Κοιτάει τη δουλειά του, επικεντρώνεται στον στόχο του και δεν μπορεί τις φιοριτούρες – Ο Μίλτος Τεντόγλου κάνει αυτό που τον ευχαριστεί χωρίς να θέλει να γίνει ήρωας ή κάποιος σημαντικός. Όπως κι ο αγαπημένος του χαρακτήρας από το One Piece, ο Λούφι
Ο Μίλτος Τεντόγλου έκανε ευρέως γνωστό στο κοινό το όνομά του στις 2 Αυγούστου του 2021, όταν συστήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με την πόζα του Gear Second από το One Piece, αλλά φυσικά και το χρυσό μετάλλιο που ακολούθησε της παρουσίασης.
Λίγο αργότερα θα γινόταν viral τόσο εν Ελλάδι όσο και στο εξωτερικό, με τους φανς της δουλειάς του Εΐτσιρο Όντα να αναγνωρίζουν ακόμη έναν συνοδοιπόρο στα μάτια του. Ή στα γυαλιά του εν πάσει περιπτώσει, αφού ο Τεντόγλου… μόλις είχε ξυπνήσει.
Το θέμα ύπνος είναι άλλωστε κάτι που απασχολεί τον Έλληνα άλτη, μιας και δηλώνει συνεχώς πως δεν μπορεί να αγωνίζεται το πρωί με την ίδια ενέργεια και όρεξη συγκριτικά μ’ αυτά που μπορεί να δώσει τις πιο απογευματινές ώρες. Δεν είναι πρωινός τύπος κι αυτό όπως φαίνεται δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ μέσα στα επόμενα χρόνια. Συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει και η απάντηση στη σχετική ερώτηση που του γίνεται συνεχώς από την πλευρά των ρεπόρτερ και των δημοσιογράφων. Πέραν των προηγούμενων φορών, ο Τεντόγλου το είπε και μετά τον αγώνα του στη Γλασκώβη. Τι θα μπορούσε να είχε μεσολαβήσει μέσα σε λίγα 24ωρα και να αλλάξει η γνώμη έως ότου επιστρέψει σε ελληνικό έδαφος με ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο; Τίποτα.
Καλώς ή κακώς ο Τεντόγλου «πουλάει» άμα τη εμφανίσει. Το κωμικό των εκφράσεών του, η ελευθερία και η χαλαρότητα του λόγου του σε συνδυασμό με το πλούσιο ταλέντο, η σκληρή δουλειά που ρίχνει όσο και να μην το παραδέχεται -υπό την έννοια πως μπορεί καμιά φορά ίσως και να υποβαθμίζει τις ικανότητές του-, τα μετάλλια που κατακτά ακόμη και στην κακή του ημέρα, συντελούν έναν άνθρωπο που όσο πουλάει θα τον πουλάνε.
Ένα πράγμα σαν τον Λούφι του One Piece, τον αγαπημένο ήρωα του Τεντόγλου όπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κοινή γνώση σε καμία των περιπτώσεων, αλλά ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής δείχνει να έχει… μπει πολύ βαθιά στον ρόλο του χαμογελαστού αγοριού από το χωριό Φούσα στο Βασίλειο Γκόα. Με λίγα λόγια, το μόνο «κακό» που φαίνεται να έχει ο Τεντόγλου είναι ότι έχει παρακολουθήσει πολύ OP. Άλλωστε, δεν μπορεί να αποδοθούν αλλού οι πολλές ομοιότητες του χαρακτήρα του με το «παιδί-λάστιχο». Και είναι πολλές.
Τον Τεντόγλου δεν τον ενδιαφέρει να γίνει πρότυπο. Εισπράττει την αγάπη του κόσμου αλλά δεν είναι στόχος του να γίνει πολύ διάσημος και να τον ξέρουν όλοι. Δικά του λόγια. Όπως και λόγια του Λούφι, ο οποίος τη στιγμή της δημιουργίας του Μεγάλου Στόλου των 5.650 πειρατών επανέλαβε (σ.σ το είχε πει και σε άλλο σημείο της ιστορίας) πως δεν ήθελε η προσοχή να πέσει πάνω του. Δεν τον νοιάζει να γίνει κάποιος σημαντικός, απλώς θέλει να γίνει… ο Βασιλιάς των Πειρατών, αδιαφορώντας για την αξία που του προσδίδουν φίλοι κι εχθροί.
Τον Τεντόγλου τον ενδιαφέρει να είναι καλός για τα δικά του στάνταρ. Χρυσό με άλμα στα 10.00 μέτρα και νέο παγκόσμιο να κάνει, άμα δεν αισθάνεται εντάξει με την πάρτη του, πάλι «σάπιο» θα το βλέπει το μετάλλιο και δεν θα μπορεί κανείς να του πει τίποτα. Δικοί του οι κόποι, δικιά του δουλειά. Ή θα τελειοποιήσει αυτά που θέλει να τελειοποιήσει, είτε θα συνεχίσει την προσπάθεια.
Τον Τεντόγλου δεν τον ενδιαφέρει να ζει μια βαρετή ζωή στον πρωταθλητισμό. Θέλει να υπάρχει ανταγωνισμός, να μην του χαρίζονται τα μετάλλια στα 8.22. Να πρέπει να πλησιάσει τα 9.00 για να τα κατακτήσει. Αν είναι να τα κερδίζει έτσι, ας τα κερδίζει. Αλλά δεν θα κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
Τον Τεντόγλου στην τελική τον ενδιαφέρει η ουσία. Να ξεκουράζεται όσο χρειάζεται το σώμα του για να βγάζει τις επιδόσεις που θέλει. Ούτε να ακούει, ούτε να ακούγεται.
Την πορεία του θα τη γράψει μόνος του, όπως αυτός επιθυμεί. Κι όσο τον ρωτάνε τα ίδια, τόσο θα βαριέται και θα επαναλαμβάνεται. Μπορεί να πηδάει μια χαρά, αλλά οι κ*λοτούμπες δεν του πάνε. Αυτά πιστεύει, αυτά λέει. Εν ολίγοις, μόνο δικό του δεν είναι το φταίξιμο αν κάποιοι έχουν αρχίσει να… κουράζονται και να τον θεωρούν φαντασμένο.
Άλλωστε, νισάφι μ’ αυτούς που «βλέπουν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και δίνουν το 110%». Όπως κι ο Λούφι σε Gear 5 στη Grand Line: Μίλτο γλέντα τους κι άμα θυμώνουν γέλα τους.
