O Χριστόφορος Βλαχάκης ή αλλιώς Oxfloyd, ο γιος του Χρήστου Δάντη και της Κατερίνας Τοπάζη μετά το Τατουάζ που μας είχε συστηθεί, κυνηγά το όνειρό του στην Αμερική.
Ο 24χρονος οποίος μας έδειξε το ταλέντο του πριν χρόνια στην υποκριτική, έχει κυκλοφορήσει το δικό του Ε.P με τίτλο «Why Did You Kill Me?» και παρουσίασε το νέο του single «Paranoia» το οποίο σημειώνει μεγάλη επιτυχία στο Spotify.
Όσο για τον Oxfloyd, ο γιος της Κατερίνας Τοπάζη και του Χρήστου Δάντη μας συστήθηκε τηλεοπτικά όταν το 2018 συμμετείχε στη σειρά του Ανδρέα Γεωργίου «Τατουάζ».
Η Κατερίνα Τοπάζη σε παλαιότερη συνέντευξή της είχε αναφέρει: «O γιος μου πεθαίνει να με ακούει να τραγουδάω τζαζ, πιστεύει ότι είμαι μια φωνή χαμένη από τον προσωπικό της στόχο. Αγαπάω όλα τα ελληνικά είδη μουσική, αλλά εάν είχα γεννηθεί στην Αμερική πιστεύω θα είχα μια άλλη πορεία. Επίσης, αδίκησα τον εαυτό μου επειδή επάνω στο top της καριέρας μου αποχώρησα για να αφιεωρωθώ στην οικογένειά μου, αλλά δε μετανιώνω ποτέ για αυτό».
Σε συνέντευξή του είχε αναφέρει: «Η μουσική είναι ένα μικρόβιο που το πήρα προφανώς από τους γονείς μου. Η πρώτη φορά που μου λένε ότι τραγούδησα, ήταν όταν ήμουν τριών ετών. Πιθανότατα θα ήταν κάτι από beattles γιατί έτσι με νανούριζαν, ο πατέρας μου τα έβαζε αυτά τα κομμάτια από πολύ μικρή ηλικία. Το όνομα δε το κράτησα γιατί θεωρώ πως άλλο είμαι εγώ και άλλο ο πατέρας μου. Κάνουμε διαφορετικά πράγματα. Ήθελα από μικρός να κάνω κάτι δικό μου, να περάσω το δικό μου μήνυμα, και αυτό το έργο αν είχα κρατήσει το επίθετο δε θα μπορούσα να το κάνω ως εγώ, θα με χαρακτήριζαν πάντα ως το γιο του Χρήστου Δάντη».
Και είχε πει:
«Στην Αμερική πήγα σε μια πάρα πολύ δύσκολη ηλικία. Εδώ είχα τους φίλους μου, ήμουν 8-9 ετών. Με βοήθησε όμως και με άλλαξε αυτή η αλλαγή, ωρίμασα πιο γρήγορα. Ήταν ένα πολιτισμικό σοκ. Πήγα στο Οχάιο, που είναι καθαρά Αμερική, δεν είναι όπως στη Νέα Υόρκη που θα περπατήσεις στο δρόμο και θα δεις 50 εθνικότητες. Μπορώ να πω πως δέχτηκα bullying, πέρασα κάποιες πολύ δύσκολες στιγμές αλλά το πέρασα μόνος μου. Γενικά δε μιλούσα πολύ, κράταγα τα συναισθήματά μου».
