«Δουλεύω όλη μέρα, κατευθείαν μετά την κηδεία πήγα στη δουλειά, έχω ανάγκη από λεφτά» τόνισε
Μιλώντας στο «Super Κατερίνα» η Άννα Φλωρινιώτη είπε: «Έχω μεγάλο πόνο και μόνο εγώ μπορώ να καταλάβω. Δεν μπορεί κανείς να μπει στη θέση μου να δει πώς είναι δύο άνθρωποι που λάτρευα και στήριζα το μέλλον μου πάνω τους ότι δεν θα τους έχω πια στη ζωή μου. Δεν μπορώ ούτε εγώ η ίδια να το καταλάβω ακόμα. Έχω άρνηση μεγάλη. Δεν ήθελα ποτέ να κάνω οικογένεια, γιατί έλεγα παντού ότι έχω την οικογένειά μου και μέχρι πριν δύο εβδομάδες ο αδερφός μου μου έλεγε “εγώ είμαι εδώ, δίπλα σου ό,τι και να γίνει, είμαι στήριγμά σου, δεν θα φοβάσαι τίποτα” και έπαθε αυτό. Ακόμα και τώρα με σταματάνε στο δρόμο οι άνθρωποι και μου λένε “Θεός σχωρέστον” και είναι σαν να με τινάζει ρεύμα, τρελαίνομαι, θέλω να τους σκοτώσω».
Συνέχισε, λέγοντας: «Δεν το δέχομαι αυτό που μου έχει συμβεί. Δεν μπορώ να πάω σπίτι μου. Συγχωρέστε με, σκοτώστε με. Τι να σας πω; Να ζητήσω συγγνώμη από όλους, αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ διαφορετικά. Όλη μέρα είμαι με ηρεμιστικά και όλο το βράδυ πίνω. Δουλεύω όλη μέρα. Κατευθείαν μετά την κηδεία πήγα στη δουλειά. Έχω ανάγκη από λεφτά. Κατά τα ψέματα. Μπορεί ο πατέρας μου να μου άφησε μια μεγάλη περιουσία, αλλά για να την πάρω πάνω μου και να τα έχω όλα στην εντέλεια, θέλω άλλη μία περιουσία να βρω. Τι θα κάνω; Μόνη μου είμαι. Ότι είπα χρόνια πολλά στην κουμπάρα μου που έτυχε εκείνη την ώρα και της έκαναν έκπληξη και είπα μία βλακεία και χαμογέλασα, ήταν τόσο τραγικό που έπεσαν όλοι να με φάνε ότι διασκεδάζω και χαμογελάω;».
Για τα αρνητικά σχόλια που εισέπραξε από τον Αλέξανδρο Πετρίδη, τόνισε: «Εγώ τον αγαπάω πολύ, με στηρίζει και τον στηρίζω τόσα χρόνια. Την κουμπάρα μου την λατρεύω, είναι σαν αδερφή μου. Επειδή, όμως αγαπάω και τον Αλέξανδρο, δεν ξέρω τι μπορεί να έχουν μεταξύ τους, ούτε θα μπω σε αυτή τη διαδικασία, δεν μπορώ να πάρω θέση σε αυτό».
Τέλος, η Άννα Φλωρινιώτη είπε: «Του χάιδευα το χέρι την ώρα που έφυγε, σαν αγγελούδι έφυγε. Να ζητήσω ένα δημόσιο συγγνώμη αν δεν πενθώ με τον τρόπο που πενθούν οι άλλοι. Συγγνώμη, κρεμάστε με. Τι να σας πω».
