«Εκείνο το διάστημα, θεωρητικά, εγώ έπρεπε ως γονιός να τα κάνω όλα σωστά. Ποιος; Πώς; Πέρασαν τα χρόνια για μιλήσω με άλλους γονεις για να καταλάβω ότι δεν είναι εύκολο πράγμα».
Μια εξομολογητική συνέντευξη παραχώρησε η Ελένη Τσαλιγοπούλου στις Rainbow Mermaids μιλώντας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν έγινε μητέρα στα 19 της, αλλά και για τη δύσκολη μετάβαση από τη Νάουσα στη Θεσσαλονίκη.
Η Ελένη Τσαλιγοπούλου ανέφερε αρχικά: «Γέννησα στα 19 μου. Στην αρχή νομίζεις ότι είναι εύκολο αλλά νομίζω ότι είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Πήγαινα το παιδί στο γιατρό για το εμβόλιο και ο γιατρός με κοιτούσε και έλεγε “Η μαμά που είναι;” Ήταν λίγο μυστήριο όλο αυτό και βέβαια δεν ήμουν και η μόνη. Στη Νάουσα είχα και άλλη μία φίλη η οποία είχε ήδη γεννήσει στα 16-17 της».
Στη συνέχεια η τραγουδίστρια πρόσθεσε ότι: «Φαινόταν πιο “φυσικό”, όσο μπορεί να φανεί. Παρ’ όλα αυτά η δυσκολία είναι το πώς μπορείς να είσαι σωστός γονιός. Έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο το να είσαι γονιός. Εγώ μεγάλωσα με το παιδί μου, όσο και να λέμε ότι ο γονιός μαθαίνει μέσα στα χρόνια… Εκείνο το διάστημα, θεωρητικά, εγώ έπρεπε ως γονιός να τα κάνω όλα σωστά. Ποιος; Πώς; Πέρασαν τα χρόνια για μιλήσω με άλλους γονεις για να καταλάβω ότι δεν είναι εύκολο πράγμα».
Επιπλέον, η γνωστή ερμηνεύτρια σημείωσε «Τότε η μάνα μιας νέας μητέρας μπορούσε να είχε γεννήσει στο χωράφι, στο κτήμα ή στο σπίτι. Όταν αλλάζει η εποχή και διαμορφώνεται, πια, μια άλλου είδους γυναίκα μέσα στα χρόνια… Εννοείται ότι έγινα καλύτερη μαμά στα 40 από ότι ήμουν στα 20 και όσο περνάνε τα χρόνια γίνομαι και καλύτερη, αισθάνομαι ότι κάνω διορθωτικές κινήσεις ακόμη για το παιδί μου και προς το παιδί μου».
Μεταξύ άλλων, η Ελένη Τσαλιγοπούλου δήλωσε ότι «Η μετάβασή μου από τη Νάουσα στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν καθόλου εύκολη. Ειδικά εκείνο το διάστημα υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν “Μα τώρα φεύγει, τι θα κάνει έχει παιδί, χώρισε”. Σε αυτό μπορώ να πω ότι με βοήθησε η οικογένειά μου, με είδαν ότι ζορίστηκα πάρα πολύ και ξαφνικά σε ένα νέο παιδί θάμπωσαν τα όνειρά του. Δεν ήξεραν πώς να μου συμπεριφερθούν οι γονείς μου. Εκείνο το διάστημα ακριβώς, τα βρήκα εγώ με τον πατέρα μου. Δεν τον χώνευα καθόλου, με είχε παντρέψει. Εκεί ακριβώς νομίζω οι γονείς μου μού στάθηκαν. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου, μου είχε δώσει και ένα τσιγάρο. Δεν είχα καπνίσει ποτέ μπροστά του, θα μου έκοβε τα πόδια, δεν έχει σημασία αν ήμουν ενήλικη».
