Όσα είπε η Μαρία Παλαιολόγου και για την Ελένη Ράντου
Την γνωρίσαμε μέσα από τον ρόλο της «Νίτσας» στο «Κωνσταντίνου και Ελένης», όπου ακόμα και δύο δεκαετίες αργότερα παραμένει αγαπητή. Η Μαρία Παλαιολόγου κρατάει με αγάπη τις αναμνήσεις από εκείνη την εποχή, αλλά όσον αφορά το πρωταγωνιστικό δίδυμο, σίγουρα υπάρχουν πολλά παράπονα.
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Λοιπόν», η «Νίτσα» περιέγραψε, αρχικά την αποδοχή που ένιωσε από τον κόσμο: «Το “Κωνσταντίνου και Ελένης” ήταν κάτι ωραίο, το θυμάμαι με νοσταλγία και μακάρι να μου τύχαινε ξανά άλλος ένας τέτοιος ρόλος. Παρότι ήταν μικρός, μέσα από αυτόν με αγάπησε ο κόσμος. Φανταστείτε να ήταν πρώτος»
Για να συμπληρώσει, ωστόσο, ότι ο μισθός που πήρε δεν ήταν ικανοποιητικός παρά την τεράστια επιτυχία της σειράς. «Δεν πήρα καλά λεφτά, οι μικροί δεν παίρνουν. Αν δεν είχα περιουσία από τον πατέρα μου, θα πέθαινα της πείνας. Θα αναγκαζόμουν να κάνω άλλη δουλειά», σημείωσε η Μαρία Παλαιολόγου.
Όσα υποστήριξε η «Νίτσα» για τον «Κωνσταντίνο» και την «Ελένη» της σειράς
Η «Νίτσα» εν συνεχεία αναφέρθηκε στο πρωταγωνιστικό δίδυμο του Χάρη Ρώμα και της Ελένης Ράντου. Για τον πρώτο τόνισε πως ζήλεψε την επιτυχία του ρόλου της και τη φοβόταν. «Έχω παράπονα από τον Χάρη Ρώμα, αλλά τι να λέω τώρα; Υπάρχει ανταγωνισμός. Δεν του άρεσε που ο ρόλος της κυρίας Νίτσας αγαπήθηκε περισσότερο από τον δικό του που ήταν και μεγαλύτερος. Φοβόταν μήπως του κλέψω την παράσταση. Κάτι τέτοιο μου είχε συμβεί και στο θέατρο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Τον πήρα τηλέφωνο να του ζητήσω δουλειά και μου απάντησε: “Τι να σου κάνω, παιδί μου, τόσοι μου κολλάνε ποιον να πρωτοβάλω; Δεν βλέπεις τι γίνεται, έχω και υποχρεώσεις. Πήγαινε και αλλού, όλο σε μένα έρχεσαι;”. Είχε αλαζονεία απέναντί μου και με πικραίνει πολύ αυτό. Ευχαριστιέμαι πάντως όταν στον δρόμο με φωνάζουν κυρία Νίτσα», καταλήγει όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα η Μαρία Παλαιολόγου.
Όσον αφορά την Ελένη Ράντου, η Μαρία Παλαιολόγου σημείωσε πως ούτε εκείνη τη φώναξε σε κάποια παράσταση, ενώ όταν πήγε μία φορά να τη δει, εκείνη κράτησε τις αποστάσεις της παρά τη γνωριμία τους: «Δεν με φώναξε. Πήγα, την είδα σε μια παράσταση, αλλά κράτησε μια απόσταση. Ήταν ψυχρή απέναντί μου και γι’ άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του».
