Δίπλα της πάντα ο σύζυγός της, Ανδρέας Τσούνης
Ημέρα συγκίνησης είναι η σημερινή, Κυριακή 20 Οκτωβρίου για την οικογένεια της Φώφης Γεννηματά. Η σπουδαία αυτή γυναίκα στις 21/10 πριν από τρία χρόνια έφυγε από τη ζωή, καθώς έχασε την μάχη που έδινε με τον καρκίνο για χρόνια και τα αγαπημένα της πρόσωπα τέλεσαν ένα μνημόσυνο προς τιμήν της στο Α’ κοιμητήριο Αθηνών.
Η κάμερα του youweekly.gr βρέθηκε εκεί και απαθανάτισε εικόνες που ανατριχιάζουν. Ο σύζυγός της, Ανδρέας Τσούνης, ήταν από τους πρώτους που έφτασαν εκεί (δείτε εδώ όσα θα ήθελε να της πει) και η μία από τις δύο κόρες τους περπατούσε δίπλα του, κρατώντας στα χέρια της μία κορνίζα με την φωτογραφία της και ένα λευκό τριαντάφυλλο.
Οι πρώτες εικόνες από το μνημόσυνο για τα τρία χρόνια χωρίς την Φώφη Γεννηματά
Η τελετή ξεκίνησε στις 12:30 το μεσημέρι και εκεί, πέρα από την οικογένεια, το παρών έδωσαν και μέλη του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Νίκος Ανδρουλάκης, Χάρης Δούκας, ο οποίος παντρεύτηκε μόλις χθες (δείτε εδώ φωτογραφίες και βίντεο από το μυστήριο και το γλέντι), Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Σκανδαλίδης, Άννα Διαμαντοπούλου, Χρήστος Πρωτόπαππας, Κώστας Γείτονας, Μανώλης Χριστοδουλάκης, Παύλος Χρηστίδης, Δημήτρης Ρέππας, Μιλένα Αποστολάκη, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, Δημήτρης Μάντζος.
Η εξομολόγηση του γιου της για εκείνη
Ο γιος της, Γιώργος, ένα χρόνο μετά τον θάνατό της, είχε εξομολογηθεί: «Πιστεύω πως σε κάθε ελληνικό σπίτι είναι γνωστό πως ο πατέρας με την κόρη και η μάνα με τον γιο, έτσι και στο δικό μας σπίτι. Ήμουν ο μόνος γιος στην οικογένεια, με λάτρευε αρκετά. Αυτό είχε διάφορα πράγματα μαζί. Είχε και τα καλά του και τα κακά του γιατί η μάνα η Ελληνίδα θέλει τον γιο της να τον πλάσει τέλειο. Ήταν εκείνη πεισματάρα και έχει μεταφέρει σε όλη την οικογένεια το πείσμα. Ο ένας χρόνος που λείπει από κοντά μας είναι μια περιπέτεια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι.
Κατάφερε μας έζησε και την ζήσαμε, μας έμαθε και πως να αντιμετωπίσουμε το πένθος, μας δίδαξε. Ένα μήνα πριν φύγει από την ζωή, ήρθε να δούμε μία ταινία μαζί και μου δίδασκε πως πρέπει να αντιμετωπίσω μία τόσο οδυνηρή κατάσταση. Η μητέρα μου είπε ότι πρέπει να θυμάμαι ότι η ζωή είναι όμορφη και να την ζω, σαν να με προετοίμαζε.
Η μητέρα μου άφησε ένα τόσο δυνατό χαμόγελο που το κρατάς σε όλη σου τη ζωή σαν φυλακτό. Όποτε θυμάμαι την μητέρα χαμογελάω κι εγώ, σαν να την βλέπω μπροστά μου. Από την μητέρα μου αν θυμάμαι ένα πράγμα είναι το «Σ’ αγαπώ» και το χαμόγελο που το συνοδεύει».
