Η Χρύσα Κατσαρίνη είναι από τις ελπιδοφόρες παρουσίες του χώρου του stand up comedy με πολλές επιτυχίες και ακόμα περισσότερες αξιώσεις για το μέλλον!
Η ηθοποιός την οποία έχουμε δει στο παρελθόν και τηλεοπτικά τόσο στη Φωλιά των Κου Κου στο Star όσο και στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, The 2Night Show, μιλάει για την τέχνη που υπηρετεί και για την ακροβασία που κάθε τόσο καλείται να κάνει κάθε φορά που επιλέγει να καυτηριάσει ή να σατιρίσει ένα θέμα για την παράστασή της…
Με το stand-up έχεις το βάρος ότι πρέπει να κάνεις τον άλλον να γελάσει;
Προφανώς και θέλω να γελάσουν. Αλλιώς έχω αποτύχει. Αλλά δεν το κουβαλάω σαν βάρος. Θέλω να είμαι απλά καλή στη δουλειά μου. Οπότε θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου, όχι βάρος.
Έχεις ακόμα έλλειψη αυτοπεποίθησης;
Τι εννοείς; Φυσικά και έχω έλλειψη αυτοπεποίθησης. Θα ήμουν κωμικός αν δεν είχα; (γέλια).
Πώς συνδέεται η ανασφάλεια με το να είσαι κωμικός;
Η ανασφάλεια πηγάζει από τα βιώματά μας με κάποιο τρόπο. Ο κωμικός είναι ένας άνθρωπος που έχει την ανάγκη να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής. Εγώ, προσωπικά, ήμουν σε μια συνεχή αναζήτηση της αγάπης, της προσοχής και της επιβεβαίωσης μέσα από το γέλιο. Οπότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μια παθολογία εκεί, που τη διαχειρίζεσαι με ειδικούς. Το γέλιο και η αγάπη που παίρνω από τον κόσμο είναι για μένα ζωτικής σημασίας. Για να είμαι ο εαυτός μου, έχω απόλυτη ανάγκη την αγάπη του κόσμου και τα γέλια. Δεν μπορώ καν να αντιληφθώ πώς θα ήμουν ελλείψει αυτού.
Από τι εμπνέεσαι;
Εγώ είμαι story teller. Που σημαίνει ότι λέω ιστορίες από τη ζωή μου κατά βάση. Εμπνέομαι από τους φόβους μου, τις σκέψεις μου, τις ανασφάλειές μου. Προφανώς δυσάρεστα πράγματα, γιατί κανένας δεν γελάει με την ευτυχία του άλλου (γέλια). Συνήθως γελάμε με κάτι στραβό που θα σου τύχει, γιατί αν το προσεγγίσεις με ένα σωστό τρόπο, μπορεί να γίνει όντως πολύ αστείο. Κωμωδία ίσον τραγωδία συν χρόνος, όπως λένε.
Και πώς αποφεύγεις τα «προβληματικά» αστεία που μπορεί να σε παρασύρει το είδος;
Προσπαθώ. Όλοι έχουμε μεγαλώσει με κακέκτυπα, στερεότυπα και ρατσιστικές ιδεολογίες. Αυτά τα κατάλοιπα υπήρχαν και προφανώς υπάρχουν μέσα μας. Τα διαχειριζόμαστε, μεγαλώνουμε με αυτά, εξελισσόμαστε μέσα από αυτά και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Σαφώς θα υπάρξουν στιγμές που θα σκεφτώ ένα αστείο και θα πω όχι, αυτό δεν είναι να ειπωθεί και έτσι φεύγει. Όπως κάνεις μια σκέψη για την οποία ντρέπεσαι και δεν την εξωτερικεύεις. Σαφώς δεν μπορείς να αποκλείσεις το ενδεχόμενο να ενοχληθεί κάποιος. Μιλούσα για τον αλκοολικό μου πατέρα και ήρθε ένας τύπος και μου λέει, εγώ είμαι αλκοολικός και έχω κόρη και δεν μου αρέσει αυτό που λες. Τι να κάνουμε τώρα; (γέλια). Κάποιος θα ενοχληθεί. Eίμαι υπέρ της πολιτικής ορθότητας. Δεν θέλω οι άνθρωποι που έρχονται στην παράστασή μου να βάλλονται όπου και αν ανήκουν. Θέλω οι άνθρωποι στις παραστάσεις μου να είναι ήρεμοι και να νιώθουν ασφαλείς. Όμως θέλει μέτρο. Δεν θα πρέπει να σε περιμένουν στη γωνία μέχρι να βρουν το λάθος σου. Μερικές φορές το να βρούμε το λάθος γίνεται αυτοσκοπός. Δες όμως και την πρόθεση. Κάνω αυτή τη δουλειά 12 χρόνια. Γίνεται να μην έχω κάνει λάθη; Τα όρια αλλάζουν και προσαρμοζόμαστε. Δεν μπορείς όμως να κρίνεις και να με βάζεις να απολογούμαι τώρα για ένα αστείο πού γράφτηκε τότε. Αυτή η μανία του λάθους με βάζει σε θέση άμυνας, ενώ είμαι σύμμαχος. Θέλω να μην τραυματίζω αλλά μη με βάζεις στη διαδικασία συνέχεια να απολογούμαι και να αμύνομαι.
Έχεις πει αστεία που δεν θα τα έλεγες σήμερα;
Ναι. Έχω ένα αστείο στην πρώτη μου σόλο παράσταση με τίτλο «Ό,τι πολυτιμότερο έχω» που γράφτηκε το ‘13. Είναι σεξιστικό, slut shaming στην ουσία. Δεν θα το έλεγα τώρα και από πολλά βίντεο έχω κόψει κομμάτια που μπορεί να είναι τραυματικά. Αλλά την παράσταση όχι. Γιατί θα δεις και την εξέλιξή μου από αυτό. Θα δεις ότι πια αυτό δεν το κάνω. Είναι σαν να πηγαίνεις σε μια ταινία του ‘50 και να πεις να την κόψουμε. Δεν γίνεται. Είναι κάτι που έγινε και είναι εκεί. Προφανώς υπάρχουν λάθη αλλά εξελίσσομαι και αλλάζω.
