«Είσαι τόσο μικρός που δεν μπορείς να αντιληφθείς ότι αυτά δεν έχουν να κάνουν με εσένα, νομίζεις ότι φταις εσύ» εξήγησε για τα προβλήματα που υπήρχαν σπίτι της, όταν ήταν νεότερη
Η Δάφνη Καραβοκύρη μίλησε για τη μάχη που έδινε στο παρελθόν, με τη νευρική ανορεξία, αλλά και για τη μητέρα της, που έχει διαγνωστεί με διπολική διαταραχή.
Μιλώντας στην εκπομπή «Super Κατερίνα», δήλωσε: «Ο λόγος που μίλησα για τη νευρική ανορεξία που πέρασα ήταν για να μου φύγει λίγο ο φόβος. Ο φόβος ότι έχω στιγματιστεί από αυτό».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Θεώρησα ότι αν το μοιραστώ, θα ανοίξουν κι άλλα στόματα, θα ανοίξουν κι άλλες ψυχές και δεν θα αισθάνομαι κι εγώ τόσο μόνη μου».
Όπως εξήγησε αργότερα, η ίδια δεν είχε αντιληφθεί το πρόβλημά της με την ανορεξία, μέχρι που της το επισήμανε ο πατέρας της.
«Το πρόβλημα με τη νευρική ανορεξία το συνειδητοποίησε ο μπαμπάς μου για μένα. Ήταν πολύ προσεκτικός στην προσέγγισή του, γιατί δεν ήθελε να με τρομάξει. Εάν με τρόμαζε, μπορεί να είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Μπήκα στο νοσοκομείο, αλλά νομίζω ότι με βοήθησε πάρα πολύ η ηρεμία, με την οποία το διαχειρίστηκε», ανέφερε.
Όσο για τη μητέρα της, είπε: «Η αιτία πίσω από όλα αυτά ήταν ότι στη μαμά μου έτυχαν άσχημα χαρτιά στην τράπουλα της ζωής. Υπήρχε μια αρκετά άσχημη ατμόσφαιρα στο σπίτι, οπότε ήθελα με τον τρόπο μου να τους πω ότι “γεια σας, είμαι κι εγώ εδώ και δεν περνάω πολύ ωραία, πονάω”. Αυτό κατάλαβα αργότερα μέσω της ψυχοθεραπείας».
Όπως ανέφερε, ένιωθε ότι έφταιγε η ίδια για την κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι της.
«Υπήρχαν μέρες που δεν έτρωγα τίποτα, όπως πάρα πολύς κόσμος. Αυτή η μορφή αυτοτιμωρίας έχει μια ηδονή μέσα της. Όταν λέω τιμωρία, εννοώ ότι οι γονείς σου μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα μέσα στο σπίτι, αλλά είσαι τόσο μικρός που δεν μπορείς να αντιληφθείς ότι αυτά δεν έχουν να κάνουν με εσένα. Νομίζεις ότι φταις εσύ», είπε.
Τέλος, μίλησε για τη μάχη που δίνει η μητέρα της με τη διπολική διαταραχή, ενώ αναφέρθηκε επιπλέον, στη σχέση που έχουν σήμερα.
«Η σχέση μας σήμερα είναι καλή. Έχουμε έρθει πάλι κοντά. Δίνει κι εκείνη τις δικές της μάχες. Όταν νοσείς από μια ψυχική νόσο όπως η διπολική διαταραχή, δεν έχεις πολλές επιλογές. Κάπου σε ορίζει και δεν το ορίζεις εσύ. Με φαρμακευτική αγωγή, τα πράγματα ηρεμούν λίγο, στρογγυλεύουν οι γωνίες. Έχω συγχωρήσει τη μητέρα μου, δεν νομίζω ότι της κράτησα ποτέ κακία. Περισσότερο είχα παράπονο κι απορία, παρά κακία. Ποια είμαι εγώ να κρίνω δύο ανθρώπους που φέρανε στον κόσμο ένα παιδί; Δεν έχω κανένα δικαίωμα να το κάνω» είπε κλείνοντας.
