«Κάτι τόσο βίαιο είναι δύσκολο και σίγουρα σε επηρεάζει ψυχολογικά»
Η αγαπημένη Άννα Λουϊζίδη που έχει κλέψει τις εντυπώσεις στην – πλέον αγαπημένη – σειρά του ΑΝΤ1, Ψυχοκόρες, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν από λίγο καιρό στον δημοσιογράφο Γιώργο Κακογιάννη, αναφέρθηκε στην γενέτειρά της, στα παιδικά της χρόνια, στο πως μπόρεσε να μπει τόσο μέσα στο πετσί του ρόλου της Φρόσως και στο πως ένιωσε με την σκηνή του βιασμού που όταν προβλήθηκε στην τηλεόραση έκανε τους τηλεθεατές να δακρύσουν
Η συνέντευξη της Άννας Λουϊζίδη στο You
Μίλησε μας για σένα: Πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά η καταγωγή μου είναι από τη Ρόδο. Οι αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι συχνά το καταφύγιο μου. Κυρίως θυμάμαι μικρές και «ασήμαντες» στιγμές όπως τις αγκαλιές των γονιών μου, τα καλοκαίρια στη Ρόδο, τις παρέες στο σχολείο, τα παιχνίδια με τις αδελφές μου κ.ο.κ.
Ήθελες ανέκαθεν να γίνεις ηθοποιός;
Το θέατρο το αγάπησα από την τρίτη δημοτικού που η μητέρα μου με έγραψε στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μέσα από το θέατρο ξέφευγα από «τον κόκκινο μαρκαδόρο» της δασκάλας και τα «πρέπει» του σχολείου, μου δινόταν η δυνατότητα να υπάρξω σε έναν χώρο που δεν υπήρχε το λάθος και το σωστό και όλα ήταν παιχνίδι.
Η πρόταση για τις Ψυχοκόρες πώς προέκυψε;
Με τον κλασσικό τρόπο, μου τηλεφώνησαν από την εταιρία casting και πέρασα από αρκετές φάσεις ακροάσεων. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία καθώς από τα casting ακόμα μου είχε κάνει εντύπωση η επιμέλεια της διαδικασίας και η έρευνα που είχε ήδη γίνει πάνω στο κείμενο και τους χαρακτήρες.
Η ηρωίδα σου περιγράφεται ως «κακοφτιαγμένη στην όψη». Προσπάθησες να αλλάξεις κάτι εμφανισιακά ώστε να μπεις περισσότερο στο πετσί του ρόλου σου
Κατά την άποψη μου όπως δεν χρειάζεται κανείς να αλλάξει κάτι εμφανισιακά για να είναι όμορφος έτσι δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι για να είναι «κακοφτιαγμένος». Οι έννοιες αυτές είναι επίπλαστες. Κανείς δεν είναι καλοφτιαγμένος ή κακοφτιαγμένος. Για να υποδυθώ τη Φρόσω χρειάστηκε να βρω την κίνηση και το βλέμμα ενός ανθρώπου που επιθυμεί να είναι αόρατος καθώς έχει ακούσει αρκετές φορές χαρακτηρισμούς όπως «σκιάχτρο», «κακοφτιαγμένη» κ.ο.κ. και δυστυχώς τους έχει πιστέψει.
Σε δυσκόλεψε καθόλου η σκηνή του βιασμού σου και σε επηρέασε ψυχολογικά;
Ασφαλώς το να μπαίνεις στα παπούτσια ενός ανθρώπου που του έχει συμβεί κάτι τόσο βίαιο είναι δύσκολο και σίγουρα σε επηρεάζει ψυχολογικά. Βοήθησε πολύ ωστόσο το γεγονός ότι η αντιμετώπιση αυτής της σκηνής από τον ηθοποιό Χρήστο Μαλάκη, τον σκηνοθέτη Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το συνεργείο ήταν υποδειγματική.
