους. Το τρίτο και σηµαντικότερο στάδιο για µένα έχει άµεση σχέση µε τις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στην απώλεια του άντρα µου, στο µοιραίο – σχετικές πιθανές ενέργειες που θα µπορούσαν να έχουν αποτρέψει να λάβει χώρα, προκειµένου να αποτραπεί η εξόντωση-θάνατος.
Υπάρχει πλέον η αναγνώριση της απώλειας (αναγκαστικό στάδιο) και κυριαρχεί η επιθυµία στον υπερθετικό βαθµό να δικαιωθεί ο άντρας µου, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, µε κάθε τρόπο, σε όλα τα επίπεδα, διότι προνόησε και άφησε βαριά πνευµατική, πολιτική παρακαταθήκη µε όρους», είχε εξομολογηθεί στο «Secret» και στην Σάσα Σταμάτη.
