Η Τζένιφερ Λόπεζ (Jennifer Lopez) αγκαλιάζει την ομορφιά που έρχεται με την ηλικία. Στο τεύχος «Women in Hollywood» του Elle, η 54χρονη σταρ δήλωσε ότι όλο και περισσότεροι ρόλοι προσφέρονται σε γυναίκες ηθοποιούς μεγαλύτερης ηλικίας.
«Οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι γυναίκες γίνονται πιο σέξι όσο μεγαλώνουν. Γίνονται πιο μορφωμένες και πιο πλούσιες σε χαρακτήρα» είπε. «Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα και ελκυστικά, και όχι μόνο σωματικά, αλλά και εσωτερικά, η ομορφιά που αποκτάς καθώς μεγαλώνεις, η σοφία που αποκτάς» πρόσθεσε.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ανέφερε ότι χαίρεται που βλέπει τα πρότυπα στο Χόλιγουντ ν’ αλλάζουν, ενώ οι γυναίκες νιώθουν πολύτιμες ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες μπορεί να είναι. «Εχει αλλάξει πολύ και νομίζω ότι είναι σωστό» είπε και υπογράμμισε: «Οσο μεγαλώνεις και έχεις περισσότερη εμπειρία, γίνεσαι πιο πλούσιος άνθρωπος και έχεις περισσότερα να προσφέρεις. Η ιδέα του: δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά πολύτιμο στο να παρακολουθείς μια γυναίκα άνω των 30, είναι τόσο γελοία. Είναι το αντίθετο του σωστού. Απλώς με κάνει να γελάω».
Η Τζένιφερ Λόπεζ σημείωσε ότι οι βασικές της αξίες της έμαθαν πάντα να συνεχίζει. Και είναι αυτη η ίδια νοοτροπία που την ωθεί να προχωρήσει στην καριέρα της. «Βλέπω τον εαυτό μου να δουλεύει για όσο θέλω. Δεν ξέρω ποια είναι αυτή η ηλικία. Μπορεί να είναι 70, μπορεί να είναι 80, μπορεί να είναι 90, δεν ξέρω. Αλλά ξέρω ότι υπάρχει για μένα αν το θέλω και θέλω να το δημιουργήσω. Αυτή ήταν πάντα η νοοτροπία μου: Να μην αφήσω ποτέ κανέναν να με βάλει σε ένα κουτί. Κι αυτό εξαιτίας του πού γεννήθηκα, από πού είμαι, τι ηλικία έχω, οτιδήποτε τέτοιο. Αυτά τα όρια δεν υπάρχουν για μένα».
«Στο Χόλιγουντ ήρθα πραγματικά στα τυφλά»
Πριν μπει στο Χόλιγουντ, η Τζένιφερ Λόπεζ θα ήθελε να ξέρει ότι: «Ήρθα πραγματικά στα τυφλά. Ήξερα ότι αγαπούσα το τραγούδι, το χορό, την ερμηνεία και την υποκριτική – αυτό ήταν το μεγάλο μου όνειρο. Όταν μπήκα σε αυτό, δεν ήξερα τίποτα από την υλικοτεχνική υποδομή του Χόλιγουντ ή πώς λειτουργεί ή τι θα έπρεπε να ψάξω. Έμαθα τα πάντα καθώς προχωρούσα. Ένα από αυτά τα πράγματα ήταν να είμαι πιο συγκεκριμένη στις επιλογές μου. Και δεν είχα αυτή την πολυτέλεια, όντας Λατίνα. Δεν με καλούσαν για όλα όσα θα έπαιρνε κάποιος που δεν ήταν Λατίνος. Με καλούσαν για πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Καθώς άρχισα να παίρνω περισσότερα στοιχεία από εδώ και από εκεί, θα έπρεπε να είχα κάνει πίσω. Κράτησα αυτή τη νοοτροπία αντί να λέω: “Θα πρέπει να δουλεύω μόνο με συγκεκριμένους σκηνοθέτες με τους οποίους θέλω πραγματικά να δουλέψω. Θα έπρεπε να επιλέξω αυτό το υλικό με διαφορετικό τρόπο”. Απλά δεν ήμουν τόσο συγκεκριμένη όσο θα μπορούσα, νομίζω. Και αν [μπορούσα] να ξαναρχίσω από την αρχή, νομίζω ότι θα το έκανα αυτό. Θα ήξερα ότι ο σκηνοθέτης είναι πραγματικά το τιμόνι του έργου όταν παίζεις. Ακριβώς όπως και στο τραγούδι, οι παραγωγοί με τους οποίους συνεργάζεσαι είναι πολύ σημαντικοί. Το ήξερα αυτό με τη μουσική, αλλά δεν το καταλάβαινα τόσο πολύ για με τους σκηνοθέτες όταν ήμουν νεότερη».
Τα σχολιά σας δημοσιεύονται άμεσα με δική σας ευθύνη. Το ΕΘΝΟΣ θα παρεμβαίνει και τα προσβλη
