Ο ρατσισμός και το παράπονο για την Eurovision
Η σπάνια εξομολόγηση της Ελένης Φουρέιρα
«Ως ένα κορίτσι σέξι, pop και σέξι, κατευθείαν κρίνεσαι, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Αν ντυθώ πάρα πολύ θα πουν “Τι έπαθε αυτή τώρα; Γιατί ντύνεται; Σοβάρεψε;”. Ή αν ντυθώ πιο λίγο γιατί έτσι γουστάρω και μου αρέσει “Έλα μωρέ, την που… Μόνο έτσι μπορεί να κάνει καριέρα, μόνο με το σώμα της”. Το ταλέντο μου θα κριθεί από το πώς θα ντυθώ σήμερα ή αύριο; Όχι από αυτό που κάνω ή προσφέρω στη σκηνή; Είναι κρίμα κάποιος να μου βάζει ταμπέλα γιατί θέλω να είμαι σέξι. Τι σημαίνει προκαλώ όταν φοράω κοντή φούστα; Αφού μου αρέσει. Δεν θέλω να προκαλέσω κανέναν σεξουαλικά. Και συνήθως αυτό γίνεται μόνο στις γυναίκες. Θέλουμε να φανούμε ότι είμαστε social correct, αλλά οι μισοί δεν το πιστεύουν.
Οι μισοί λένε “ας αφήσουμε τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι θέλουν” και όταν πάνε στο σπίτι λένε “αν γίνει ο γιος μου γκέι θα τρελαθώ”. Εγώ μεγαλώνω ένα παιδί και όταν είδα αυτό που συνέβη στη Θεσσαλονίκη φοβήθηκα πάρα πολύ. Δεν φοβήθηκα αν ο γιος μου θα πέσει θύμα bullying, φοβήθηκα ο γιος μου να μην είναι ο θύτης. Αυτά τα παιδιά που είναι οι θύτες, θα καταλάβουν ποτέ τι κάνουν; Αυτό με αγχώνει.
Επειδή κι εγώ ως παιδί έχω ακούσει “έλα μωρέ την Αλβανίδα, έλα μωρέ την κ…αλβανίδα. Το έχω ακούσει πάρα πολύ συχνά και με έπιανε κάτι…», είπε αρχικά και πρόσθεσε:
«Είναι ο γιος μου και έχει έρθει στο δωμάτιο μου με τη μαμά μου και κάποια στιγμή άρχισε να παίζει με τις τσάντες μου και τα κραγιόν (δείτε εδώ πόσο έχει μεγαλώσει). Και του λέει η μαμά μου τελείως ασυναίσθητα “όχι, τι τα θες εσύ αυτά, εσύ είσαι άντρας”. Το λέει μία, καταπίνω περίεργα. Πιάνει ένα κραγιόν ο μικρός, “μην τα πιάνεις εσύ αυτά, εσύ είσαι άντρας” που η μάνα μου είναι ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτόμυαλος. Ασυναίσθητά έτσι; Το πώς έχει μεγαλώσει κι εκείνη… Της λέω” μην του το ξαναπείς αυτό”, δεν θέλω στο υποσυνείδητό του να περάσει ότι “εσύ είσαι άντρας”. Μεγαλώνοντας να νιώθει ότι πρέπει να είναι άντρας. Μπορεί να θέλει να φτιάχνει τσάντες όταν μεγαλώσει ή να τις φοράει… Οτιδήποτε!».
Για την αντιμετώπιση που είχε μόλις αποκάλυψε την καταγωγή της, δήλωσε αναλυτικότερα: «Είναι δύσκολο γιατί ως παιδί δεν καταλαβαίνεις τον λόγο να μη μπορείς να ανοίξεις το στόμα σου και να πεις “γιατί έχετε πρόβλημα;”, “γιατί ακούω όπου πάει ότι ο Αλβανός είναι κακός, κλέφτης και άντε μωρέ με την Αλβανίδα”. Όλο αυτό δημιούργησε έναν δαίμονα που τον κουβαλούσα μέσα μου και είχα πάντα ένα άγχος, ένα πράγμα που δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Για μένα ήταν απελευθέρωση που μπόρεσα ως μία κοπέλα από την Αλβανία να καταφέρω κάτι».
Και κατέληξε για το γεγονός ότι δεν εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Eurovision: «Είχα θυμώσει πάρα πολύ κάποια στιγμή είναι η αλήθεια. Είναι και ο λόγος που είπα “ναι” αμέσως στην Κύπρο. Πιο πολύ τσαντίστηκα που δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να τους δείξω τι θέλω να κάνω και πώς μπορώ να το κάνω. Όμως τώρα δεν έχει καμία σημασία. Και φέτος θα “σκίσουν”».
