Λίγο πριν από το φινάλε της επιτυχημένης σειράς Maestro, ο Γιώργος Μπένος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό OK! και τον Αστέρη Κασιμάτη. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε για τον έρωτα, ενώ αναφέρθηκε και στην προσωπική ζωή του
«Κανένας αποχωρισμός δεν είναι εύκολος» παραδέχεται ο 31χρονος ηθοποιός Γιώργος Μπένος, ο οποίος λίγο πριν από το φινάλε της επιτυχημένης σειράς Maestro (Τετάρτη 2 & Πέμπτη 5/12, Mega, στις 22:00) φωτογραφίζεται για το ΟΚ! και μιλάει για τα παιδικά του χρόνια στο Βασιλικό Χαλκίδας, τον έρωτα που δεν έχει συναντήσει πολλές φορές, αλλά και το μεγαλύτερο «δώρο» που του άλλαξε το μέλλον.
Τη φετινή θεατρική σεζόν υποδύεσαι και τον πάστορα Τόμας στη sold out παράσταση «Η φάλαινα». Ένα από τα βασικά θέματα του έργου, πέρα από την αγάπη και την αποδοχή, είναι και η συγχώρεση. Εσύ συγχωρείς εύκολα;
Δεν είναι εύκολο να συγχωρείς και αυτό το λέει πολύ χαρακτηριστικά το κείμενο. Πάντως είναι πολύ σπουδαίο οι άνθρωποι να συγχωρούμε. Η ζωή δεν φέρνει μόνο εύκολα πράγματα αλλά και δύσκολα. Το θέμα είναι κατά πόσο παίρνουμε τις δυσκολίες ως μάθημα για να πάμε παρακάτω ή τις κουβαλάμε ως απωθημένο ή πληγή. Πιστεύω ότι αν δεν συγχωρείς, κάπως το κουβαλάς όλο αυτό.
Έχω πληγώσει και έχω πληγωθεί ως άνθρωπος. Είναι όμως πολύ λίγο να επιλέξω μόνο εκείνη τη μία στιγμή που με πίκρανε μέσα σε έναν ολόκληρο κόσμο που μπορεί να έχω φτιάξει με έναν άνθρωπο. Είμαι της άποψης να υποστηρίζεις τα όμορφα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν και να κρατάς μόνο τα καλά. Αυτό δεν είναι εύκολο και θέλει πολλή δουλειά για να το πετύχεις.
Σ’ το λέω εγώ που έχω στενοχωρήσει άνθρωπο στο ερωτικό μου παρελθόν και επίσης έχω στενοχωρηθεί. Όταν δυο κόσμοι δεν ενώνονται και δεν έχουν τα ίδια «θέλω», αυτό φέρνει μια πικρία κι έναν αποχωρισμό ενδεχομένως.
Πώς είσαι όταν ερωτεύεσαι;
Είναι πολύ έντονο το συναίσθημα, που εξελίσσεται σε κάτι βαθύτερο αν δύο άνθρωποι έχουν ωραία πράγματα να μοιραστούν. Όμως δεν μου έχει συμβεί πολλές φορές.
Πώς είσαι στην προσωπική σου ζωή αυτή την περίοδο;
Είμαι καλά, δεν μου αρέσει να μιλάω για τα προσωπικά μου. Νιώθω ότι η προσωπική μου ζωή αφορά μόνο εμένα. Θέλω ο κόσμος να με αναζητά μόνο για τη δουλειά μου και, αν μπορεί, να πάρει ένα μάθημα από ένα κοινωνικό ζήτημα που μας αφορά όλους. Γι’ αυτό δεν απαντάω σε πολλές προσωπικές ερωτήσεις. Δεν έχει να κάνει με τη διάθεση του άλλου που ρωτάει και δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει τον αναγνώστη αυτό το κομμάτι. Ποιον και γιατί πρέπει να νοιάζει η προσωπική μου ζωή;
