Η Νάντια Μπουλέ επιλέχθηκε ανάμεσα σε 3.000 ηθοποιούς για να υποδυθεί τη Ρόξι Χαρτ, τη βασική ηρωίδα της διεθνούς παραγωγής «Chicago the Musical», που θα ταξιδέψει τους επόμενους 8 μήνες σε 18 ευρωπαϊκές χώρες.
Θα είναι μάλιστα η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που θα κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο θρυλικό έργο με την υπογραφή του Μπρόντγουεϊ. Μαζί της θα έχει και την κόρη της και η ίδια εξηγεί πώς το αποφάσισε.
Πώς αποφάσισες να έχεις το παιδί μαζί σου;
Ήταν κάπως αυτονόητο, δεδομένου ότι η περιοδεία θα διαρκέσει οχτώ μήνες και το παιδί είναι 3 χρόνων. Δεν μπορώ να λείπω μακριά του για τόσο διάστημα. Μέχρι τώρα, πολύ συνειδητά δεν είχα κάνει θέατρο για να μην απουσιάζω τα βράδια από κοντά της. Το συζητήσαμε τόσο οικογενειακώς όσο και με την παραγωγή και αποφασίσαμε το παιδί να είναι μαζί μου. Δεν θα το θυμάται, αλλά από την άλλη με τα ταξίδια σού μένουν πολλά πράγματα.
Θήλαζες την κόρη σου μέχρι τα δυόμισι της χρόνια. Πόσο σε άλλαξε η μητρότητα;
Η αλήθεια είναι πως όταν ήρθε η μικρή στον κόσμο -χωρίς αυτό να είναι συνειδητό και προγραμματισμένο- πάρα πολύ αυθόρμητα και φυσικά μού γεννήθηκε η ανάγκη να είμαι πολύ κοντά της. Οπότε έκανα πίσω επαγγελματικά. Ήμουν συνέχεια δίπλα της κι έτσι προέκυψε ο θηλασμός για τόσο καιρό. Δεν ήξερα ότι θα μου έβγαινε μια τέτοια ανάγκη. Δεν ήμουν από τις γυναίκες που επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσουν παιδί. Από τότε που ήρθε, όμως, άλλαξε πολύ ο τρόπος που έβλεπα κυρίως τη δουλειά. Μέχρι τότε ήμουν εργασιομανής και χωρίς σταματημό σε σχέση με τα ωράρια. Μου έκανε κι εμένα εντύπωση να παρατηρώ τον εαυτό μου ν’ αλλάζει τελείως μπροστά σε αυτό. Μου προέκυψαν επίσης περισσότερες φοβίες. Αυτό από τη μία με θυμώνει και από την άλλη προσπαθώ να το επεξεργαστώ. Φοβάμαι από το να μην αρρωστήσει μέχρι να προσέξω στο αυτοκίνητο, τα ταξίδια με το αεροπλάνο, να τρώει καλά, τα πάντα… Ανακαλύπτεις ξανά τον εαυτό σου μέσα από την απόκτηση ενός παιδιού.
Τι ανακάλυψες για τον εαυτό σου;
Καταρχάς, αυτές ης φοβίες που ξεπήδησαν και για ης οποίες χρειάστηκε και χρειάζεται λίγη βοήθεια για να ης διαχειριστώ. Επίσης, βλέπω πολύ διαφορετικά όλα τα παιδιά του κόσμου. Πριν δεν είχα ιδιαίτερη επαφή μαζί τους. Θεωρώ, όμως, ότι δεν γίνεται ν’ αγαπάς το παιδί σου χωρίς ν’ αγαπάς πραγματικά και όλα τα παιδιά. Όλα θα μπορούσαν να είναι το παιδί σου και το παιδί σου είναι ένα από αυτά.
Φοβόσουν να γίνεις μαμά;
Οχι, απλώς θεωρούσα ότι δεν ήμουν έτοιμη. Πίστευα και το πιστεύω ακόμα ότι κάθε άνθρωπος οφείλει να περνάει ένα διάστημα προσηλωμένος στον εαυτό του, για να κυνηγήσει τα όνειρά του και για να κάνει δουλειά με τον εαυτό του, ώστε να μην έχει απωθημένα. Το βρίσκω πολύ σημαντικό
